Dramatisch

 Het is lang geleden, in augustus 38 jaar. 
Ik weet zo goed wanneer het was omdat ik net uit het ziekenhuis kwam, ik had een operatie gehad die ervoor moest zorgen dat ik kinderen kon krijgen en het jaar daarop werd Edwin in november geboren, dus het jaar is duidelijk. Het was op een zaterdag en het was de dag waarop 1x per jaar spullen voor een grote rommelmarkt opgehaald worden, dus het was de laatste zaterdag van augustus. 

Mijn moeder had al vroeg spullen voor de rommelmarkt buiten gezet en niet veel later ging de bel...... "O, dat zal de rommelmarkt zijn" dacht mijn moeder en liep naar de voordeur........ het was allemaal even anders dan zij verwachtte. Ik hoop dat ik alles nog goed weet.... de belangrijkste dingen natuurlijk wel, maar de volgorde of wie wat deed kan misschien wel eens niet helemaal kloppen.... ik was er zelf niet bij en het is lang geleden!
Er stonden twee jongens voor de deur waarvan één met een enorme buikwond, een andere jongen lag bloedend bij de heg..... een man trapte tegen zijn hoofd..... "Hou op, hou op!" riep ze en ze wilde hem wegjagen.... op zo'n moment denk je vaak niet aan wat er gebeuren kan. De jongen bij de heg werd naar binnen gedragen toen de dader wegliep en stierf in de gang..... de andere gewonde zat bloedend in de kamer..... ondertussen was er nog één bijgekomen, een broer van de twee gewonden, hij mankeerde niets. De andere jongen had bij de bushalte gestaan en zag dat er hulp nodig was..... hij had ook geholpen de jongen die bij de heg lag naar binnen te dragen. 
Politie arriveerde en er waren veel mensen nodig om de dader te overmeesteren. 

Wat er aan vooraf ging: 
Drie broers reden op 2 motors en waren op weg naar Marken om naar botterwedstrijden te kijken. Ze werden gesneden door een auto...... die auto zagen ze even verder weer....in de straat bij mijn moeder.... de bestuurder stapte net uit en de achterste motor stopte.... even vragen waarom die chauffeur zo gevaarlijk gereden had...... dat liep dus uit op een drama.... de bestuurder van de voorste motor keek achterom en merkte dat de andere gestopt was en kwam er ook bij. Deze jongens waren geen vechters, het waren keurige jongens....... als het vechterstypes waren kan je je snel bedreigd voelen, maar dat waren het dus niet! 
De (donkere) dader beweerde later dat hij zich bedreigd voelde omdat er kort daarvoor een racistische moord was geweest in Amsterdam (Kerwin Duinmeijer) en hij daardoor bang was. 
Hij had overigens niet alleen die jongens met zijn auto gesneden, maar ook een politiewagen, zijn rijgedrag was dus erg agressief.  Ik hoorde dat hij vaker agressief was, maar dat kunnen ook roddels zijn, daar kan ik dus niets met zekerheid over zeggen, maar zeker is wel dat hij heel sterk was.... ze hadden veel moeite moeten doen om hem te overmeesteren! 

Toen iedereen weg was, kwam de schoondochter van de buren (die was daar toevallig op visite) en zij wist snel al het bloed overal uit te krijgen..... en met een paar emmers water zag het er buiten ook weer normaal uit. Alsof er niks gebeurd was. Mijn moeder was heel blij met die hulp. 

Ik wist nog van niks. ....... mijn jongste broer was gebeld, we weten niet door wie..... hij lag nog te slapen, hij was net teruggekomen van vakantie..... hij nam de telefoon op en kreeg alleen te horen: "Ga gauw naar je ouders, er ligt een dooie in de gang!"  (of woorden van gelijke strekking). 
Die schrok natuurlijk en was meteen wakker.... snel naar de Bernhardlaan.... naar onze ouders. 
Toch opluchting dat met hen niets aan de hand bleek te zijn, maar het was natuurlijk een drama. 

Ik ging die middag naar mijn werk, een halve dag omdat ik net uit het ziekenhuis kwam. Een collega zei: "Nou, dat was ook wat bij je moeder hè? " "Huh? Wat was er dan?" Nou, een dode!". Ik belde haar snel en na mijn werk ging ik er meteen naartoe (zij woonde daar heel dichtbij). Ze wilde mij niet laten schrikken, net uit het ziekenhuis en ze wist dat ik nog werken moest, daarna zou zij het mij zeggen, als alles weer rustig was en dan zou Ed ook ondertussen thuis zijn, dan was ik niet alleen! Maar zij had niet op de plaatselijke tamtam gerekend! 

Regelmatig kwamen er langzaam rijdende auto's voorbij..... de mensen  keken....  ze stonden bijna stil en reden toch maar door..... er was niks te zien, alles was al opgeruimd. 

Later kwam de reconstructie.

Dit verhaal komt weer boven na de aanslag op Peter R. de Vries..... het verhaal ben ik natuurlijk nooit vergeten, maar nu moet ik er steeds aan denken. Het was wel heel anders, maar toch..... voor de omstanders was het net zo onverwacht en voor de familie en vrienden net zo erg. Erger of minder erg bestaat bij dergelijke dingen niet naar mijn idee...... op dat moment is het vreselijk voor iedereen die er mee te maken heeft.
Leed kan je nooit met elkaar vergelijken.....  er spelen meer dingen mee dan de gebeurtenis zelf.....  het is soms ook het moment, de manier waarop, wat eraan vooraf gegaan is, de leeftijd, is het iemands schuld is, of is het een opzettelijke moord, een ongeluk...... er spelen zoveel dingen mee die het moeilijker of juist minder moeilijk kunnen maken. 
Mijn moeder kon er gelukkig goed mee omgaan. Natuurlijk was het moeilijk en vergat zij het nooit, maar zij heeft geen hulp nodig gehad om het te verwerken. 
Zo zitten wij in de familie in elkaar en Ed was ook zo (en Edwin ook)....... we hebben genoeg dingen meegemaakt om dat te weten..... maar toch zegt dat niks over de toekomst...... er kan een moment komen dat het wel teveel wordt en dat er wel hulp nodig is. Als ik dat nodig heb zal ik dat ook zeker doen, het is geen schande..... we zijn allemaal anders en reageren allemaal anders....en elke keer is ook weer anders. Er zijn wel dingen die van invloed zijn..... het is in elk geval belangrijk om er over te praten..... en er niet in te blijven 'hangen', hoe erg ook.... het leven gaat verder en probeer dan ook verder te leven met aandacht voor alles om je heen, maar zeker voor de mooie dingen. Probeer te genieten zoveel als mogelijk is..... zonder de moeilijke dingen te verstoppen.... het kan naast elkaar bestaan! Natuurlijk mogen er wel momenten zijn dat je het even verstopt, maar niet te lang!

.