Zondag werden de cadeautjes aan de jarigen overhandigd, altijd leuk! Het was moeilijk om iets voor beide mannen te verzinnen, maar het is weer gelukt. Alleen geld vind ik niet leuk, het wordt meestal een combinatie van een klein cadeautje en geld.
Verder gewoon een gezellige dag. 's Avonds een kaartspelletje gedaan.... ik hou van spelletjes, dus dat is altijd goed.
En daarna weer naar Edwin zijn huis, Laila uitlaten en even kletsen natuurlijk. Edwin bleek maandag vrij te zijn en vroeg of ik het leuk vond om samen naar Duitsland te gaan voor boodschappen en wat andere winkels. JA, leuk! We zouden vrij vroeg vertrekken, dan kon ik ook nog redelijk op tijd naar huis.
's Morgens vroeg werd ik even wakker en ik bedacht dat Laila zo rustig was geweest..... ik ging even naar de wc en ze kwam niet eens achter mij aan..... ook raar. Ze lag wel erg stil...... ik zag haar niet ademen (niet schrikken, het verhaal loopt goed af!!!) ik voelde haar ook niet ademen en erg warm voelde ze ook niet aan.... ik schrok... ze zal toch niet...... ik schudde even aan haar,,,,,, ze was helemaal slap en reageerde niet.... ik ging door en riep haar naar en ineens kwam dat koppie omhoog.....pffffff..... wat een opluchting! En dat op de vroege ochtend. Misschien was ik nog te slaperig om haar ademhaling te voelen of te zien, geen idee, maar raar was het wel.
Lekker gewinkeld in Duitsland, natuurlijk even naar Kik.... die zit ook in Arnhem, maar in Duitsland hebben ze toch weer andere dingen. Zo gingen we verschillende winkels in.... voor een groot deel voor de gewone boodschappen, maar in veel supermarkten hebben ze ook leuke dingen bij de non-food en ik vind het wel eens leuk om heel andere dingen te zien, dingen die ze hier niet verkopen.
Bij Kaufland hadden er wel erg hoge winkelkarren
.... daar kan ik dus geen kleine dingen uithalen die onderin liggen, zeker niet als ze in het diepste gedeelte liggen.
Er is wel een mogelijkheid die ik hier ook wel eens toegepast heb: De klep die omhoog gaat als je de karren in elkaar schuift zelf omhoog doen en dan van onderaf de spullen pakken. Mensen staan heel raar te kijken als ik dat doe, maar soms is dat nodig! Nu was Edwin erbij, dus geen probleem. Hij is ook geen reus, maar toch wel een stuk langer dan zijn moedertje.
De meeste karren zijn vrij hoog, waardoor ik er meestal op hang.... maar deze karren waren duidelijk hoger dan ik gewend ben!
Op de terugweg hadden we wat oponthoud omdat de weg bezaaid lag met suikerbieten (als ik het goed zag). Er werd al aan gewerkt, ze werden de berm in geveegd, maar het was soms toch nog zigzaggen.
Bij Edwin thuis zag ik dat ik op mijn telefoon dat ik verwacht werd op een extra muziekrepetitie voor een klein groepje mensen dat op Remembranceday speelt. Om 7 uur al. Nou.... ik wist niet hoe laat ik thuis zou zijn, maar na uren winkelen en de terugreis zal ik waarschijnlijk bekaf zijn..... dat is teveel op één dag, dus al zou ik op tijd zijn, de kans dat ik dan nog geluid uit die sax krijg is klein..... dus ik meldde mij af! Ik kan beter onverwachts toch nog komen dan op het laatste moment alsnog afzeggen.
Ik plan al als het enigszins kan geen 2 dagen achter elkaar iets, maar meer dingen op één red ik gewoon niet, dan ben ik 3 dagen van slag soms. Ik heb nooit veel achter elkaar gekund en dat wordt er bij het ouder worden niet beter op....... en na de voor mij te hoge medicijnendosis van een jaar of wat geleden is dat sneller verslechterd....... en hoewel ik mij beter voel dan toen, ben ik nooit meer op het energieniveau gekomen van voor die tijd.
Edwin bracht mij naar het station en de reis verliep probleemloos, maar ik was echt niet meer in staat om wat te doen. Als ik nog gegaan was had ik ook geen tijd gehad om wat te eten en op mijn gemak wat te drinken...... na afloop zou voor mij echt te laat zijn om te eten en ik was ook toe aan een kop koffie. Dus op de bank met een broodje en koffie..... even wat op mijn weblog plaatsen wat ik al eerder geschreven had (alleen nog een paar foto's erbij plaatsen en klaar). Tv aan...... en natuurlijk in slaap gevallen. Leuke dagen, maar nu even rust....... ik sliep zelfs tot kwart over 10 de volgende ochtend en dat is wel erg lang!
Ik dacht toen lekker aan de slag te gaan, maar het lukte niet..... elke stap die ik zette was er één teveel..... alsof ik lood in mijn benen had. Duidelijk toch te druk geweest de afgelopen dagen...... teveel achter elkaar. Ik hoopte dat het met een uurtje wel op zou knappen, maar nee en de uren daarna knapte het ook niet op ...... het was duidelijk, ik moest mijn plannen voor deze week veranderen en dezelfde dag daar al mee beginnen. Ik zou mijn sax wegbrengen naar de reparateur, maar dat had ik die ochtend al overgeslagen..... na het douchen trok ik een lekkere pyjama aan, eigenlijk te warm als pyjama, maar heerlijk als huispak ..... de verwarming werd voor het eerst dit jaar aangezet, even een graadje hoger dan het in huis was. 's Middags zou vriendin komen en die had ik niet afgezegd ..... dat kon wel, even een koppie thee en wat kletsen, dat kon ik wel aan, gezellig (hangt er ook van af wie er komt, voor mijn vriendin hoef ik mij niet in te spannen en te kijken of alles wel netjes is of uitkijken met wat ik zeg omdat het snel verkeerd valt of zoiets, ik hoef niet naar de winkel om voor wat lekkers te zorgen, dit is gewoon, ..... even wat afleiding, even gezelligheid, zij hoort er hier gewoon bij!) Ze blijft nooit lang..... we hebben een vaste regelmaat.... de ene keer hier en de andere keer daar..... maar we zeggen ook probleemloos af of we draaien de volgorde om, het is geen moeten! Zin in wat anders die dag vinden we heel gewoon, dat voelt ook wel prettig..... we vinden het allebei gewoon om desnoods op het laatste moment af te zeggen omdat er andere plannen tussen komen. De thee zet ik altijd in een thermoskan op tafel en ze schenkt zelf wel in als ze meer wil.
Ik ontving vriendin dus in pyjama..... moet kunnen! Een Winnie de Poeh pyjama, geel met wit (de broek wit met geel), net als het dekbed wat op de bank ligt 😂 Lekker gek, daar hou ik wel van.
Soms helpt even iets anders ook wel...... zolang het niet echt inspannend is. Maar toen ze weg was was het duidelijk, dit ging vandaag niet meer over en ik zou de volgende dag nog steeds rustig aan moeten doen..... even helemaal herstellen, alle vermoeidheid eruit! Dat betekende dat ik de muziekrepetitie af moest zeggen... dat vind ik altijd vervelend, maar dat zou echt niet lukken..... ik ben de laatste jaren bekaf na de repetitie, dus het is behoorlijk inspannend voor mij en dat zou nu echt teveel zijn.
Afzeggen voelt voor mij altijd een beetje als spijbelen..... wat natuurlijk onzin is, want het zou echt niet gaan, maar toch..... het voelt wel zo. En als ik dan bijvoorbeeld 's avonds thee wil zetten en wat enthousiast naar de keuken loop dan denk ik: "Nou, het valt wel mee, ik had best kunnen gaan!" ..... terwijl ik echt wel weet dat het niet zo is. Misschien heeft het er mee te maken dat ik weet dat niet iedereen dit snapt....... het is geen gebrek aan doorzettingsvermogen, ik verpest het voor mijzelf als ik het wel doe. Toen ik jong was verzon ik daarom smoezen als ik iets af moest zeggen, want jong en moe zijn gaat niet samen..... dat wordt vaak onzin gevonden, dus om geen gezeur te krijgen zei ik dan maar dat ik wat anders ging doen of al een andere afspraak had. Dat was dan vooral bij extra dingen, een uitnodiging voor iets bijvoorbeeld..... de vaste dingen liet ik wel zoveel mogelijk doorgaan, maar andere dingen niet als ik wist dat het teveel was.... maar toen kon ik wel meer dan nu.
Aan de andere kant geeft het ook wel weer rust als ik het eenmaal afgezegd heb ..... de twijfel ja of nee, terwijl ik weet dat het nee moet zijn (maar ik wil ja).... die is uit mijn hoofd, de knoop was doorgehakt en ik bleef thuis.
Ik heb niet de hele dag niets gedaan, dat werkt ook niet, maar alleen kleine klusjes en steeds maar heel kort, ik heb ook niet gewandeld..... dat doe ik normaal elke dag, weer of geen weer.
Woensdag gaat het vast al wat beter, maar nog steeds rustig aan, veel rust en alleen ontspannende dingen. Dan zal het donderdag wel weer normaal zijn, maar moet ik nog niet overdrijven..... ik moet dan bijvoorbeeld niet een dag gaan winkelen (wat ik eigenlijk van plan was..... als het erg goed gaat zou één winkel misschien kunnen, maar meer zou niet slim zijn!).
Thuis gewoon aan de slag gaan en alles wat ik doe doseren..... niet alles tegelijk, dan hou ik het het langste vol. Ik kan soms best wel veel, maar daarna moet ik het vaak bezuren als ik te lang doorga. Zolang ik bezig ben lijkt het soms te gaan, maar daarna kan het een paar dagen over zijn.... dan kan ik bijna niks..... nou ja, als het moet kan het wel, maar dan is het de volgende dag nog erger.
Maar goed..... ik heb een paar leuke dagen gehad, die had ik niet willen missen, dus ik had het er voor over! En het valt ook niet altijd te voorspellen, de ene keer kan ik meer dan de andere keer.
Ik sliep dinsdag bijna de hele avond..... en toen ik even wakker werd ging ik maar een uurtje achter de computer om vervolgens weer verder te slapen..... ik heb nu heel wat slaapuurtjes gehad, want weer werd ik pas laat wakker. Nog steeds slaperig, maar wel iets fitter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten