We vierden het Sinterklaasfeest bij mijn moeder en voor Edwin had zij een werkbankje gekocht. Ik wist het en had daarom namens Sinterklaas een gereedschapskoffertje voor hem ingepakt.
Die avond zei mijn moeder dat ze gelezen had dat de doe-het-zelf-zaak dozen timmerhout te koop had voor een habbekrats. Nou, dat had ik eerder moeten weten!
De volgende dag was het maandag....ik bracht Edwin naar school en ging meteen door om dat hout te kopen....een flinke doos vol met allerlei stukjes hout...overgebleven stukken, maar ideaal voor een jongetje van een jaar of 5.
Alleen......het was leuker als het een Sinterklaascadeau was!
Ineens wist ik het.....ik pakte het in Sinterklaaspapier, maakte een brief, met een stempelset wist ik een poststempel te maken en zette het voor de deur.
Toen ik Edwin uit school haalde zorgde ik dat hij voor mij uit liep.....zo zag hij het als eerste......verbaasd liep hij naar mij toe...."Er staan een groot pak in Sinterklaaspapier voor de deur". Ik was natuurlijk ook heel verbaasd en ging kijken.... we sjouwden het zware pak naar binnen en Edwin ontdekte de brief....die moest ik even voorlezen: Sint schreef dat hij op de terugweg was met zijn boot en de slaap niet kon vatten..... hij moest naar de wc, maar het was zo donker op de boot.....daardoor zag hij niet goed waar hij liep en stootte zijn teen tegen iets zwaars.....dat bleek een cadeau voor Edwin te zijn dat ze vergeten waren. Ze namen contact op met de PTT en die zou een helikopter sturen om het op te halen van de boot en Sint hoopte dat het snel bij Edwin zou zijn.
Edwin zat met open mond te luisteren en vroeg na afloop: "Zou Sinterklaas nog last van zijn teen hebben?" Het timmerhout vond hij prachtig, maar die brief was het einde!
Prachtverhaal!
BeantwoordenVerwijderenIk ben gek op dat feest! Daardoor ook mooie herinneringen
BeantwoordenVerwijderen