Het is weer zo ver.....

 ..... mijn medicijn is weer niet verkrijgbaar! 

Deze keer werd ik wel meteen gebeld...... dat is in elk geval wel goed en ik werd ook vriendelijk en 'meedenkend' te woord gestaan, dus in dat opzicht heb ik niks te mopperen, maar ik word zo zoetjes aan niet goed van dat medicijnengedoe. En doordat ik het steeds maar voor een maand meekrijg zit ik dus elke maand weer in de zenuwen ... 'zal het er deze keer zijn?'. 
Nog steeds vind ik het raar dat ik het voor maar één maand krijg....... terwijl ik weet dat er ook mensen zijn die het wel voor 3 maanden krijgen! Voor 3 maanden is niet alleen handiger, maar ook wat rustgevender..... het idee om weer voor 3 maanden te hebben voelt veel beter! 

Dus ik moet weer op de dagelijkse pil overstappen...... op een nuchtere maag met weinig water innemen en dan nog een half uur nuchter blijven (ik wil 's morgens graag eerst een flink glas water, maar dat mag dus niet). Na dat half uur wachten ben ik vaak wat misselijk.... dus net als ik moet eten. 
De prik is veel prettiger..... nergens last van en maar één keer per week prikken, tijdstip is niet van belang. Die pillen heb ik nog, want die kreeg ik de laatste keer wel voor 3 maanden terwijl ik die juist liever voor 1 maand had, zoals de voorgaande keren. Het was tenslotte als tijdelijk bedoeld.... tot mijn eigen medicijn er weer was (heeft toen bijna 4 maanden geduurd) en dat hoef ik niet voor zoveel maanden. En eigenlijk had ik zelfs voor 4 maanden gekregen..... want een paar dagen eerder had ik toen wel voor een maand gekregen en toen nog eens 3 maanden. Ik meldde het meteen, maar ik werd duidelijk niet begrepen..... ik heb wel eens het gevoel dat ik daar zonder het zelf door te hebben Chinees of zoiets spreek. En dus zat ik met een flinke voorraad! 

Ik vroeg vandaag of ik het automatisch weer krijg (ze verwachten dat het er eind mei weer is) ..... maar dat schijnt niet te kunnen..... ik moet zelf vragen of het er weer is! Dus...... het kan zijn dat het er weer is en dat ik dat net te laat doorheb waardoor het weer op is. 
Ik dacht dat regelmaat belangrijk is voor een diabeet...... en dat stress juist slecht is, maar ik heb al zoveel gezeur met medicijnen gehad (ook mijn andere medicijn was een tijd niet leverbaar) dat er dus wel stress maar geen regelmaat is. Van dit medicijn is het een wereldwijd probleem, maar daarom snap ik ook niet dat diabetici geen voorrang hebben op de mensen die het gebruiken om af te vallen. Hoe belangrijk afvallen ook kan zijn, ik denk toch dat het middel voor diabetici belangrijker is (ik val er niet vanaf, maar het werkt wel goed om mijn 'suiker' te regelen!). 

Het liefst zou ik helemaal geen medicijnen gebruiken, maar ik heb ze helaas nodig. Ik ben zuinig met medicijnen en gebruik alleen als het echt nodig is .... zelfs pijnstillers gebruik ik zelden. Als mij gezegd wordt dat ik meerdere keren per dag pijnstillers moet gebruiken kijk ik eerst zelf wel of dat echt nodig is. Ik begrijp dat het soms goed kan zijn om preventief in te nemen, maar in de meeste gevallen zie ik die noodzaak niet en neem ik dat ook niet zonder meer. Maar als een medicijn wat ik wel nodig heb er niet is voelt dat niet goed! Ik doe er verder alles aan wat ik zelf kan doen om zo gezond mogelijk te blijven.... dat is natuurlijk mijn dieet... daar hou ik mij goed aan, maar zo nu en dan zondigen mag gewoon. En dan probeer ik het zoveel mogelijk aan te passen waardoor het zondigen beperkt blijft.... dus de voor mij gezondste keuze als ik iets extra's neem of iets anders niet nemen als ik al een extraatje heb gehad. Zo moet ik 's avonds laat altijd nog wat eten en dat sla ik over als ik die avond ergens geweest ben waar lekkere hapjes waren....dat is dan i.p.v. het avondhapje.

.En ik wandel veel..... ik maak weinig gebruik van de auto (ik stap liever op de fiets) en ik doe watergym/zwemmen, daarbij dagelijks thuis nog wat oefeningen voor de broodnodige lenigheid, dus ik beweeg ruim voldoende...... maar dat medicijnengezeur verpest alles weer!