Het vervolg....

Soms lopen dingen wel eens anders, soms zijn dingen veel leuker dan verwacht en soms is het een tegenvaller...... en soms is er een onverwachts probleem. Zoals zaterdag, toen ik naar een dubbele verjaardag ging. 

Die verjaardag liep echt even anders...... ik was er een uurtje toen de heer des huizes niet goed werd.... hij zag er al niet zo lekker uit toen ik kwam, maar nu was hij knap beroerd......hij ging even naar buiten... ging niet over. Een zoon kwam en belde meteen de dokterspost, die kwam met zwaailicht.... meteen zuurstof..... ambulance kwam met zwaailicht..... mee naar het ziekenhuis.... zoon mee in de ambulance, anderen er achteraan met een tasje met kleding e.d. en de rest bleef achter. Geschrokken, want het zag er echt niet goed uit.... en hoewel ik heel goed weet dat het allemaal mee kan vallen was ik niet echt gerust erop. Het lijkt vaak erger dan het is, dat was ik mij heel goed bewust, maar toch...... 
als we eerst maar weten wat er aan de hand is. 

We bleven nog even praten..... niemand had ergens trek in, we waren allemaal wel wat van slag. We gingen maar weg..... niet allemaal tegelijk, want eentje zou achter blijven, die sliep daar....... dus ik ging als laatste weg..... want zo ineens iedereen weg zodat er één alleen achterbleef voelde ook niet goed, dus even blijven praten.... even over andere dingen.... en dan pas weg
. 
Ik reed bijna door rood licht....oeps, ik was er niet helemaal bij! Ik had het wel gezien, maar het drong niet door..... maar op tijd merkte ik dat ik te ver doorreed zonder op het licht te letten (er kwam niks aan en ik stopte nog voor de bocht)..... dus in z'n achteruit.... totdat er iemand achter mij kwam staan.... ik zag het verkeerslicht nog net, maar niet goed omdat de zon erop scheen, maar geen probleem, de auto achter mij toeterde en dat betekent natuurlijk dat het groen is. Verder reed ik normaal hoor, nou ja, af en toe iets te hard, maar het was rustig op de weg dus dan gebeurt dat wat sneller als je maar 80 mag, dat gaat bijna ongemerkt. 
Thuis moest ik even mijn verhaal kwijt en stuurde een bericht naar Edwin. Ik wilde niet bellen omdat hij nog wel eens onderweg is of ergens waar hij niet kon opnemen of zo..... een berichtje kan hij lezen wanneer het hem uitkomt. Ik bel sowieso niet graag, ik ben altijd bang dat ik stoor..... en omdat de meeste mensen die ik ken niet net als ik alleen zijn is de kans dat ik stoor wat groter. Het maakt wel uit natuurlijk om welke reden ik bel..... als het belangrijk is is storen minder belangrijk..... maar gewoon om even te kletsen en dan een uur of zo.....dat doe ik toch sneller bij mensen die alleen zijn..... en op een vaste lijn, zodat ze alleen op kunnen nemen als ze thuis zijn. Ik heb zelf een vaste lijn en ben alleen.... en ik zeg het echt wel als het niet goed uitkomt of als ik visite heb of zo, maar doordat ik alleen ben komt het niet zo snel slecht uit....en een gezellige gesprek ik leuker dan stofzuigen 😂

Edwin belde meteen, dat was ook wel lekker..... even praten.... hij ken die mensen ook, dus ik vond sowieso dat hij het moest weten, maar even praten met hem was nu wel prettig. 
Een uurtje later bericht uit het ziekenhuis..... het lijkt mee te vallen. Nog niet alle onderzoeken zijn afgerond, maar het ziet er nu wat beter uit en de behandeling was al gestart.
Verder is het afwachten, maar dit is niet ongunstig. 

Ondertussen zijn we weer een paar dagen verder en het gaat goed. Nou ja... goed ten opzichte van zaterdag. Het is nog niet echt goed, maar er is een duidelijke verbetering......en dat is al super! 
Opluchting!