Waar is dat feestje?
Woensdag kreeg Wesley (mijn bonuskleinzoon) te horen dat hij geslaagd was voor zijn VWO. Ik had eigenlijk niet anders verwacht, maar je weet maar nooit..... er is pas zekerheid als de uitslag binnen is.
Dus nu gaat hij naar de WUR (Wageningen University and Research) voor de studie moleculaire levenswetenschappen.
Ik zie alweer veel vlaggen met schooltas hangen...... veel geslaagden en mijn (achter-)nichtje is geslaagd voor haar HAVO, ook een toppertje!
Hopelijk zijn er niet veel gezakt dit jaar.... altijd zo'n tegenvaller ..... zelfs al verwacht je het al een beetje, volgens mij blijf je toch hopen. En dan maar weer hopen dat je het nog kan redden met een herexamen.
Het is alweer lang geleden dat Edwin slaagde voor zijn MAVO-examen en daarna in Rotterdam aan het Grafisch Lyceum voor AV- (AudioVisueel)techniek (MBO 3) en Podiumtechniek (MBO 4).
Hij kreeg toen een speciale geslaagd-vlag van zijn school, net als Wesley nu.
Zelf ben ik nooit aan een examen toegekomen (achteraf bleek pas dat ik al een paar jaar ziek was waardoor het ineens niet meer lukte).... door de Mammoetwet kon ik niet blijven zitten.... van MULO naar MAVO kon niet, er was teveel veranderd ...... ik had de keuze tussen van school gaan of van de derde terug naar de eerste en dan dus MAVO. Dat laatste zag ik echt niet zitten, dus ik ging van school. Ik vind dat nog altijd jammer, maar onder dezelfde omstandigheden zou ik nu weer dezelfde keus gemaakt hebben. Daarna wel cursussen gedaan (ik vind het altijd leuk om iets te leren!!!)..... maar dat is toch anders, niet dat gevoel dat er is bij een schoolexamen. Als ik wel terug naar de eerste was gegaan zou dat waarschijnlijk toch mislukt zijn, want ik was nog steeds ziek ... al wist ik dat toen nog niet. Met zitten blijven had ik meer kans gehad omdat dat een herhaling is van wat ik eerder gehad had en bij terug naar de eerste klas was alles anders geweest..... de wiskunde waar ik zo gek op was was helemaal veranderd en overal waren nieuwe/andere boeken voor. De andere vakken waren dan wel niet echt veranderd, maar met andere methodes is het geen herhaling van wat ik al gehad had. Minder herkenning. Maar van de derde naar de eerste vond ik sowieso een te grote stap terug en dat dan nog in combinatie met een treiterende leraar (ik krijg nog steeds kippenvel als ik hem zie, gelukkig zie ik hem niet vaak meer) die mijn schooltijd al een tijd flink aan het verpesten was was reden genoeg voor mij om van school te gaan. Als ik 9 dagen eerder was geboren zou ik (waarschijnlijk) een klas hoger gezeten hebben en had ik nog wel de mogelijkheid gehad om te blijven zitten.
Nou ja, het is niet anders!
Ik wens alle geslaagden veel succes met wat ze verder gaan doen en de gezakten wens ik sterkte..... succes met de herexamens en anders even slikken en doorzetten.... nog 1 jaartje! Stoppen is toch wel jammer, je bent al zo ver gekomen, dus probeer het nog een keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten