...... tromgeroffel..... die naam is onderop te vinden.
Het was een leuke avond.... lekker druk en de maestro's hadden er duidelijk zin in (en wij ook!).
Ik twijfelde lang of ik op de fiets zou gaan, er was onweer voorspeld rond die tijd...... vrijdagavond onweerde het ook een paar keer. Aan het begin van de avond begon het.... later werd het weer rustig en net toen ik aan mijn late avondwandeling wilde beginnen begon het weer..... laat maar, dan maar geen wandeling. Ik had die dag gezwommen en gefietst..... beweging genoeg, maar ik vind het zo lekker om voor het slapen nog even te wandelen. Jammer.
En zaterdag dus weer kans op onweer...... maar in de loop van de dag veranderde de weersverwachting .... geen onweer en de laatste regen wat eerder. Dan toch maar op de fiets..... als er toch nog wat regen komt is het geen ramp, ik heb een goed regenjack. Terug maakt niet uit..... bij een onverwachte onweersbui schuil ik wel even en regen kan ik tegen!
Het was een wat drukke week en dan is zaterdag vaak een dag om even bij te komen. Met 's avonds een concert was het toch wel verstandig om het rustig aan te doen zodat ik er uitgerust aan kon beginnen. Zoals ik ook vaak voor een repetitie doe....even een tukkie in de loop van de middag....... dan kan ik er weer even tegen. Ik ga tegenwoordig na afloop ook vaak snel weg....... ik ben 's avonds wel vaak op z'n best, maar niet als ik een tijdje saxofoon gespeeld heb..... ik hoef dan niet meteen naar bed, maar heb wel even rust nodig..... tsja, je wordt ouder mamma, geef het maar toe! Ik was nooit onvermoeibaar en dat soort dingen worden er bij het ouder worden niet beter op.
Toen het door een andere reden erger was geworden kostte het herstel teveel tijd...... jaaaaren..... en dus ook ondertussen jaren ouder. Toch merk ik langzaam aan nog steeds verbetering.... en elke verbetering is meegenomen!
Bijtijds klom ik op mijn stalen ros, bepakt en bezakt. Wat minder muziek mee, maar als extra een lampje, want als ik net op een plek kom te zitten met weinig licht dan is dat wel erg prettig. En een flesje water....... soms ook prettig tijdens het spelen (nou ja, tussendoor natuurlijk, tegelijk lukt niet). Meestal niet nodig en bij een repetitie heb ik dat niet altijd mee, dan loop ik wel even naar de kraan als het nodig is, maar tijdens een concert heb ik liever water bij mij, want dan kan ik natuurlijk niet weglopen. Dus toch een tas vol! Het vullen van mijn fietstassen met muziektas, saxofoon en lessenaar vereist precisie...... het pas er maar op één manier in en omdat sax en lessenaar er ver bovenuit steken moet het ook goed vastgemaakt worden zodat ik niet bij elke hobbel moet opletten of er iets uitvalt (wat mijn sax waarschijnlijk niet zou overleven). Daarom ga ik in de winter meestal met de auto..... dat gedoe in het donker met koude vingers (niet alles lukt met handschoenen aan) heb ik dan meestal geen zin in.
Ik was vroeg genoeg en wij zouden pas na de pauze aan de beurt zijn, maar de rest wilde ik natuurlijk ook zien en horen..... het slagwerk en leerlingen slagwerk waren voor de pauze, leerlingenorkest en fanfare erna. Het was druk en daarom bleef ik maar staan..... er kwamen ook toen het al begonnen was nog mensen binnen en dan wil ik geen zitplaats bezet houden.
Het was leuk..... dirigenten deden goed hun best en hadden hun kleding aangepast..... de één was keurig in het zwart met vlinderdas, een ander kwam in kleding uit 1573 (i.v.m. herdenking 'slag op de Zuiderzee' binnenkort) en nummer 3 kwam in pyjama met slaapmuts omdat hij mr. Sandman moest dirigeren (later bij het nummer van de fanfare had hij een pruik op.
Helaas was de vierde deelnemer ziek. Heel jammer, want ik vond hem erg goed...... heel enthousiast en strak in de maat.... het juiste tempo.
Hopelijk knapt hij snel weer op!
De deelnemers:
Herman Neijzen, winkelier (van Kreatiek Neijzen).... The Muppetshow (slagwerk) en Pink Panter (fanfare)
Ed Willms, stadsgids..... The lion sleeps tonight(slagwerk) en Mambo nr. 5 (fanfare)
Simon Verbeek, politicus..... Mr Sandman (slagwerk) en the Final countdown (fanfare)
Alexander Noordijk, dominee... Adelita (slagwerk) en Baby elephant walk (fanfare) ... maar hij viel af doordat hij ziek was.
Tussendoor speelden we steeds een nummer met onze eigen dirigent, zowel bij fanfare als slagwerk.... dat speelt natuurlijk wat comfortabeler en dan kan er ook meer...... je kan iemand die dat niet gewend is niet al te ingewikkelde en/of onbekende nummers laten dirigeren, voor hun niet leuk, maar ook voor ons niet, want dat kan dan nooit goed gaan...... dus het ging om en om.
Van de andere nummers die wij speelden vond ik Grease het leukst..... de andere nummers vind ik mooi, maar Grease is gewoon een lekker nummer vind ik. Ik had wat kleine solootjes..... het ging lekker.... niet perfect, maar duidelijk beter dan het geweest is. Dan viel anderen blijkbaar ook op, want ik kreeg van verschillende kanten complimenten, ook van de dirigent. Het verbaasde mij wel..... het ging goed, maar niet zo goed dat ik van meerdere kanten complimenten verwachtte .... maar wel leuk natuurlijk.
Ja, steeds een beetje beter, ik was zelf ook wel tevreden ook al waren er een paar kleine haperingen.
We hadden een heel stel invallers..... dat was even nodig en ik was blij met mijn 'maatje' naast mij.
Zij zat paraat bij solo's van mij om het over te nemen als het misging, dat voelt prettig! En verder gewoon lekker samen gespeeld, soms hetzelfde, soms tweestemmig. Gezellig ook.
Blij met muziekvereniging Juliana van Marken waarvan we deze leden hebben mogen lenen. Ja, we zitten wat krap in onze leden bij sommige instrumenten..... mensen zijn verhuisd en nu te ver uit de buurt om mee te spelen en als er dan iemand ziek is kan dat meteen een probleem zijn..... maar zo zijn we weer gered! We kunnen natuurlijk altijd nieuwe leden gebruiken, het zijn er nooit teveel, 'verse aanvoer' is regelmatig nodig en toevallig liet facebook mij vandaag deze foto's zien van 7 jaar geleden:
(We hadden toen een open dag, waarbij mensen een instrument mochten proberen te bespelen.
En ik mocht de tekst op het krijtbord schrijven, ze hadden besloten dat dat net een klusje voor mij was.
Ik herinner mij dat ik toen zelf even de schuiftrombone geprobeerd heb.... een heerlijk instrument!)
En ik mocht de tekst op het krijtbord schrijven, ze hadden besloten dat dat net een klusje voor mij was.
Ik herinner mij dat ik toen zelf even de schuiftrombone geprobeerd heb.... een heerlijk instrument!)
Wij hadden afgesproken om met 'lang zal hij leven' te beginnen omdat onze voorzitter jarig was.... maar het publiek begon het spontaan al te zingen toen ze van zijn verjaardag hoorden. De meesten van ons spelen het uit het hoofd ...... dat lijkt eenvoudig, maar we moeten natuurlijk wel allemaal in dezelfde toonsoort spelen en het op dezelfde manier doen .... je kan stoppen na 'in de gloria' maar je kan ook doorgaan met 'hij leve hoog' en wat voor eind brei je eraan....allemaal belangrijk als je er geen rommeltje van wil maken. Ik heb het al zo vaak gedaan, ik weet hoe ze het spelen en ik kan vrij goed uit mijn hoofd spelen dat het voor mij niet moeilijk is, maar iemand die niet uit het hoofd kan spelen of nog maar net meespeelt zal er meer moeite mee hebben.
De juryleden deden hun best...... het is vaak moeilijk te beoordelen. In de jury zaten 2 muzikanten (pianist en slagwerker) en de winnaar van 5 jaar geleden.... Jan de kapper. De pianist en de kapper lieten we de nummers dirigeren die de zieke zou doen.
Het belangrijkste is naar mijn idee dat ze het tempo goed hebben en vooral ook weten vast te houden... en geen al te rare dingen tussendoor doen. Ze hoeven niet de muziek uit te beelden, maar moeten ons sturen. Als het tempo duidelijk is kunnen wij wel volgen. Het ging meestal wel goed, maar bij één nummer sloeg de kandidaat bij een lange noot (meteen aan het begin) niet door....... dan is het lastig tellen .... en zie dan maar allemaal tegelijk verder de gaan. Het was leuk bedacht, maar dat werkt niet en nu waren we afhankelijk van elkaar...... daar hoorde ik iets bekends waar ik houvast aan had en zo kwamen we er wel weer in, maar ik had wel een stukje overgeslagen omdat ik gewoon niet wist waar we waren.
😂😁🎵🎷🎶🎺🎼😃😆
Het lijkt zo eenvoudig, maar ik denk dat de meeste van onze leden het ook niet zouden kunnen..... ze hebben misschien wel het tempo wat sneller door, maar dan nog..... het valt echt tegen en daarom is het goed dat alle kandidaten 2 x alle nummers mee-gerepeteerd hebben en aanwijzingen kregen. Ik weet dat Edwin het tijdens een repetitie een keer mocht doen toen hij een jaar of 7 was...... hij ging steeds langzamer en wij gingen braaf mee...... af en toe kwam onze toenmalige dirigent hem even helpen om het weer op gang te krijgen. Ik zal eens vragen aan Edwin of hij het nog weet.
In die tijd kreeg Edwin zijn eerste muzieklessen van de dirigent, voorafgaand aan onze repetitie..... niet zo lang, hij vond hem eigenlijk nog wat jong, maar het ging goed, hij begreep het en hij was enthousiast, maar je kan zo'n jonkie niet te lang achter elkaar laten spelen. Er werd wel eens gezegd dat ze voor een blaasinstrument eerst gewisseld moeten hebben omdat ze hun tanden naar achteren zouden drukken. Dat leek mij wat overdreven omdat ze echt geen hele dagen spelen. Ik wachtte voor alle zekerheid toch de eerstvolgende controle bij de tandarts af die er hetzelfde over bleek te denken als ik. Toen was het nog even wachten tot het instrument beschikbaar was ......... net toen het zover was viel hij ... op zijn mond.... het zag er niet best uit.... zelfs zijn tandvlees was geschaafd, tanden hadden ineens een andere stand en hij had waarschijnlijk een scheurtje in zijn kaak. Weer uitstel, want zo kon hij echt niet spelen. (die val was wat wonderlijk.... hij ging hier de deur uit en even later ging de bel.... ik doe open en zie niemand, maar daar kwam Edwin aanlopen.... onder het bloed. Wie had er dan gebeld? Hijzelf! Hoe dan? Nou, hij wilde zijn moeder plagen en 'belletje trekken' ..... tijdens het wegrennen viel hij. dus hij had zelf gebeld!)
Maar eindelijk kon hij beginnen met de muzieklessen..... ik had hem al een beetje leren muzieklezen en de dirigent gaf dus de eerste lessen op hoorn. Dan bleef Edwin tot de pauze en ging vaak bij het slagwerk zitten. In de pauze bracht ik hem naar huis. Hij mocht dan in mijn bed slapen..... naast de telefoon, zodat hij snel kon bellen als er wat was. De buren wisten er ook van, dat vond ik wel belangrijk.... en ik ging dan nog even een half uurtje terug voor de rest van de repetitie. Edwin kon al heel jong telefoneren (met de draaischijf nog) omdat ik dat belangrijk vond omdat wij maar met z'n tweeën waren..... als er wat met mij zou gebeuren moest hij weten wat hij moest doen. Een kaartje met belangrijke telefoonnummers hing op een vaste plaats met tekeningen, want hij kon eerst nog niet lezen..... een zwaailicht was het noodnummer, een rood kruis de dokter, poppetje met korte krullen oma, lange krullen buurvrouw etc ..... en dat oefenden wij wel eens. Zo'n half uurtje alleen kon wel, al zal dat niet met elk kind kunnen op die leeftijd.
Ik spring weer eens van de hak op de tak.....
Het was een heerlijke maar vermoeiende avond..... ik ging meteen naar huis... ik had wat last van mijn rug van het vele staan en besloot een stuk te lopen .. naast mijn fiets. Dat was lekker..... die beweging had ik even nodig! Ik wist dat als ik thuis de spullen binnen gebracht zou hebben dat ik dan niet meer zou gaan wandelen, daarom was dit een goede oplossing..... het grootste stuk lopen en nog een stukje fietsen.
De avond werd rechtstreeks op omroep Pim uitgezonden ...... hopelijk wordt dat nog herhaald.
Één van onze leden is een tijdje geleden naar Zweden verhuisd en heeft het daar kunnen volgen.... leuk!
Zelf ik heb geen foto's gemaakt, dus het wachten is op foto's van anderen.
En dan de uitslag.......... de winnaar is geworden:
SIMON VERBEEK
Gefeliciteerd met de gouden baton Simon.
Gefeliciteerd met de gouden baton Simon.
En daar komen de foto's .... met dank aan Ali Dekker
v.l.n.r.Jeroen Drenth onze dirigent, Simon Verbeek, Ed Willms, onze jarige voorzitter Gerard Visser en Herman Neijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten