Donderdag eerst naar de tandarts...... deze keer op de fiets, ik had woensdag zoveel gelopen dat ik mijn benen even wat langer rust moest gunnen. Het is niet ver, maar ik wilde gelijk door naar een visboer en ik moest nog even naar een winkel.... dat zou nu een te lange wandeling zijn. Op de fiets ben ik ook in beweging... wandelen kan 's middags en/of 's avonds ook nog.
Ik dacht 'even' naar de tandarts te gaan, maar het bleek een hele klus te zijn en ik lag daar 5 kwartier!
En ik moest verdoofd worden..... ik wil gewoonlijk geen verdoving, maar dit was weer nodig.....na vele jaren geen verdoving heb ik er het afgelopen half jaar wel heel veel gehad.
Tussendoor hebben we vaak idiote opmerkingen..... waardoor er veel gelachen wordt daar. Het was ook verder geen drama..... het was een hoop gedoe, maar niet pijnlijk of zo..... dus geen probleem.
Gelijk maar even naar de visboer, ik vond dat ik wel een extra portie kibbeling verdiend had..... normaal neem ik wel eens een kleine portie, nu de middenmaat...... lekker! Dat werd gelijk mijn lunch. Met drinken moest ik nog uitkijken, mijn bovenlip was nog verdoofd.... en mijn neus ook voor de helft.... irritant gevoel.
Eerst maar even lekker naar de Olympische spelen kijken, even lekker niksen, de winkel waar ik nog naartoe moet komt later wel, de dag is nog niet om en anders morgenochtend en desnoods zaterdagochtend..... maar dan moet ik echt die boodschap wel binnen hebben. !
Maar ja....... ik viel in slaap, net voor de gouden rit van Irene Schouten..... zo jammer.
Ik werd wakker op het moment dat de verslaggever iets uitlegde..... en omdat ik niet wist waar het over ging kreeg ik daar heel rare beelden bij...... hij zei: "Eerst gaat een man naar beneden, dan een vrouw en dan 2 mannen op elkaar". Uhhhh..... 2 mannen op elkaar? Ik zag beelden van een man op ski's die een andere man op zijn rug had..... en probeerde mijn ogen open te krijgen om te zien wat er echt aan de hand was, want ik kon mij niet voorstellen dat mijn beeld klopte.
Het bleek rodeln estafette te zijn. Overigens ook geen gezicht zoals die mannen over elkaar liggend naar beneden gaan, maar dat had ik vaker gezien en vond dat daardoor normaler dan wat ik in gedachten zag.
Ik moest nog wel even bijkomen, ik had diep geslapen......... niet zo gek na zo'n drukke week...... en ook al lag ik bij de tandarts heel rustig in mijn stoel, het is toch 'gaarmakend'.
Vrijdag eindelijk even een rustige dag. Ik moet wel op iemand wachten, dus ik moet op de bel letten en kan daardoor niet alles doen, maar dat is geen probleem.....beneden heb ik ook nog wel wat te doen en lekker even lezen of een film kijken is ook niet verkeerd. en 's morgens komt hij niet, dat is zeker, dus dan kan ik gewoon mijn gang gaan, doen wat ik wil!
Zaterdag even naar een driedubbele verjaardag..... leuk! Ik blijf er niet lang, eigenlijk vieren ze het op een ander tijdstip, maar ik mag eerder komen en dat komt mij heel goed uit.
En dan keert de rust weer......... een week zonder afspraken is heerlijk.... de enige afspraken zijn de gangbare dingen die ik altijd doe (en die doe ik ook nog niet allemaal.... maar goed ook, dat zou ik deze week ook niet gered hebben)..... ik plan nooit 2 dagen achter elkaar iets, maar deze week had ik 5 dagen afspraken...... ook al zijn het geen dingen die de hele dag duren, voor mij is dat teveel.... dat is niks nieuws dat heb ik al heel lang! Ik zocht ook al jong een andere baan waar ik halve dagen kon werken..... gewoon omdat ik het niet redde met hele dagen! Dan maar minder geld, dan maar een iets minder leuke baan, gezondheid gaat voor! Met het geld bleek het mee te vallen, ik verdiende daar met mijn halve dagen meer dan bij mijn eerdere baan met hele dagen....... ik zag het pas toen ik mijn eerste salaris kreeg.... ik had helemaal niet gevraagd wat ik verdiende, want dat was op dat moment niet belangrijk. en het was ook een leuke baan, maar op een andere manier dan de baan ervoor.
Later, toen ik getrouwd was waren die halve dagen toch nog teveel en minderde ik en toen dat nog teveel bleek ging ik naar 1 dag in de week..... dat heb ik nog jaren volgehouden, maar dat werd uiteindelijk ook teveel.... ik was toen al een paar jaar alleen met Edwin, ik ging elke dag naar mijn ouders waar het niet goed mee ging en op mijn werk veranderde het één en ander wat ik er net niet meer bij kon hebben. Toen zat ik ineens zomaar te huilen op mijn werk.... om niks.... ik heb dat vaker als ik het te druk heb, al ik moe ben, dan hoeft er maar iemand 'boe' te roepen of ik begon al. Maar dan was het altijd tijdelijk druk..... nu duurde het al veel langer.
Ik ben gestopt..... en dat scheelde natuurlijk wel in inkomen. Mijn weduwe-uitkering had ik al, dat was toen nog ongeacht ander inkomen (dat is later veranderd)..... en ik had nog een klein pensioen van Ed.... voldoende om van te leven. We waren er tevreden mee, we hoefden niet op vakantie..... wel leuk, maar we maakten er toch wel leuke vakanties van, daar zijn geen verre reizen voor nodig. Ik was mijzelf weer..... gezond genoeg om voor mijn kind te zorgen en leuke dingen te doen. Dat vond ik veel belangrijker! En ach, met die ene dag werken in de week had ik toch al geen topinkomen, dus ik was al gewend aan uitkijken wat ik met mijn geld deed.... en daar is niks mis mee. Het is al ruim 32 jaar geleden dat ik stopte met werken...... natuurlijk vond ik het jammer, maar ik voelde mij er heel goed bij, het is de juiste beslissing geweest. Later werd de uitkering inkomensafhankelijk, waardoor ik een beetje tussen wal en schip terecht kwam..... ik kreeg het nog wel en omdat ik die uitkering al had mocht ik als ik ging werken een iets groter deel zelf houden. Maar ze bevroren de uitkering wel, waardoor het steeds moeilijker werd om rond te komen, ik ben toen wel huurtoeslag aan gaan vragen (waar ik eigenlijk al langer recht op had). Toen het veranderd werd kreeg ik te horen dat je je er voor kon bijverzekeren..... tuurlijk.... een afgebrand huis kan je verzekeren..... onzin natuurlijk, ik zat al in die situatie en dat valt echt niet meer te verzekeren. Er was een hele discussie over op tv... tussen iemand die in de tweede kamer zat en mensen die in de knel dreigden te raken ..... het was niet te winnen, je kan je bijverzekeren! Dat werd ook tegen mensen gezegd met een ernstig zieke partner die niet lang meer te leven had.... overleed hij voor de datum dat het veranderde was er een uitkering, was het daarna dan was er niks..... "maar daar kunt u zich voor bijverzekeren" ..... tsja.... ze hadden op dat moment een WAO- uitkering en de verzekeringspremie was bijna net zo hoog als die uitkering.... dan kan je je dus niet bijverzekeren.... maar er was niet tegen te praten!
En nu heb ik AOW, dat is netto meer dan mijn weduwe-uitkering. Ik ben er blij mee! En natuurlijk kreeg ik wel eens vervelende opmerkingen omdat ik niet werkte, maar dat kreeg ik ook al toen ik nog wel werkte ('Schandalig! Je krijgt een uitkering en je werkt er gewoon nog bij!" )... ach, 'het is nooit goed of het deugd niet' zeggen we dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten