Cheesemarket in the rain.

Gisteravond laat keek ik nog eens naar de weersverwachting voor vandaag..... vanaf 1 uur 's middags onweersbuien......hm...kaasmarkt duurt tot half 1.....dan inpakken.....de fiets laat ik maar in de schuur.
Misschien ook handiger met de auto, kan ik gelijk even tanken en op de terugweg naar een winkel in Volendam en meteen door naar Broek voor de katten..... het wordt duidelijk geen fietsweer, dan maar alles combineren!

Zodra ik in Edam was hoorde ik al mensen zeggen dat de bui om 12 uur kwam...... nou, hij kwam nog eerder en goed ook!

Maar het begon prima.....ik vond het lekker weer, sommigen hadden toch wel al iets extra's aangetrokken, maar ik zat nog gewoon met korte mouwen. Heerlijk wat frisse lucht!

foto's Carol Kuizenga-Huis

We zaten lekker onder onze marktkraam......de Italiaanse ambassadeur (speciale gast) was even weg....volgens mij om de Grote kerk daar te bewonderen en wij hadden een Italiaans nummer klaarliggen voor als hij terug kwam....de dirigent was er al helemaal voor klaar, zodra de ambassadeur weer in aantocht was zou hij Italiaanse muziek horen!
Links achter mij werd de lucht wel erg donker..... ik zag veel mensen op hun telefoon kijken en ik hoorde het gonzen...."De bui komt er aan!!"
De achterste rij schoof alvast wat naar voren..... achter zou het water zo onze nek inlopen....... daar vielen de eerste spatjes en ineens stortregende het.
Voor mij speelde een trompet "singing in the rain"....ik probeerde mee te doen, maar dat lukte maar deels.
Het spatte zo hoog op dat de hengsels van mijn kaastas zelfs onder de modder zaten! Er vormde zich een riviertje dat langs en onder mijn spullen door stroomde (toch alles maar even hoger zetten) en daarna naar links stroomde voor de voorste rij langs.....er dobberde een leeg bierblikje in.
 De muziekboeken op de voorste rij werden nat..... we zaten dicht op elkaar, onze spullen zoveel mogelijk in veiligheid houdend. De kazen sloegen wit uit van de regen (komt wel weer goed) en de regen vormde flinke luchtbellen op straat.....een lichtflits....niet lang daarna een harde donderklap...... dit werd echt serieus! Ik deelde nog maar wat koekjes uit....ik had nog over en naast mij schuilden wat marktmensen en -kinderen....die lustten wel.
 Er werd besloten er een end aan te breien...ik weet niet hoe laat het was, maar wel vroeger dan anders, de prijswinnaars werden bekend gemaakt..... de ambassadeur was nog niet terug, die zat natuurlijk hoog en droog in de kerk
We ruimden vast wat spullen op....lessenaars van de mensen die het laatste lied uit hun hoofd konden, stoelen inklappen van de mensen die dat staand doen.... dat geeft ruimte en dus meer kans om droog te blijven. Het laatste lied is het Edammer volkslied.... dat kan ik dromen....geen muziek nodig.
Er werd gebeld waar de ambassadeur bleef....hij kwam eraan.
Geen Italiaanse muziek dus, maar het Edammer lied....de regen hield zich even rustig.
Gelukkig had ik een doek bij mij waarmee ik alle tassen schoon en droog kon maken, zodat mijn kleding schoon bleef....het moet toch wel in de was, maar liever zonder modder! Ondertussen at ik mijn wekelijkse broodje kaas.
Ik bracht de theepot naar de overkant en terug zag ik dat alle lessenaars en stoelen al opgeruimd waren....dat was snel....of misschien was ik wel aan het teuten.  Ik bleef nog even wachten om te kijken of ik nog ergens mee helpen kon, maar na een tijdje vertrok ik, volgende week maar wat sneller zijn....ik breng altijd eerst mijn instrument in veiligheid en dan de theepot....vaak breng ik gelijk wat lessenaars weg, maar die had ik al eerder niet meer gezien en de stoelen stonden voor mij op een lastige plek en met theepot erbij kan ik maar 1 stoel hebben.....lessenaars gaan altijd beter.
Ik vind het niet nodig dat een ander mijn spullen opruimt....het is ook de bedoeling dat we allemaal wat doen, logisch! Maar ik had wel alles zelf ingeklapt, dat scheelt.

.....en het ging weer harder regenen. Even schuilen onder een afdakje...... en het zakte weer af. Nou ja, ik kan altijd nog zwemmend naar huis.
Ik hoorde het donderen.....o, dan mag ik niet onder bomen doorlopen.........volgens mij is er geen route zonder bomen en ik was bovendien al halverwege........dan heeft het ook geen zin meer.
Veilig bereikte ik mijn auto....smeet mijn spullen erin en vertrok....zonder mijn gordel vast te maken..... stom..... maar goed, dat lukte al rijdende wel. Meteen door naar Volendam. Ze hadden niet alles wat ik wilde, maar kwam niet voor niks! Door naar Broek in Waterland......... even opletten.....ik rij nooit Monnickendam voorbij, dus de kans ik groot dat ik automatisch Monnickendam in ga, uit gewoonte.......... het lukte...... in de stromende regen.....verwarming aan tegen de condens op de ramen, raam een stukje open tegen de hitte, ruitenwissers op volle toeren...............op naar Broek. De katten daar waren deze keer blij mij te zien...... ik kreeg gelijk kopjes van ze, vooral van de rode kater....de heer des huizes.  Die wilde ook meteen de trapkast in....eten! Ze hadden nog, maar blijkbaar eten ze liever uit hun bakje dan ernaast.....keurige poezebeesten, zij blieven alleen wat keurig in hun etensbak zit.  Ik bleef ze even gezelschap houden..... even aaien, even aandacht.
En weer terug naar Monnickendam waar een enthousiaste logeerhond Bobbi mij al hoorde aankomen.....ook blij om mij te zien....tsjonge, wat veroorzaak ik een blijheid vandaag.