Berts Barbecue Belevenis

 Zondag begon al vroeg met een verjaardag...... het begin van een drukke maar leuke dag. het was niet ver weg, maar ik ging (geheel tegen mijn gewoonte) met de auto omdat de doos met cadeautjes wat groot was uitgevallen en rechtop moest blijven staan.

 
Ik ben nog nooit zo vroeg bij iemand op visite geweest, maar dat kwam nu beter uit en toevallig kwam ik gelijk met nog iemand aan. 
Nog geen handen gegeven of gezoend, dat sla ik nog over. 
De thee stond al snel voor mijn neus, lekker! De jarige pakte de cadeaus uit, volgens mij was het geslaagd...... het lukt mij steeds minder om iets origineels te vinden. Niet alleen omdat ik minder winkel, maar ook omdat ik bij veel mensen het idee heb dat ik alles al een keer gedaan heb. 

Gezellig even gezeten, niet zo lang, want er stond nog meer op het programma

Daarna naar de bushalte ...... wachten op de bus naar Amsterdam. Het lukte mij een bus eerder te nemen, dan had ik wat meer speling......een bus later was mogelijk, maar dan mocht er niets tegenzitten en dat vind ik niet zo prettig. In Noord overstappen op de metro..... de bus stond wat ver van het perron af..... dat redde ik niet met mijn korte beentjes en trolleytas die ik zoveel mogelijk rechtop moest houden...... dan maar de diepe afstap nemen.... er bood al iemand hulp aan, maar het lukte.....snel naar de metro, die 'pas' 6 minuten later vertrok. 
 In Amsterdam dus even wachten, maar al snel kwam mijn reisgenote Petra eraan (zij is ook altijd vroeg) met wie ik samen op de trein naar Almere stapte......  ik had mijn trolleytas mee met een flinke schaal met salade erin. Ik heb schalen met deksel, maar die vond ik allemaal om verschillende redenen niet geschikt. De Pyrexschalen vond ik te zwaar en geen mooi model voor een salade en bovendien wil ik die meteen terug en dat is misschien onhandig als het niet op is....... andere schalen waren te klein, te hoog en heel vaak niet leuk om het een beetje leuk te presenteren. 
Uiteindelijk vond ik een mooie ovenschaal...... en zelfs ook nog een opbergbak met deksel waar hij precies in paste....... koelelementen erbij en ik was er klaar voor! Deze schaal mag ook daar blijven.... maakt niet uit. Hij was heel goedkoop, dus ook geen probleem als er wat mee gebeurt....... liever niet natuurlijk, maar geen ramp.... als hij het op de heenweg maar redt!

Ik vroeg mij van tevoren af of het slim was wat vorken mee te nemen.... als we met de trein zouden stranden hadden we in elk geval wat te eten en dat is met een vork handiger. (In gedachten zag ik ons al zitten in de trein met die schaal tussen ons in) We wisten al dat er vertraging zou zijn, dat kon wel een half uur zijn..... net zo lang als op zondag de rit normaal duurt ongeveer .... het kon nu dus een uur zijn! Op andere dagen gaat er een trein die er 20 minuten over doet.... nogal een verschil dus, maar geen probleem..... we vermaken ons wel.... bijna altijd gebeurt er wel iets geks. We zouden dus eerder vertrekken om op tijd te kunnen zijn.
Deze keer had Petra een cadeautje mee...... een kleinigheidje voor Bert (waar we naartoe gingen voor een BBQ).

Petra kon het niet laten.... ze vroeg aan meerdere mannen (vooral conducteurs) "Heet u Bert?" .... niemand bleek Bert te heten en zij liet dan het cadeautje zien: "Jammer, dan is dit niet voor u!" 
Op het laatst zei zij er nog bij dat Ernie ook goed was.... maar Ernie bleek er ook niet te zijn. 

De vertraging was er niet..... helemaal niets, geen minuut! Nu waren we wel erg vroeg in Almere. Dan maar rustig aan richting Bert lopen, geen haast. Hé...... er was altijd een lift....maar we konden hem niet ontdekken. Het hele perron afgelopen..... wel veel hekken maar geen lift. 
We dachten aan een vorige keer toen Petra tegen mij zei dat ze niet met de trap wilde..... ik checkte uit en ging door het poortje waarmee ik voor de lift kwam te staan..... bij Petra weigerde het poortje..... er viel niks meer mee te beginnen..... de NS-ster die erbij kwam zei dat ik dan maar met de lift moest en Petra met de trap...... waardoor wij natuurlijk begonnen te lachen, want juist Petra wilde niet met de trap. 
Uiteindelijk werkte het poortje toch weer. 

Maar nu was er dus helemaal geen lift!
Ik zag een paar mensen met heel veel bagage (waaronder 2 gigakoffers) met 2 conducteurs praten... ik vermoed dat zij ook een lift zochten..... ik liep even later ook naar de conducteurs toe.... "Ze hebben de lift verstopt, maar ik vermoed dat ik achter die mensen aan moet lopen" Ja, die bleken naar de trap te lopen, want er waren werkzaamheden en daardoor was er geen lift. "Natuurlijk net als ik een zware tas mee heb!" De conducteurs liepen mee naar de trap en die ene bracht mijn tas naar beneden (de tas was ondertussen gaan lekken, ik vermoedde dat dat van de koelelementen kwam).... hij hield rekening met het lekken en hield hem recht omdat wij zeiden dat er een salade inzat. Super! Daar was ik blij mee..... maar geen roltrap of lift..... niet handig..... wel roltrappen omhoog, maar niet omlaag. Ik verbaasde mij erover dat ze niet één roltrap andersom lieten draaien... volgens mij kan dat (meestal?) met roltrappen. Een roltrap is geen lift, maar 1 roltrap omlaag bij afwezigheid van een lift zou al veel mensen kunnen helpen. Bovendien zou het aardig zijn als er dan mensen staan om te helpen, want je zal maar slecht ter been zijn....ik zag iemand met een rollator.... dan is wat hulp wel prettig. 
Beneden herkende ik ook niks meer want ook daar waren ze flink bezig maar het lukte mij toch om aan de juiste kant het station uit te lopen. 
Alleen..... ook daar stonden overal hekken...... ook daar chaos. Even zoeken..... volgens mij moeten we echt die kant op..... dan moeten we bij het Mandelapark uitkomen en dan zitten we op de goede route!

Ach ja, het Mandelepark waar wij ooit vreselijk om gelachen hebben...... ik had toen op de kaart gezien dat we door een park moesten en Petra wilde dat niet op de terugweg in het donker, dus op tijd naar huis. Ik zei dat het volgens mij niet zo groot was.... maar toen we er langs liepen keken we elkaar verbaasd aan.... menig achtertuin is groter. Zij is het Vondelpark gewend...... dat was wel een heel groot verschil met het Mandelepark. 
Ach...... groen is natuurlijk altijd goed en mooier dan asfalt, maar het was zo anders dan onze verwachting.... vandaar de lachbui. 
En jawel, we zaten goed, gelukkig stond er een bordje 'Mandelepark' bij, anders hadden we het over het hoofd gezien, vooral omdat we er door al die werkzaamheden anders naartoe liepen dan de vorige keer.

Rustig lopen, anders zijn we wel erg vroeg..... we wisten dat we goed gingen, dus we zouden ruim op tijd zijn. 
Te vroeg belden we aan.... in de gang haalde ik de salade uit de tas, zette hem binnen en ging daarna met mijn tas naar buiten. De tas lekte nog steeds.... waarschijnlijk water, maar buiten kan het minder kwaad, wat het ook is. De salade was scheefgezakt..... en over de rand gelopen in de plastic bak die er omheen zat..... en de deksel van die bak zat er niet goed meer op waardoor er ook salade in mijn tas zat. 
De plastic bak had ik met moeite in mijn tas gekregen, hij zat echt klem..... maar nu moest hij eruit en dat ging niet eenvoudig. Maar met moed beleid en trouw en natuurlijk Petra lukte het uiteindelijk. De salade in mijn tas ruimde ik op met handdoeken die ik meehad ter isolatie. Alle vuile handdoeken gingen vervolgens in de plastic bak die nu rechtop in de tas mocht.... dat paste beter. 
Tegen de tijd dat Petra en ik klaar waren met die tas en wij eindelijk naar binnen gingen was dat eigenlijk de tijd waarop wij wilden aankomen. 
Ik probeerde de salade nog een beetje te renoveren..... dat lukte redelijk en gelukkig had ik de foto's nog van hoe hij er eerder uitzag. 
  
Dit jaar zouden we met een kleiner groepje zijn, 1 stel zou er niet bij zijn, (meestal komen ze met z'n drieën, dus het was mij niet duidelijk of die derde wel zou komen, maar die was er dus ook niet) het lukte ze op geen enkele datum, steeds leek het te lukken, maar dan konden ze toch weer niet, dus dan maar een keer met minder mensen.... we hadden elkaar al zo lang niet gezien.... leuk om het dan nu toch maar door te laten gaan, jammer dat we er niet allemaal waren, maar het is niet anders, liever met minder dan helemaal niet. Normaal doen we het eerder in het jaar, maar het was al zo vaak uitgesteld (en vorig jaar ging het helemaal niet door) dat het uiteindelijk september werd..... we hoopten dat het in september nog mogelijk was om lekker in de tuin te zitten! 
Dat lukte, het was lekker weer.
Eerst koffie en thee met een stukje gebak.... gelukkig had ik op de verjaardag geen gebak genomen en dit was een beschaafd stukje. 

Bert had weer voor het het vlees gezorgd en dat was erg lekker.......allemaal dingen die ik graag lust. Er was stokbrood en allerlei andere lekkere dingen en natuurlijk mijn salade (die echt te groot was).

 
Ik hoefde hem niet terug, maar Bert vond dat er teveel over was, dus ik kreeg toch nog wat mee nadat hij er een bakje voor zichzelf en Larisse mee had gevuld. De schaal ging nu niet meer in de plastic bak, maar gewoon bovenop.... plastic zak er omheen......  het was veel minder nu en het hoefde er niet meer mooi uit te zien, dus dat zou geen probleem zijn.... en inderdaad kwam dat helemaal goed!

Het was gezellig, het was lekker, het was een heerlijke middag. De zeer actieve leuke hond zorgde er wel voor dat zij aandacht genoeg kreeg..... gek beest. 

Maar er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan...... Bert wilde ons wel naar het station brengen, maar dat vonden wij niet nodig...... een kwartiertje lopen.... hooguit..... dat moest kunnen. 
Het was ondertussen donker.... bij het station was het daardoor minder goed te zien waar we moesten zijn tussen al die hekken door, maar het lukte..... meteen naar het perron..... en daar kwam onze trein al. Die was ruim op tijd.... we zochten een plekje in de spiksplinternieuwe sprinter die goed toegankelijk was voor rolstoelen (lazen wij).... dat is wel zo, maar in een station zonder lift kom je met je rolstoel het perron niet op..... 
Tot onze verbazing vertrok de trein 4 minuten te vroeg.... we hadden hem dus bijna gemist!!! 
Weer geen vertraging, maar de 4 minuten voorsprong waren snel verdwenen. 

Op Amsterdam Centraal namen we weer afscheid..... ik ging niet met de metro, maar stapte achter het Centraal op een bus die langs Monnickendam ging..... uitstappen bij het tankstation op de weg. 
Dat doe ik meestal als het al donker is..... dan heb ik geen zin in een overstap met mogelijk de pech lang te moeten wachten. De bus gaat 's avonds elk halfuur vanuit Noord.....  achter het Centraal station kan ik 4x per uur met een bus mee ..... ik moest toch nog 10 minuten wachten, maar voor 10 uur was ik in Monnickendam..... en toen nog even naar huis wandelen. 

Thuis eerst de salade overgedaan in een handzamer bakje en vervolgens de handdoeken uitgespoeld en in een sopje gedaan..... en een schoonmaakdoekje door de tas..... en verder niet.... de rest zie ik maandag wel..... maandag wordt een opruimdag.... maar eerst uitslapen....GEEN WEKKER! 

Nog even tv kijken, koppie thee en toen vielen de ogen dicht.....zzzzzzz.......zzzzz.... dromen van een mooie dag!