En daar ben ik weer .......ennehhhh...... het liep anders dan verwacht!

 De dag voor opname.... ik zou gebeld worden door anesthesie..... daar ging de telefoon..... hij hoorde mij niet, ik hem na een tijdje wel. Hij belde opnieuw..... toen ging het goed. 
Mijn medicijnen van 's morgens mag ik gewoon innemen, de rest is pas later. Mijn prik Ozempic die ik altijd op woensdag zet moet ik na afloop pas nemen.... dus dat is als ik weer thuis ben. Ik ben net aan een nieuwe spuit toe en die moet in de koelkast bewaard worden, pas na gebruik hoeft hij niet meer in de koelkast. Daar zal ongetwijfeld een reden voor zijn, maar ik snap hem niet.  Ik heb nog 1 pen buiten de koelkast, maar daar zit niet genoeg in voor 1 keer (ik spuit de restjes ook omdat het zo schaars is.... ik tel dan het aantal klikjes tot ik hem niet verder kan draaien..... en vul dat met een nieuwe spuit aan tot ik samen aan 74 klikjes kom).  
Ik kreeg een brief van anesthesie in 'mijndijklander'  en zag daar ook dat ik weer online kon inchecken.... gedaan en de QR is weer binnen. Ik keek even verder op de site. Afspraak operatie.... klopt, dat is morgen. Afspraak opname..... huh? 18/6 om 9.01 Dat was 2 uur geleden! 
Dat kan niet..... ik heb aldoor begrepen dat ik op de dag van de operatie opgenomen zou worden. Ze hadden het ook steeds over een dagopname.  Toch maar even gebeld..... ze konden alleen die van woensdag vinden, dus hoe dit er op kwam te staan is een raadsel, maar het klopt dus niet. 

Verder lekker gerommeld in huis.... gezorgd dat het netjes is..... nou ja, echt netjes is het bij mij nooit, maar dat de dingen in orde zijn die in orde moeten zijn. Dus even stofzuigen, alle vuilnis in de kliko (normaal wacht ik tot de zak vol is), schoon dekbed ligt klaar om het bed morgenochtend te verschonen. Mijn bank is nog steeds mijn bed.... dat voelt beter. Alles bij de hand, dicht bij de voordeur, de keuken etc.  en tv om bij in slaap te vallen. 
Allemaal dat soort klusjes. Nog even naar de kledingcontainer om wat weg te doen, heb ik gelijk een laatste wandelingetje, Een paar buren keken verbaasd naar mij......ze hadden de dunnere versie van mij nog niet gezien, dus hebben we even staan kletsen. Ook nu werd er weer hulp aangeboden en die waar ik het langste mee stond te praten snapte zo goed dat ik zelf wil doen wat ik zelf kan...... het voelt veel beter om het zelf te doen en mensen in te schakelen voor dingen die niet nodig zijn voelt juist niet goed. Ook vond zij het logisch dat ik Picnic laat komen en alleen een vergeten boodschap laat halen door een ander.... wat zij ook altijd wil doen. Ik vertelde haar wie mijn vaste helpster in nood is bij een vergeten boodschap en dat vond zij ook een logische keuze, maar zo nodig...... 
Heerlijk toch dat ik overal terecht kan? 
De laatste afwas was weg..... ik was er klaar voor. 
Er kwamen veel sterktewensen binnen..... lief!!!!!
Na het eten viel ik nog even in slaap, zo'n anderhalf uur.... dan heb ik dat vast gehad, want ik moet vroeg op en meestal val ik niet in slaap op een logisch tijdstip..... terwijl dat nu wel zou moeten. 

De volgende dag kwam broer al vroeg...... hij was eigenlijk met vakantie, maar was er weer even en mijn plan om met de bus te gaan werd afgekeurd, dus hij kwam. Eigenlijk had ik dat stukje lopen naar de bus best wel lekker gevonden, maar dit was weer eenvoudiger...... dat geef ik dan maar voorrang.... en hij heeft wel een lekker zittende auto.  Alles heeft z'n voor en z'n tegen


Ik meldde mij bij de centrale receptie. En ik mocht naar een huiskamer op 5-hoog gaan. Daar kreeg ik even laten een intakegesprek en ik werd naar een kamer gebracht waar ik in bed kon wachten met zo'n 'elegant' operatiehemd aan. 
Na een tijdje werd ik opgehaald.... alles werd weer gecontroleerd en er werd gevraagd of ik een warm laken wilde.... ik dacht van een warme stof, maar hij bleek echt warm te zijn.... die kende ik nog niet, maar het is ook ongeveer 40 jaar geleden dat ik voor het laatste naar een OK moest. Heerlijk zo'n warm laken.... ik had het daarvoor niet echt koud, maar ook niet warm en dit voelde heerlijk.

Angst voor de operatie was er niet. Wel was ik natuurlijk wat gespannen, daar valt denk ik niet aan te ontkomen....maar mijn bloeddruk was helemaal niet slecht, bovendruk een tikkie te hoog, maar nauwelijks, dus dat viel mee, hartslag was wel wat hoog, maar dat heb  ik snel.  Helemaal zonder spanning lukt het niet denk ik. Ook door alles wat er de laatste tijd allemaal gebeurd is ....... het was wat veel en ook al ben ik aardig opgeknapt, ik ben toch nog zwak en dat maakt ook dat ik minder hebben kan wat emoties e.d. betreft. Dat maakt ook dat ik wat sneller overal ja en amen op zeg.... ik kan het niet aan om er tegenin te gaan als ik het ergens niet mee eens ben, dus als het niet heel belangrijk is..... laat maar zitten..... is goed en evt. kom ik er later wel op terug. Dat geeft natuurlijk toch ook wat spanning. Hoe sterker ik word hoe minder ik dat zal hebben.... en dan kan ik mij weer laten gelden als dat nodig is hahaha. Nu ben ik nog in de fase dat boe roepen tegen mij al een probleem kan zijn 😂. 
Ik heb dat ook altijd als ik moe ben..... dan kan ik overal om huilen..... vaak weet ik zelf niet waarom. Edwin weet dat..... dat is prettig, want hij weet dat hij daar niet teveel aandacht aan moet besteden...... het gaat dan om gewoon even een korte huilbui.... er is niks aan de hand, dus het is zo weer over.... als er echt wat is duurt het veel langer en werkt het lang door, maar die huilbuitjes om niks als ik moe ben.... Edwin grijnst eens en zegt: "O, heb je het weer?"  en vraagt niet door.  Bij Edwin kan ik mijzelf zijn zonder uit te leggen. 

En ik verklap het maar vast...... ik heb besloten mijn 70ste verjaardag niet te vieren, niet zoals anders. Ik heb er dit jaar geen zin in en ga een week in Arnhem logeren als alles volgens plan verloopt (ja, ik ben nog niet van alle afspraken af, dus het is afwachten of het ook kan). Even wat anders! De mensen die het weten moeten krijgen er nog wel bericht van t.z.t., maar het is nu nog vroeg..... de plannen zijn nog maar net gemaakt, er kan nog van alles anders lopen en het duurt nog maanden voor ik jarig ben. 

Infuus aangelegd, naar de OK, kennisgemaakt met de chirurg, gekkigheid gemaakt daar en het ging beginnen. Ineens werd ik wakker gemaakt.... in de uitslaapkamer. Ik was meteen helder en had hele gesprekken. Ik voelde mij wel duf en slaperig, maar voor de rest goed. Ik kreeg weer een heerlijk perenijsje..... jammie..... een kwartier later kwam het eruit.
Naar een zaal gebracht..... niet waar ik normaal zou komen, maar het was zo druk dat ik daar maar gestald werd. Ik stuurde berichtjes naar wat mensen dat het achter de rug was en Broer en Edwin reageerden later met 'Je hebt je galblaas nog hè' Huh? Wasdanou? Nou ja, de chirurg zou nog langskomen, maar die had het ook loeidruk, hij stuurde uiteindelijk een collega. Ik zei tegen de verpleging dat ik wel wat vragen had, want het thuisfront wist dat ik mijn galblaas nog had. Dus toen die chirurg kwam zeiden ze: "Mevrouw weet het al". Ja, dat was al  een paar uur later. 
Hij legde uit dat het daar erg geïrriteerd zat en vol met verklevingen, dus het was teveel risico om door te gaan. Oké.... het loopt weer eens anders! Het was wel een tegenvaller, maar ik kon er eigenlijk ook wel om lachen.  Nou ja, ik mocht naar huis als ik geplast had. Ik zat vast aan het infuus, dus zo eenvoudig was dat niet.... ik kleedde mij voor een deel aan, maar waar dat infuus voor in de weg zat liet ik maar even. Het was ondertussen wel aan een verrijdbare paal gehangen, dus ik was al vrij om gewoon naar de wc te gaan .... en dat lukte, geplast, dan mag het infuus eraf en mag ik naar huis.  Het was daar ook druk, dus op het laatst brak ik maar even in met het verzoek.... 'als je tijd hebt mag het infuus er dan af? Ik heb geplast en dan kan ik mij verder aankleden en naar huis... ik zie dat je het druk hebt, maar voordat je weg bent... als het kan...."  Ze belde een ander om mij te helpen. Gordijnen hoefden niet dicht van mij, ik kleed mij verder wel in de badkamer om, zo klaar.  Ik sprak af met mijn chauffeuse dat ik het zou melden als ik er klaar voor was en dat ze zich niet hoefde te haasten..... ik zat daar goed, dus rustig aan. 
Dus even een berichtje dat ze vertrekken kon. Ik had ook nog even gevraagd waar ik lag, want ik wist alleen dat ik niet lag waar ik hoorde te zijn en dan zoekt zij zich te pletter.... en ze hebben liever dat ze mij van zaal komt halen. Achteraf kwam het mooi uit.... want mijn eigen chirurg kwam nog even lang met een uitgebreidere uitleg en ik was er dus nog.... "Ah, u heb ik geopereerd vandaag" "Ja geopereerd, maar toch weer niet helemaal, maar alles alles gewoon gaat is het zo saai". "Ja, zo kan je het ook bekijken" zei hij grijnzend. Hij vertelde dat hij wel een stuk van de galblaas losgemaakt had van de lever en dat dat al moeilijk ging, maar verder werd het nog moeilijker en vond hij het risico te groot en is dus gestopt en daar ben ik blij om.... als het risico te groot wordt is het goed dat hij stopte!  Waarschijnlijk is mijn galblaas abnormaal klein, maar doordat alles met elkaar verkleefd was is dat ook niet goed te zien. 
Volgende maand op de poli bij hem bespreken we het verder en proberen ze met een echo te zien wat nu niet te zien was.... nu ze weten waar ze moeten kijken is er een kans dat het nu wel zichtbaar kan worden gemaakt, dit hadden ze niet verwacht en dus zijn de gebruikelijke beelden eerder gemaakt, maar niet speciaal hierop gefocust.... logisch, dit was niet te voorzien. Hij verwacht eigenlijk dat de galblaas mij geen problemen meer gaat opleveren, maar wil het toch allemaal nog even bekijken en dan met mij overleggen... er is natuurlijk niks zeker.
Dit schijnt  heel bijzonder te zijn, dus totaal onverwachts. Ach ja, laat mij bijzonder zijn hahaha. 

Vlak daarna kwam mijn vervoer...... een gezellige chauffeuse waar ik heel blij mee was. Ik weet dat zij altijd bereid is te helpen en omdat ik een hele lijst heb kan ik het een beetje afwisselen. Veel kan ik zelf al, maar soms heb ik hulp nodig en dan heb ik 'voorraad'.
We hebben flink zitten kletsen onderweg..... we zien elkaar niet heel vaak, maar kennen elkaar heel goed..... nog uit de tijd van zwangerschapsgym, onze zoons schelen maar een paar dagen. 
Ze zette mij voor de deur af en zette zelfs mijn tas binnen..... top. Er was een pakje in mijn schuur gezet wat zij even pakte (en een tweede paste door de brievenbus, die vond ik pas later)..... en toen ging ze er weer vandoor. Ik lig nu lekker op de bank.... in pyjama, die had ik al klaarliggen. 
Bedankt voor het halen!!!

Heerlijk gegeten...... een bakje bami...... alles opgegeten.... dat is een goed teken en ik had daarna nog honger. Ik had vandaag alleen maar een schaaltje fruit en een beschuitje rookvlees gehad.....  eerst moest ik nuchter zijn, daarna wilde ik nog niet veel, maar nu had ik weer trek. 

Pijn heb ik niet.... nou ja, geen echte pijn! Hij is natuurlijk wel flink bezig geweest daarbinnen, dus ik voel wel wat, vooral als ik mij beweeg, maar daar heb ik geen pijnstiller voor nodig, echt niet. En voor de wondjes van de kijkoperatie al helemaal niet, die kleine gaatjes voel ik niet eens.  Ik krijg zo wel een stippelbuik, een paar weken geleden zijn ze ook al op die manier bezig geweest en ruim 40 jaar geleden ook, maar volgens mij waren de gaatjes toen niet rond. 
Op advies van het ziekenhuis had ik een flinke doos met Paracetamol in huis gehaald, maar ik denk niet dat ik ze nodig heb. Dus buren.... heb je nodig en heb je het niet in huis, kom gerust wat halen, want voorlopig heb ik het niet nodig. Ik heb er 50 van 500 mg. ik denk niet dat ik daar veel van ga gebruiken! 

En toen kwam er nog een ontzettend gekke en lieve kaart.... zo leuk.
Er kwamen een paar keer wat mensen langs, 's avonds een lang en heel gezellig telefoongesprek, heel veel appjes, en andere berichtjes.... ik word niet vergeten. En ..... als het mij teveel wordt zeg ik het...... als visite teveel wordt zeg ik het als ik moe word en ook bij een telefoongesprek.... maar het gaat steeds beter. Het hangt er wel vanaf met wie ik spreek natuurlijk..... als het heel gezellig is hou ik het meestal wat langer vol. 

Tsja...... en hoe het verder gaat zien we later wel! 

En iedereen die ik vergeten ben een berichtje te sturen over het hoe en wat..... sorry...... ik kreeg zoveel berichtjes dat ik misschien wel eens wat over het hoofd zag.