Een paar dagen Arnhem .... dag 1, de heenreis

 Zondag was Wesley jarig en maandag Edwin, tijd dus om naar Arnhem te gaan. Het werd niet echt groots gevierd, alleen gezellig met ons eigen kleine 'kluppie', maar ik ben er dan natuurlijk wel bij!
Zaterdag vertrok ik, rustig aan.... bus.... er reed er één voorbij toen ik zo'n 30 meter van de halte was... ach... er gaan er vier per uur dus geen probleem, metro, er reed er net één weg, maar de volgende stond al klaar, elke 6 minuten vertrekt er 1.... ook geen probleem..... en toen naar de trein. Drie van de 4 klapstoelen bij de deur waren bezet: "Zou ik er nog tussen passen?" "Natuurlijk" zei de man op de hoek en ging even verzitten om wat ruimte te maken. "Ja, ik wist niet of het lukte, ik ben nou eenmaal niet smalste".  Hij lachte en tot Utrecht hebben we gezellig gekletst. Toen hij uitstapte schoof ik een plaatsje op, dan had ik meer ruimte voor mijn tas, maar meteen zag ik dat ik waarschijnlijk moest staan........ er werd een rijplaat voor een grote elektrische rolstoel uitgevouwen. Inderdaad kon ik niet meer zitten, alleen die ene aan de andere kant kon nog van haar plaats gebruik maken..... nadat ze eerst ook was gaan staan. Er kon ook niemand meer langs..... dus ik begon al te lachen als mensen uit de wagon ervoor door de deur kwamen en tegen de achterkant van die rolstoel aankeken: "Dat gaat niet lukken!" Naar de wc kon nog net als ze van die kant kwamen..... later probeerde iemand die van mijn kant kwam ook de wc in te komen........ hij vroeg nog wel of hij het proberen mocht, maar de gymnastische oefeningen die hij daarvoor nodig had waren wel heel erg.... hij klom er zo ongeveer overheen, één been moest er nog overheen en zijn voet zat bijna tegen het hoofd van de man in de rolstoel, niet te geloven! De man in de rolstoel was aardig, ik heb een tijd met hem staan praten.... hij was ook heel positief en daar hou ik van, nog lekker gelachen samen. 
Bij de trap was ook nog één klapstoel, ineens bood het meisje dat er zat (zij was nog maar net ingestapt) mij haar zitplaats aan..... we waren al voorbij Ede-Wageningen, het volgende station moest ik eruit, dat was de moeite niet meer, dus ik zei dat ik het erg lief vond, maar dat ik nog wel even bleef staan, ik moest er zo uit. Ik praatte nog wat en toen zei ze in gebrekkig Nederlands dat ze het een beetje kon verstaan. Ik vroeg haar waar ze vandaan kwam....dat bleek Rwanda te zijn en daar spreken Rwandees (ik vroeg haar of ze een eigen taal hadden, want dat wist ik eigenlijk niet) .

In Arnhem even winkelen.... niet zo lang, want ik was al wat later vertrokken van huis en dus een bus gemist....... dus alles bij elkaar wel wat later dan ik van plan was, maar toch even een paar winkels in.... en even wat drinken en zitten, daar was ik wel aan toe en de koffie latte was heerlijk. Naar de bus.... ik zou ruim op tijd bij Geurtje aankomen. De bus kwam snel, maar ineens stond hij meer stil dan dat hij reed..... er kwamen erg veel auto's uit een parkeergarage en het was druk. Eindelijk kon hij doorrijden, hij gaf flink gas (nou ja, geen gas, maar stroom.... uhhh...hij trapte het energiepedaal dus in, het was een trolleybus waar ik met mijn trolleytas in zat), hij was net op snelheid toen hij flink toeterde en remde en nog eens remde en meer remde .... en boem..... tegen een auto tot stilstand kwam! Ik zat er met mijn rug naartoe, ik hoorde het alleen. 

Iemand zei: "Hij rijdt weg" maar de auto werd gewoon even op een parkeerplaats gezet. Dan zal hij niet zwaargewond zijn, anders doe je dat niet en even later kwam hij ook aanlopen. Gelukkig geen gewonden in de bus en de automobilist zag er ook ongehavend uit. Wij bleven zitten..... het verkeer stond nu nog erger vast dan daarvoor en ook verderop reed het niet echt door.. het stond aan alle kanten vast.

Politie erbij.... en toen kwam de chauffeur vertellen dat we beter konden uitstappen, de volgende halte was dichtbij...... tsja, als daar nog een bus kan komen in die drukte. Toen pas zag ik het glas op de weg.... dat moest van de auto zijn ..... en de bus was ook flink beschadigd! Politie veegde glas van de rijbaan en een ander kwam bij de bushalte vragen wie gezien had wat er gebeurde .... een man die vlakbij mijn zitplaats had gestaan in de bus had het goed gezien en vertelde het uitvoerig. Later kwamen er meer die het gezien hadden....... en toen kwam de volgende bus er al aan....... die reed in één keer door en even later stond ik bij Geurtje voor de deur.... bellen.... nog eens.... kloppen..... bellen.... kloppen, nog eens kloppen..... toen mijn foon gepakt en Edwin gebeld: "Ik denk dat je bel het niet doet!" Hij was snel bij de deur..... en niet lang daarna zat ik op de bank met een kop verse muntthee, heerlijk. 
Daarna heerlijk gegeten en nog lekker gekletst.... heel gezellig. 's Avonds met Edwin mee naar huis en samen Laila uitlaten ..... wel leuk toen we Edwin zijn huis binnenstapten.... Laila had ons niet meteen gehoord, ze wordt duidelijk ouder en ziet en hoort wat minder. Edwin riep haar en ze kwam naar hem toe..... ik stond verderop in de keuken en zei wat.... ineens ging dat koppie opzij en ze leek heel verbaasd te kijken (voor zover een hond dat kan) en kwam naar mij toe rennen, ze had dus duidelijk niet doorgehad dat ik er was. Na het uitlaten nog even kletsen.... naar bed en dag één zat erop!