Hoera, de Sint is weer in het land!
Ik vind het altijd een feest, ik vind het geweldig. Ik heb nog nooit een jaar overgeslagen om het te vieren, al is het de laatste jaren wel anders omdat ik het in mijn eentje vier. Dat heb ik ook altijd gezegd: "Als niemand mee wil doen vier ik het wel in mijn eentje!" Natuurlijk zonder cadeautjes, maar ik zorg wel voor wat lekkers en ik kijk een Sinterklaasfilm of zoiets, ik zing de liedjes..... ik maak er toch een heerlijk avondje van..
Ik vind het nog steeds veel leuker dan cadeautjes met Kerst...... ik heb dat nooit i.p.v. het Sintfeest willen doen...... allebei vind ik dan weer wel prima. Vroeger kreeg Edwin met Kerst ook wel wat, wat kleine dingetjes en dan stond erbij wanneer hij het uit mocht pakken....... zo had ik kleine cadeautjes voor hem tot net in het nieuwe jaar..... de tijd stond erbij, dus hij had steeds iets om naar uit te kijken en ik had leuke pakjes onder de boom (dat staat zo gezellig), en omdat oudejaarsavond een lange avond is lag er dan ook nog wat...... een paar keer mocht hij dan nog een kleinigheidje uitpakken. .
Natuurlijk doe ik wel mee als het met Kerst gevierd wordt, maar het is dan niet mijn keuze om het zo te doen.... je kan nou eenmaal niet alles zo krijgen als je het het liefste wil..... dat is met wel meer dingen en dan pas ik mij aan, ik wil ook geen spelbreker zijn.... en het is natuurlijk ook geen ramp.... cadeautjes uitpakken is uiteindelijk altijd leuk.
Van Sint mocht Edwin elke dag zijn schoen zetten, maar bij ons zijn schoencadeautjes ook kleinigheidjes...... een schrift, een tolletje, simpel geduldspelletje, klein autootje, leuk gummetje.... dat soort dingen. Geen snoep, want ik had een kind dat niet van snoep hield.... prima natuurlijk. Er zijn zat van die kleine presentjes te bedenken en hij vond het prachtig!
Deze keer was ik er niet bij toen de Sint hier aankwam, ze maken er altijd veel werk van, heel leuk.... maar ik zat bij de tv. Ik schreef al eerder dat ik niet meer meespeel met de muziek op straat..... alleen bij rustige dingen zoals dodenherdenking en remembranceday..... duurt niet lang en we staan dan nooit in het gedrang, dat is nog wel te doen. Er zijn verschillende redenen voor.... het is gewoon te vermoeiend voor mij, ik kan niet lang staan omdat ik dan last van mijn rug krijg en ik wil met mijn saxofoon niet meer steeds moeten opletten of er niemand tegen mij op botst! Dat laatste gebeurt vaak, mensen lopen gewoon dwars door de rijen heen en vaak zo dicht langs ons dat ze regelmatig tegen ons aan komen. Dat was altijd al vervelend, kans op tanden door de lip, schade aan instrumenten etc. (en die kans is bij mijn instrument groot.... zoveel 'uitsteeksels' waar kleding of een tas achter kan blijven hangen.... en de kans is groot dat het instrument dat niet overleeft. Ik let dus steeds op en draai regelmatig een beetje bij.... om de kans te verkleinen dat mijn instrument rijp voor de schroot is. Het kost mij wel bijna elke keer een riet, maar mijn instrument zelf heb ik altijd voldoende weten te beschermen (ik heb maar een keer gehad dat iemand zijn verontschuldiging aanbood en een riet wilde betalen! Netjes.... hij liep overigens niet tussen ons door, maar wat dicht erlangs.) Nu komt er ook nog bij dat de kans op schade aan mijn gebit veel groter is..... die plakbrug is kwetsbaarder dan mijn eigen gebit en ik heb nu wel genoeg onkosten aan mijn gebit gehad, dus ik blijf voorzichtig. Redenen genoeg dus om dit niet meer te doen.
Bij concerten doe ik natuurlijk wel mee, maar dat is gewoonlijk binnen en vooral... we zitten! Dat is minder vermoeiend en niemand botst tegen ons op.
Dus lekker voor de tv naar de Sint kijken...... anders, maar ook leuk! Wonderlijk verhaal hoor....... stoomboot gezonken, nieuwe was al besteld en lag al klaar....... Sint en Pieten spoorloos..... zaten ze in een vliegtuig wat dan ook weer een speciaal Sintvliegtuig was. Waarom komt ie daar dan niet elk jaar mee? Dat gaat toch veel sneller? Hij had dat vliegtuig natuurlijk al, want even snel een rood vliegtuig regelen nadat de stoomboot zakte zal niet lukken 😋😁😃
En vroeger las ik elk jaar aan Edwin dit versje voor, want dat moet gewoon bij ons achter gebeurd zijn, wij wonen bij die weg! 😂😃😁
O, wat is er nu toch weer gebeurd, zeg!
Bij Monnickendam op de grote weg,
daar zijn we toch zo van geschrokken!
Daar reed Sinterklaas op zijn dooie gemak,
hij was net met Piet en de roe in de zak
uit Monnickendam vertrokken.
’t Ging allemaal goed, ’t was een kalme rit
en Sint dacht juist aan Pietertje Smit,
die jongen die altijd zo lui is.
En toen ging het waaien, dat was me een wind!
Nou ja, zei de Sint. Och kom, zei de Sint
ik denk dat het even een bui is.
Het paard van Sint Nicolaas zette zich schrap,
’t ging tegen de wind in, zo stap voor stap
en Piet zei: Boe, wat een weertje.
Toen kwam er een windvlaag, zo vreselijk wild,
de Sint werd gewoon van zijn paard af getild,
hij vloog door de lucht als een veertje.
Nu stond er daar (gelukkig maar zeg)
een telefoonpaal in de weg,
het was een hele hoge.
Maar als die paal er eens niet was geweest,
dan hadden we nu geen Sint-Nicolaasfeest,
dan was hij weggevlogen.
Nu zat hij dus tegen die paal gedrukt,
die goeie Sint, van zijn paard afgerukt,
het leek of hij daar bleef kleven.
Een eindje verder zat zwarte Piet
en kijk eens, zijn dat de cadeautjes niet,
die daar door het luchtruim zweven?
Had Sint niets gebroken, geen arm of been?
Gelukkig niet, hoor, alleen alleen,
de schrik had hij wel te pakken.
Zijn bril was hij kwijt, da’s waar, zijn bril,
maar de wind ging liggen, het werd bladstil
en de Sint liet zich langzaam zakken.
En meteen, toen hij daar weer die paal uitkwam,
toen stond daar een jongen uit Monnickendam,
die heeft Sinterklaas afgeschuierd.
Hij hielp Zwarte Piet met zijn muts en zijn jas,
en weet je wel wie dat jongetje was?
Pieter Smit die altijd zo luiert.
Dat liep goed af, zei Sinterklaas,
alleen mijn bril is weg, helaas,
maar verder is alles in orde.
En jij bent een flinke jongen, jij,
jij, Pietertje Smit, je krijgt van mij
de telefoonpaal-orde.
Ja Sinterklaas, zei Pieter bedeesd,
en sindsdien is hij nooit meer lui geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten