Proefkonijn en de vampieren.

 Proefkonijn... en geen proef konijn, want dat betekent wat anders! Veel woorden worden tegenwoordig in tweeën gehakt, maar vaak verandert daardoor de betekenis en deze muts begrijpt het dan niet, want ik lees letterlijk wat er staat en niet wat er bedoeld wordt omdat ik geen gedachten kan lezen. Pas na meerdere keren lezen snap ik het dan. 
Maar goed, dit terzijde.... het moest er even uit!

Maandag moest ik bloedprikken in Hoorn..... lekker met de bus, veel handiger vind ik, want ik moet altijd zoeken.... tot Hoorn gaat nog wel lukken (hoewel ik met de auto overal kan verdwalen), maar in  Hoorn ben ik snel het spoor bijster en als ik er dan ben nog een parkeerplek zoeken.... nee, ik pak de bus wel... hier instappen en bij de eindhalte eruit.... even over het spoor (met 2 liften) en ik sta al op het parkeerterrein. Wel wat langer onderweg, maar dat is niet erg.... leuk ritje.

Ik was natuurlijk vroeg en ging even zitten lezen voor ik naar de prikpoli ging. Daar bleek ik nog net iets te vroeg te zijn om in te checken, dat accepteert het apparaat pas 20 minuten van tevoren. Ik bleef maar even staan tot het tijd was.... code paraat.... niet nodig, geboortedatum was genoeg. 
Het was er rustig en ik was al snel aan de beurt.... ik stapte de mij toegewezen kamer binnen en zag zowaar 2 vampieren. 

De jongen zei dat hij mij al had zien staan bij de wachtkamer..... scherp! En ik vertelde dat het apparaat mij nog niet accepteerde. 

Hij liet alles zien aan het meisje, legde alles uit... en ze moest even mijn ader voelen. Ik zei dat het mij best wel eng leek om voor het eerst te gaan prikken en daar was zij het duidelijk mee eens, ze vond het doodeng. "Nou, je mag je gang gaan hoor"  bood ik aan.... en de jongen zei: "Nou, je hoort het, je krijgt groen licht, probeer het maar!" Hij maakte de band weer los, haalde de naald er weer af, want ze moest het dan ook helemaal doen.

De band trok ze niet strak genoeg aan.... ik zei het en voorzichtig deed ze hem ietsje strakker, maar nog steeds niet genoeg.... ik denk dat ze dat ook al eng vond. De jongen hielp en verder moest ze het weer zelf doen.... na meerdere keren wijzen en voelen en aansporingen prikte ze .... het buisje eraan klikken lukte ook niet.... maar de jongen hielp weer..... en toen kwam er geen bloed. Ze zat goed mis. Het huilen stond haar duidelijk nader dan het lachen. Sneu..... als het goed gegaan was zou ze er misschien meteen doorheen geweest zijn, maar nu is het een volgend keer weer eng. 
Wij deden er luchtig over: "Alle begin is moeilijk" "Niemand doet alles in 1x goed", "Maakt niet uit, ik heb er geen last van". De jongen nam het nu over.... leuke jongen, hij vertelde over eerdere ervaringen.... en prikte nu in mijn andere arm "Ach, ik heb nog benen ook hoor!" "Nou, ik heb wel eens in een knieholte moeten prikken!" ....... hij vond het wel jammer dat de eerste arm eigenlijk een betere prikplek had, maar hij was blij dat ik strak in mijn vel zat 😂😂😂, want sommige wat oudere vrouwen hebben erg veel loshangend vel vertelde hij ...... het klopte dat mijn onderarm dat niet heeft, maar hij had duidelijk de 'kipfileetjes' aan mijn bovenarmen niet gezien, daar vielen mijn korte mouwen net overheen.... ik ben gek op kipfilet, maar niet aan mijn armen.... maar de poelier zou er jaloers op zijn. Toen ik net uit het ziekenhuis kwam was het overigens erger..... slapper! 

Jammer dat mijn vrijwillige aanmelding als proefkonijn niet het gewenste effect had..... van mij mag ze het een evt. volgende keer gewoon weer proberen bij mij, geen probleem.  
Zolang het maar niet 'proef konijn' wordt, want dan zijn het echt vampieren! 

Lekker weer naar het terras van "Bagels & Beans", dat was mij de vorige keer goed bevallen....leuke bediening ook..... vriendelijk op een spontane manier, niet het gevoel dat ze geleerd hebben wat ze zeggen moeten, maar gewoon vriendelijk en vrolijk. Echt, dit wordt mijn vaste stek als ik nog vaker naar het ziekenhuis moet (misschien was dit wel de laatste keer in Hoorn.... maar dat is afwachten!).
Ze hebben er leuke kopjes, maar veel verschillende.... ik vond deze erg leuk: 

Lekker lang gezeten daar en even naar de Action die daar dichtbij is..... waar ik voor naar binnen ging was uitverkocht, maar ik zag wel heel veel andere leuke dingen.... ik moest mij echt inhouden! 
Ik had gehoord dat verderop een Kik zit.... dan daar ook maar even naartoe.... oooo, wat een grote! Heerlijk... ik kom er in Arnhem vaak en in Almere zit hij tegenwoordig ook (in Hoorn pas sinds maart) en in Duitsland kom ik er wel eens. Ik hoorde dat dit de grootste Kik van Nederlands was. Heerlijk even rondgelopen daar.
Ik moest echt terug, het werd teveel ..... ik twijfelde of ik nog ergens op een terrasje ging zitten... wel lekker om even te zitten, maar ik had genoeg gegeten en als ik nog meer drink dan moet de bus voor mij een noodstop maken.... dan maar in één keer terug naar de bus ...... 5722 stappen later was ik thuis ..... bekaf 
Voorheen was dat ook al wat veel, maar vooral als het stevig doorwandelen was lukte dat meestal wel, nu was het winkelen, dus slenteren en zeker nu echt wel teveel, maar gewoon de rest van de dag rustig aan doen. Een keertje kan ik wat ver over mijn grenzen gaan, maar dit moet ik niet een paar dagen achter elkaar doen! En ik heb genoten van het winkelen..... dat is ook wat waard. Ik merk wel dat het herstel steeds sneller gaat als ik wat te ver gegaan ben, dat is positief! Maar vandaag deed ik echt niks meer!