Loffalia

Door een reactie van mijn nichtje op Facebook dacht ik er opeens weer aan......loffalia.

Lange geleden hadden wij 2 nichtjes bij ons in huis, als ik het goed heb waren zij toen 5 en 7. In het weekend waren zij bij hun vader, maar door de week waren zij bij ons.  Het was even wennen, maar het was ook heel leuk.  De jongste was een moeilijk eter.....zij at graag, maar niet alles.
Op een dag was ik lof aan het koken, de jongste was naar gym en ineens vroeg ik mij af of de jongste dat wel lustte..... de oudste wist het niet zeker, maar dacht van niet. Oei, wat nu? Ik had geen zin in gezeur. Als zij terug was van gym wist ik dat het eerste was wat zij vroeg was: "Wat eten we?" ......... Uh....ik maakte gewoon mijn eigen recept ervan, in die tijd werd lof nog meestal gewoon als lof gegeten, zonder andere frutsels, maar ik ging er wat anders van maken...... ik zou loffalia maken! Ik wist dat ze gek was op (gesmolten) kaas, dus ik maakte een kaassaus waar veel geraspte kaas doorheen ging en strooide nog wat kaas over de lof..... mijn recept, mijn benaming!
Daar kwam ze....ja hoor, "wat eten we?" ..... "Loffalia" antwoordde ik geheel naar waarheid, want voortaan zou dit recept zo heten.  "Is dat?" "Nou, dat is groente met kaas en een kaassausje" . Dat klonk goed, dat leek haar lekker en even later zat zij te smullen.  Ik vroeg haar of ik dat nog eens mocht eten en ja, ze wilde dat nog wel een keer. "Weet je wat dat voor groente was die je net at?" "Loffalia toch?" "Ja, maar het is gemaakt van witlof" ....Haar gezicht betrok, nee, ze lustte geen lof en ze wilde het niet meer eten. Een paar jaar geleden vertelde ze mij dat ze nog steeds geen witlof lustte.....en toch vond ze het toen lekker! Ik had natuurlijk beter niks kunnen zeggen!

Update van mijn nichtje: Er zaten ook rozijntjes door......dat was ik helemaal vergeten!!