Wat een held op sokken

 Een jaar of wat geleden gingen we met de kapel een lang weekend op stap......het waren heerlijke dagen.

Op een nacht werd ik ergens van wakker en nog net zag ik een brede streep licht smaller worden en verdwijnen. Geschrokken sprong ik zachtjes uit bed..... ik wilde mijn kamergenote niet wakker maken..... ik dacht dat het licht vanuit de gang kwam en dat de insluiper de deur dicht had gedaan.... hopelijk aan de buitenkant. Ik wilde geen licht maken maar had wel mijn zaklamp gepakt, die kon ik dan laten schijnen naar de hoek waar de ondeugd zich zou verbergen...... ik vroeg mij af waarmee ik mij kon verdedigen, ik had niks bij de hand om iemand knock out mee te slaan. Heel even keek ik naar het andere bed..... huh? Zag ik dat goed in het donker? Ze was er niet! 
Ik deed een lamp aan en alles werd duidelijk..... mijn 'roomy' was naar de badkamer..... het licht dat ik zag was van de badkamer! Zelf moest ik regelmatig 's nachts even naar de badkamer..... ik vroeg mij af of zij dat ook gemerkt had. 
Snel ging ik mijn bed weer in, licht uit....... ogen dicht.... en terwijl ik weer indommelde hoorde ik haar zachtjes terugkomen. 
Ik heb maar niks gezegd...... ook de volgende dag niet...... maar misschien leest ze het nu.😂

Nog steeds moet ik lachen als ik er aan denk...... net als die keer dat ik op de bank sliep en 's nachts wakker schrok van de windgong die binnen hing. Dat kon maar één ding betekenen: De achterdeur was open en dus probeerde iemand binnen te komen......  ik kwam uit een heel diepe slaap, maar zo 'helder' was ik wel..... ik schreeuwde "Sodemieter op!!!" Ja, bij inbrekers hoef je niet te zeggen 'potjandosie, ik heb liever dat u vertrekt'
Alleen kwam er volgens mij nauwelijks geluid uit..... ik sliep nog voor driekwart of zoiets.... mijn stem was in elk geval nog niet wakker. Ik probeerde het nog eens, maar er kwam zo weinig geluid uit dat ik mij niet kon voorstellen dat het indruk zou maken op een insluiper. 
De windgong bleef klingelen maar verder was het stil. 
Ik sprong overeind en trok het gordijn open...... en schoot in de lach........ de grote parasol was omgevallen, tegen de windgong aan en langzaam zakte hij verder.... daardoor bleef dat klingelding maar geluid maken! De buren hadden niks gehoord.
Die parasol staat daar altijd als ik hem even niet nodig heb buiten, achter het gordijn.... mooie bergplaats. 

Ik kwam een keer thuis van de muziekclub en moest mijn auto ver weg zetten omdat onze straat opgebroken was. We wonen hier op een soort eiland met maar 1 in/uitgang voor auto's, de volgende straat is aan de andere kant van het water, dus wat verder weg dan 'gewoon' de volgende straat. En omdat de auto's van 2 straten dus elders een plek moesten zoeken was er niet veel plaats. 
Ik had gelukkig een plekje gevonden en stapte uit.....op dat moment klonk er een alarm..... huh? Het leek wel bij mijn auto vandaan te komen.... ik deed de deur weer open en het stopte. Weer dicht en het begon.... ik liep er omheen en wist niet wat ik moest doen.... ik kon toch moeilijk de Wegenwacht bellen met het verhaal dat er een alarm afging terwijl ik geen alarm had! 
Ik besloot naar huis te lopen..... ik bleef midden in de nacht daar niet staan..... ondertussen kon ik nadenken....... maar wat raar.... het leek wel of het alarm met mij meeging! Ik voelde in mijn zakken.... oei.... daar zat het alarm in, zo'n alarm waar je een pennetje uit moest trekken om het te laten afgaan. 
Het pennetje was er bijna uit..... als ik bukte duwde ik het er ver genoeg in om het te laten stoppen (als ik de deur op slot deed), maar kwam ik overeind dan viel het er weer een stukje uit.
Ik heb daar in mijn eentje de slappe lach gekregen, tranen in mijn ogen.

Ik pakte mijn spullen voor de muziek..... en laadde de auto in.... ondertussen even een buurkat uit mijn gang gezet.... dat beest ging nooit zelf weg, die moest je echt naar buiten dragen. 
Nou alles mee.... ik kon vertrekken! 
Ik reed richting het clubhuis en ik hoor ineens een oorverdovend gekrijs achter mij dat door merg en been ging, niet normaal! ......ik zette mijn auto even aan de kant en zag de buurkat vlak achter mijn hoofd zitten.
Ik wist dat deze kat de straat nooit uitging, dus ik moest terug...... voor mijn huis deed ik de autodeur open en het beest sprong eruit. Nee, ik kon nog niet wegrijden, want dat gekke beest had besloten tegen mijn wiel te gaan zitten. Ik pakte hem weer op en zette hem voor zijn eigen voordeur.... eindelijk kon ik weg!
Waarschijnlijk is dat dezelfde kat die ooit in zijn jonge jaren mijn huis ongezien binnengeslopen was en 's nachts ineens op mijn bed sprong..... gek beest!

Nou... nog eentje dan:
Ik zat op de bank voor het raam, het was donker..... er schuurde iets tegen het raam, het piepte, een naar geluid. 
Maar wat was het dan? De gordijnen waren open..... ik zag niks raars. Daar was het weer....piep....knerp... ik keek en keek en ontdekte niks vreemd, helemaal niks. Als er iemand met een glassnijder of zoiets bezig was had ik dat moeten zien, ik begreep er niks van.
Er zat wel een grote slak op het raam, maar slakken piepen niet.
Toen die slak bewoog begon het weer...... zijn huisje schuurde tegen het raam..... ook dat viel dus weer mee.