Beugelbekkies

 Heel lang geleden (ik was 11) moest ik een beugel..... doordat mijn mond te klein was kwamen in mijn bovenkaak mijn hoektanden op een wat vreemde plaats naar buiten, dat was niet helemaal de bedoeling. 
Ik was een fanatiek tandenpoetster, ik sloeg nooit over en als de grote broers 's avonds thuiskwamen met iets lekkers en mij riepen dan bleef ik in bed omdat ik mijn tanden al gepoetst had. Broers vonden dat wel wat raar.... zij waren minder fanatiek. Ondanks dat vele poetsen had ik het slechtste gebit van ons drieën en de kleur was ook niet mooi.... nogal geel. Nou hou ik wel van de kleur geel, maar niet voor tanden! Die spierwitte gebleekte gebitten vind ik ook niet om aan te zien.....zo nep.... eng bijna, nee, dat vind ik nog veel erger dan geel. Ik denk dat je met bleken niet verder moet gaan dan 1 hooguit 2 tinten lichter. 

Ik ging naar Amsterdam naar een orthodontist...... daar aangekomen bleek ik niet de enige te zijn.... een grote wachtkamer zat helemaal vol.... er stonden veel banken, maar veel mensen zaten vanwege ruimtegebrek op de trap. 
Steeds werden er 10 namen geroepen van kinderen die naar binnen moesten.... verboden voor ouders. 
Dat vond ik als verlegen kind niet zo'n leuk idee, maar vooruit.... het is niet anders. 
Eindelijk was ik aan de beurt......er bleken 3 orthodontisten te zijn voor die groepjes van 10 en ik kwam bij een vrouw terecht.  
Ik deed mijn mond open en het mens riep hard (want iedereen moest het blijkbaar horen): "Zijn er in Monnickendam geen tandenborstels te koop?" Ik schaamde mij dood en snapte het ook niet.... als er iemand goed poetste dan was ik het toch wel? 
Achteraf denk ik dat ik niet op de juiste manier poetste, maar in die tijd zal ik de enige niet geweest zijn.... van poetsmethodes had ik (en velen met mij) nog nooit gehoord, elektrische tandenborstels waren er nog niet en veel mensen poetsten maar zo nu en dan. Best kans dat ik de randjes niet goed meepakte, maar ik neem toch aan dat zij wel had moeten zien dat ik blijkbaar verkeerd poetste.... en dat is heel wat anders dan niet poetsen. 

Ik kon wel huilen, maar gelukkig kon ik de tranen nog tegenhouden, nog meer schaamte had ik niet aangekund. Terug bij mijn moeder vertelde ik het natuurlijk meteen en die was ook niet blij ..... de afspraak voor de volgende keer verzette ze naar een andere dag..... dat viel nog niet mee, daar wilde men eerst niet aan meewerken daar, maar we wilden naar een dag dat die vrouw er niet was.
Thuis moest ik naar de tandarts om 2 kiezen te laten trekken om ruimte te maken voor de hoektanden en toen weer naar Amsterdam. 
Die keer zag ik dat dat (on-)mens op mijn kaart had gezet "Mondhygiëne zeer slecht" wat ik natuurlijk meteen weer aan mijn moeder vertelde. 
De keer erop eiste mijn moeder dat zij mee naar binnen mocht en met veel moeite lukte dat.... mijn moeder deed haar verhaal en de aardige orthodontist die ik toen had (de aardigste en leukste van het stel daar) begreep het helemaal. Het vervelende was natuurlijk dat het bovenaan stond, het eerste wat iedereen las. 
De man legde nog het één en ander uit.... vertelde dat ik onder in mijn kaak nog een paar kiezen had die er ooit operatief uitgehaald moesten worden als ze omhoog kwamen (dat klopte, dat is gebeurd) met meer wetenswaardigheden. Ook zei hij dat ik een zwak gebit had waar ik niks aan kon doen en dat ik met mijn 18de aan een kunstgebit toe zou zijn.  Dat laatste had hij beter niet kunnen zeggen, want toen ik een jaar of 16/17 was en voor controle naar mijn niet leuke tandarts moest en daarvoor vrij zou moeten vragen aan mijn baas dacht ik: 'wat maakt het uit.... over hooguit 2 jaar heb ik een kunstgebit' en ging niet meer naar de tandarts. 

Na een tijdje kreeg ik daar spijt van, maar ik wilde niet terug naar diezelfde. Andere tandartsen zaten vol, dus dan maar niet. Totdat er een nieuwe bij kwam hier.... meteen meldde ik mij aan en die heeft er heel veel aan gedaan om mijn gebit te behouden. Ik ben er jaren gebleven, tot hij stopte. Dat stoppen ging wat eigenaardig.... hij belde mij om een afspraak af te zeggen en daarna lukte het mij niet om een nieuwe afspraak te maken,.... er was geen contact te krijgen. 1 keer lukte het, maar toen was hij er zelf niet en daarna niks meer tot ik in een advertentie las dat hij stopte. 
Het beugeltje dat ik kreeg is nooit iemand opgevallen, het kwam niet verder dan mijn hoektanden en zat niet vast (zoals de blokjesbeugels van nu). 
Maar nog steeds weet ik hoe ik mij voelde die eerste keer daar.... vreselijk! 

Om er te komen moesten we met de bus naar Amsterdam-Noord, daar overstappen op 'het bootje van Bergmann' wat ons naar de overkant van het IJ bracht (de IJtunnel was er nog niet, die is op 30 oktober 1968 geopend) waar we uitstapten bij het Noord-Zuid Hollandsch koffiehuis, tegenover het Centraal station en dan moesten we nog een stuk met de tram. 
Het was een keer erg druk in de tram, elke halte kwamen er meer mensen bij en wij gingen staan voor iemand die graag wilde zitten. Omdat wij er de volgende halte uit moesten gingen we vast voor de deur staan, vanwege de drukte zo dicht mogelijk tegen de deur om niet in de weg te staan. De conducteur riep "Doorlopen" om zoveel mogelijk mensen in die tram te kunnen krijgen en toen dat niet goed genoeg lukte sprak hij ons erop aan..... wij zeiden dat we er de volgende halte uitgingen, maar we moesten toch doorlopen van hem... dat zou dus betekenen dat wij bij de volgende halte tussen de mensen door moesten dringen om bij de uitgang te komen, misschien te laat bij de deur waren dan en reed de tram alweer verder.... geen goed idee en wij blijven dus staan. Toen mochten we er de volgende halte niet uit.... niemand (dus werden mensen kwaad op ons)... hij reed gewoon door en we moesten een flink eind teruglopen. 
Het was toch een hele onderneming dat beugeltjesgedoe! 

Toen ik jaren later mijn man leerde kennen bleek dat hij daar ook jarenlang kwam voor een beugel, misschien zijn wij er wel eens gelijk geweest. 

Later gingen Edwin zijn tanden schots en scheef staan..... hij moest ook een beugel en nu moesten wij daarvoor naar Volendam. Eerst een buitenboordbeugel, later een blokjesbeugel boven en onder.... hij vond het allemaal geen probleem, zoals hij nergens een probleem van maakte. 
Eindelijk was het klaar, maar wat was het mooi geworden. 
Dat duurde niet lang....... nu staat al vele jaren alles weer schots en scheef..... alle moeite en al het geld dat het kostte was het achteraf niet waard geweest. Natuurlijk wilde hij niet meer terug, dat snap ik wel..... hij heeft nooit een probleem van zijn beugel gemaakt, maar klaar is klaar. Toch jammer. Ik heb nog de gipsafdrukken van hoe het was. 
Wel iets om te weten als je kind een beugel moet, want het komt vaker voor weet ik ondertussen. Vraag van tevoren of er 'garantie' op zit. Misschien na een jaar nog een controle om te kijken of het veranderd is. 

Maar...... ik heb (op 1 tand na) nog steeds mijn eigen originele tanden! Ik ben de 18 al lang geleden gepasseerd en ben nu richting 4x18 aan het gaan, de orthodontist heeft dus geen gelijk gekregen.