Ik vind je lief.....

Zondag is het moederdag..... maar het schijnt op sommige scholen nu 'ik-vind-je-lief-dag' te heten omdat er kinderen zijn  zonder moeder.... met alleen 2 vaders. 

Tuurlijk....... zullen we dan ook maar het lied 'hoofd-schouders-knie en teen' afschaffen? Want er zijn ongetwijfeld kinderen die een teen of iets anders uit het liedje moeten missen! En zo zullen er veel meer dingen zijn. 
 

Het is geen ramp om het anders te noemen, maar zo is er altijd wel wat...... als ik als kind door mijn ouders verwaarloosd zou worden zo ik niet graag een 'ik-vind-je-lief-cadeautje'  geven ..... dan vind ik een moederdagcadeautje toch beter.... want ze blijft moeder, maar is misschien helemaal niet lief. Een 'voor jou-cadeautje' dan misschien? Maar ja.... er zijn toch echt nog kinderen die u moeten zeggen, dus dat kan ook niet. We kunnen toch niet met iedereen rekening houden? Op sommige scholen heet het ouderdag, maar ja, er zijn ook kinderen zonder ouders!  Ik denk toch dat er meer kinderen zijn met dan zonder moeder ..... waarom dan veranderen? Zo blijf je aan de gang! (
En ik wil ook geen Odekoeken.... waarom noemen ze de koeken die volgens een Joods recept gemaakt zijn geen Jodenkoeken meer? Ik vind de naam Jodenkoeken juist een ode aan de Joden!)

Edwin had geen vader..... vanaf dat hij 17 maanden was, dus hij heeft totaal geen herinneringen aan hem. 
Een vaderdagcadeautje maken op school? Hij vertikte het, maar ja, hij hield niet van knutselen en al helemaal niet van vieze handen, dus hij vond dat het niet hoefde.... want "ik heb geen vader". Even met juf gepraat en ik vroeg of hij niet mee hoefde te doen..... hij wist dat hij het ook voor iemand anders mocht maken.... voor mijn broer of voor buurman of voor wie dan ook, maar ja..... hij had echt een hekel aan knutselen. Hij had een slechte motoriek waardoor het allemaal niet goed lukte en daardoor had hij een hekel aan knutselen, tekenen en kleuren. Hij had gelijk, hij had geen vader...... dus laat hij daar dan een keer voordeel aan hebben, nadelen waren er al genoeg. Het was dus niet dat hij er moeite mee had dat er vaderdagcadeaus gemaakt werden, alleen hij zag zijn kans om er onderuit te komen.... alles beter dan dat.... geef maar een taallesje of zo.
Dat was goed, hij hoefde niks te maken.... klaar.... geen probleem verder. 

Als er een moederdagcadeau gemaakt moet worden en er zijn kinderen zonder moeder kan je er toch ook een verhaal omheen maken? 'Het is binnenkort moederdag en daar gaan we een cadeau voor maken....... de kinderen zonder moeder kunnen een cadeau maken voor iemand die ze lief vinden..... vader, buurvrouw, oma, bedenk maar iemand en het is erg leuk als dat voor iemand is die het niet verwacht! Misschien kan je het er met je vader/verzorger of iemand anders over hebben voor wie het leuk zou zijn'.
Naar mijn idee is dat prima..... en met vaderdag net zo, maar dan de vaderversie van het verhaal. 
De naam van die dag hoeft toch niet verandert te worden? Zo kunnen we alle namen van speciale dagen wel veranderen..... de Christelijk dagen kunnen dan niet voor de kinderen die niet geloven of een andere godsdienst hebben.... vroeger was dat geen probleem, maar nu zijn er vele godsdiensten in Nederland.  Mag de meivakantie in april al beginnen? En 1 april.... sommige mensen kunnen er niet tegen geplaagd te worden..... afschaffen dan maar? 

Vroeger waren er ook kinderen zonder moeder, toen meestal omdat die gestorven was..... dat vind ik toch wat anders dan 2 vaders hebben. Maar er werd toen meestal niet moeilijk over gedaan.... als het goed is zal er met het kind wel over gepraat zijn, dat het gewoon mee mag doen en het voor een ander mag maken. 
Zelf heb ik geen moeder meer, dat is op mijn leeftijd heel normaal, maar ik kan mijn eigen moederdag nog vieren. Vaderdag is er helemaal niet meer voor mij.... geen vader, geen schoonvader en geen man...... het is niet anders. Van mij mag die dag vaderdag blijven heten.....  een mooie dag om aan mijn vader te denken! 

We zijn niet allemaal hetzelfde en we zullen ook nooit allemaal hetzelfde zijn! Er zijn altijd uitzonderingen .....  als we voor de iets grotere (maar kleiner dan de meerderheid) groepen alles gaan aanpassen in iets neutraals zal dat voor de echte uitzonderingen minder vaak gebeuren, want ja.... een uitzondering. Maar juist die uitzonderingen worden dan verder uitgezonderd vind ik. Door alles onder één noemer te laten vallen lijkt het of je niet anders mag zijn! Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die het moeilijk vinden om anders te zijn, maar dat verander je over het algemeen niet door alles hetzelfde te benoemen! Het is net als met dik zijn..... veel mensen vinden het raar als ik zeg dat ik dik ben, want ik ben gezet, volslank of stevig. Ik word er echt niet minder dik van en het geeft mij een klein beetje het gevoel dat dik zijn een schande is. Maar echt.... ik ben dik en dat dekt volledig de lading! 

  Ik vind dat andere culturen/geloven hun eigen feestdagen moeten kunnen vieren (voor zover dat mogelijk is), maar laat Nederland ook zijn eigen feestdagen houden. Ik vind het goed als kinderen op school iets leren van andere geloven, maar ook van het Christelijk geloof. Als Nederlander moet je weten wat de betekenis is van die dagen...... je hoeft het niet te geloven, maar ik vind dat je er iets van moet weten. De gewone kerstliedjes zouden op elke school geleerd moeten worden.... het hoeven niet alle liedjes te zijn, maar wel de bekendste. Ook al geloof je niet..... ik vind het raar als je nog nooit van 'Stille nacht' en De herdertjes' hebt gehoord omdat je op school alleen leerde 'Tiereliereliere boom versieren'.  Hoort dat niet bij algemene ontwikkeling? Ik vind het heel normaal dat iedereen anders is..... geen enkel probleem, van mij mag alles zolang je er een ander geen kwaad mee doet! Juist leuk dat niet iedereen hetzelfde is.
Hoe diverser we worden, hoe meer we voor alles dezelfde benaming willen hebben die bij iedereen past. 
We kunnen er toch geen éénheidsworst van maken en alles zo benoemen dat niemand zich buitengesloten voelt? Dat lukt toch nooit! Het lijkt mij veel beter om het te bespreken.... geef aan dat er verschillen zijn en dat dat er gewoon bij hoort. Als we te voorzichtig zijn kunnen ze op het laatst ook nergens meer tegen..... en ik vind dat er thuis ook best iets over gezegd kan worden ..... bijvoorbeeld dat het bij andere mensen meestal anders is en dat er misschien mensen zijn die dat gek vinden.... maar dat dat niet erg is. Zoiets. Ongetwijfeld is dat niet voor iedereen genoeg, maar er is geen oplossing die voor iedereen goed is en met andere benamingen los je ook niet alles op en voelen anderen zich soms weer opzij gezet.  

Ik had een klasgenoot met een blinde moeder..... dat vonden wij toch wel een beetje vreemd ... of eigenlijk meer zielig. Maar de klasgenoot was dat duidelijk wel gewend.... ze pakte mijn hand en bracht die naar haar moeders hand en stelde mij voor..... en zo leerde ik ook weer wat.... zo ga je er dus mee om. En dat ben ik ook nooit vergeten en heb daar later nog wel eens wat aan gehad.... het voelde minder onwennig om iemand te ontmoeten die blind was, ik pakte gewoon de hand van de ander en stelde mij voor. 
Zo is het met zoveel dingen... alles wat onbekend is is een beetje vreemd .....  daarom is het goed om er over te praten.... om mensen te ontmoeten etc. Ik denk dat er in iedere klas meerdere kinderen zitten waar thuis iets is wat bij de meesten niet zo is..... een gestorven ouder of broertje of zusje, ouders van hetzelfde geslacht, een gezinslid met het syndroom van Down, iemand die blind is of in een rolstoel zit, heel klein, heel groot, heel dik.... een heel groot gezin..... er zijn zoveel dingen die net even anders zijn.... het is goed om daar meer over te weten, goed om ze te ontmoeten..... daar kunnen we van leren!
En zo leren we ook dat alles wat vreemd lijkt niet meer vreemd is als je die mensen kent. 
 

Er zijn zat mensen die niet aan moederdag doen.... ook goed. Velen vinden het te commercieel, maar dat is naar mijn idee maar net wat je er zelf van maakt. Ik vind dure cadeaus niet nodig, net als met een verjaardag vind ik de aandacht belangijker. Gewoon een gezellige dag..... en ik krijg altijd wel wat, maar echt niet belachelijk dure dingen. Soms vind ik het wel te veel, maar ze komen echt niet met dingen van honderden euro's.... gelukkig niet! Iets kleins met zorg gekozen is mij meer waard dan een duur cadeau waar niet over nagedacht is .... en dat weten ze! Het maakt ook verschil of het als verplichting voelt om iets duurs te geven of dat het een keer toevallig wat duurder is omdat het het perfecte cadeau was.... maar dan moet het wel betaalbaar zijn voor de gever, dat is altijd belangrijk! 
Het gaat niet om geld..... net als met een aandenken aan iemand die overleden is..... vaak willen mensen een gouden sieraad als gedachtenis.... soms is dat iets wat die persoon nooit droeg... dat vind ik geen gedachtenis. 
Ik heb een plastic schildpadje met wiebelkop en -staart dat altijd bij mijn opa en oma op de kast stond.... en ik mocht dan op een stoel staan om tegen de kop en de staart te tikken..... daar heb ik herinneringen aan, .... meer dan aan het eau de cologneflesje met zilveren dop dat daar in de kast stond en dat ik nooit eerder gezien had. Erg mooi, ik vind het leuk dat ik het kreeg, maar een gedachtenis is het niet. Als ik kan kiezen ga ik voor iets dat alles met die persoon te maken heeft.... zoals de oude wandelstok van mijn andere opa (van moederskant)... de stok waar hij zo blij mee was..... mijn moeder wilde hem later als gedachtenis........ mijn oma van vaderskant heeft hem later veel gebruikt, de kleinkinderen speelden ermee, mijn moeder gebruikte hem...... daar zitten heel veel herinneringen aan. Die heb ik nu..... hij is niet geheel ongeschonden meer maar dat maakt niet uit.... hij is gebruikt! Door heel veel mensen die ik gekend heb en die mij lief waren.