Niet volgens plan

 Het weekend ging niet echt lekker.... ik was duidelijk minder fit. Dat kan natuurlijk wel eens, maar ik ben nu wat eerder gealarmeerd, vooral omdat ik een lichte pijn had die leek op de pijn waar alles mee begon, maar dan minder erg. 
Toch maar de dokter gebeld maandag, ik mocht al vroeg komen. Ik zat met iemand te praten toen ik iets hoorde.... ah, dat was mijn dokter...."Wie?" "Mevrouw Dekker" "Ah, dat ben ik, ik zat te praten en hoorde alleen errr" 
..... Alles bekeken, beluisterd, beklopt en beknepen, bloeddruk was netjes, hartslag veel te hoog "Misschien omdat je weer naar mij toe moest". 😂 Zou best kunnen, ik maak mij nooit zo druk, maar toch...... dit stond duidelijk niet in de planning! 
Meteen bloedprikken.....' o, je hebt alleen wifi? Dan komt het zorgdomeinnr. nu niet binnen, ik schrijf het wel op.... kan je wel naar de overkant lopen?" ....nou dat lukte nog wel, bovendien had ik de fiets mee. Ik was niet zo slap als de vorige keer, toen kon ik amper lopen en moest hij thuiskomen, maar toch..... het leek er allemaal wel een beetje op, maar dan minder erg. 
Voor ik weg ging vroeg ik hem nog: "Ik was nu wel op tijd hè?" "Ja, houwen zo!" 
Hij had het er over dat ik wel veel had gehad en ik antwoordde: "Maar nu heb ik wel een verhaal!" "Ja maar het is geen leuk verhaal!"  "Dat niet, maar toch.... ik heb wat te vertellen, je moet overal de positieve kant van zien!" Hihihi.... dat zijn altijd lekkere verhalen op feesten en partijen.... als iedereen over z'n kwaaltjes begint. Het liefst laten ze dan nog een potje met nier-of galstenen zien hahaha. 

Meteen door naar mevrouw vampier en op de terugweg nog met iemand staan praten die ik al heel lang ken. 

Mooi dat alles weer even gecontroleerd wordt..... zoals ontstekingswaarden, leverwaarden etc. Als dat allemaal goed is zal het wel meevallen en heb ik gewoon een paar slechte dagen, dat kan natuurlijk. En zo niet..... dan ben ik er nu snel bij! 

's Middags kon ik bellen voor de uitslag, maar hij belde zelf al..... "leverwaarden verhoogd.... naar de SEH in Hoorn."  "Wanneer?" "NU" ..... "oké, dan zal ik misschien moeten blijven" "Die kans zit erin"/

Alles staat tegenwoordig klaar, ik heb een ziekenhuistas waar alle papieren inzitten, zoals medicijnenpaspoort e.d. en mijn identiteitsbewijs en verzekeringsbewijs, buskaart, wat geld,  wat te lezen, flesje water, dat is voor bezoeken aan poli, dagopnames e.d. en die had ik ook vanmorgen mee naar de huisarts...... en ik heb een ziekenhuistas voor als ik mogelijk wordt opgenomen.... ook daar zit leeswerk in, maar natuurlijk ook toiletspullen, ondergoed, pyjama's etc. Nu  moesten ze allebei mee. 
De bus zag ik deze keer niet zitten.....ik wist niet hoe laat hij ging, dus dat moest ik dan eerst opzoeken, dan doet hij er ongeveer een uur over en ik was toch ietsje minder fit. Ik had ook het gevoel dat ik mij moest haasten.... het zal niet zo letterlijk NU zijn, maar toch.... dan moet je niet 2 uur later aankomen. Maar misschien dan ook weer terug, geen idee.... 2x was voor  vandaag teveel. Dus broer heeft mij gebracht.... heel leuk in mijn eigen autootje. 
Bij de SEH wachten tot ik mij aan kon melden, wachten tot ik aan de beurt was.... kort gesprek, terug naar de wachtkamer..... eindelijk mocht weer.... bloedprikken, uitgebreider dan vanmorgen en via een infuusnaald, want die had ik mogelijk nog nodig. Weer wachten... wachten.... wachten..... ja, ik mocht weer. Weer wat vragen, niks bijzonders. Lab had een internetstoring, dus uitslagen konden lang op zich laten wachten. "U mag eten en drinken" Ja, leuk..... ik heb water mee, maar geen eten en naar het restaurant gaan leek mij niet handig, dan ben ik onvindbaar als ze een uitslag hebben.
Ik mocht in een soort relaxstoel blijven wachten..... het kostte moeite om daar goed in te gaan zitten. Ik moest naar achteren schuifelen op mijn billen om een beetje goed te zitten.  Eerst zat hij wel lekker, na een tijdje niet meer..... één houding.... misschien kon hij achterover..... maar ja.... een handeltje of knopje zoeken zag ik niet zitten, gegarandeerd dat er iets heel anders gebeurt als ik op een knopje druk... en zie het dan maar weer goed te krijgen. Ik ging maar zitten lezen.
De uitslag kwam..... leverwaarden stijgen verder..... woensdag bloedprikken en echo in Hoorn, zelf een afspraak maken "Waar?" "Probeer het maar bij MDL" Hm.... ze wist het dus niet zeker, dat schiet lekker op. 
Donderdag (misschien pas vrijdag) belt een MDL-arts met de uitslag en evt. hoe nu verder. 
Ik mocht vertrekken.
Zal ik een lekker broodje halen? Het restaurantje zag er niet uitnodigend uit, vrijwel afgesloten.... ik ging er vanuit dat ze dan vast niet veel meer hadden.....geen zin om te kijken, ik at thuis wel wat. 
Even appen. Ik besloot terug met de bus te gaan, ik had nu alle tijd... dat voelt al anders. En dan kan ik thuis evt. meteen languit op de bank. 
Het was dus weer een vreemde dag..... huisarts, bloedprikken, SEH, maar goed dat ik geweest ben..... al begrepen ze het op de SEH volgens mij niet helemaal..... ik had maar lichte pijn.... ja, niet zo erg.... nee, valt mee, nee, ik heb geen paracetamol gebruikt, was  niet  nodig..... ik belde zo vroeg omdat ik de vorige keer wat laat belde..... echt, het is niet zo erg, maar de leverwaarden zijn wel verhoogd. Steeds uitleggen wat ik voelde..... dat is het nadeel van wel op tijd bellen als de klachten nog vaag zijn, dan is het minder duidelijk en snappen ze minder goed waarvoor je komt (zo voelde het in elk geval).
Niet dat ik niet serieus genomen werd, maar het ging wel anders dan de vorige keer. 
Maar ja, toen werd ik met een brancard de SEH binnengebracht (2x in Purmerend) en wordt je meteen geholpen en kan je in elk geval liggen. Dan valt het minder op als je moet wachten.  


Misschien zit er toch nog (weer?) een galsteentje dat mij pest zeiden ze..... ik hoop later deze week meer te weten! 
In elk geval lijkt het nu allemaal wel mee te vallen en zal het wel weer goed komen. Ik denk ook nu weer dat het epilepsiemedicijn hier schuldig aan kan zijn.... het is niet goed voor de lever.... dat is natuurlijk geen enkel medicijn, maar volgens mij is dit echt een rotmedicijn. Maar ja.... ik moet het er maar mee doen voorlopig. Misschien ben ik te voorbarig met dat medicijn de schuld te geven, maar het is duidelijk een middel wat nou niet bepaald onschuldig is.