Bed

 Lang geleden..... Edwin was al geen kind meer, stak al een eind boven mij uit (oké, dat zegt niet veel, iedereen steekt boven mij uit!)  en de tijd dat hij 's nachts bij mij in bed kroop omdat hij niet kon slapen lag al heel ver achter ons..... zo'n kleine 20 jaar schat ik. 

Ik stond op het punt naar bed te gaan toen Edwin met een slaperige kop mijn kamer binnen kwam lopen.... en naar mijn bed liep. Ik zei iets van 'hé, ga je hier slapen?' en hij mompelde een simpel 'ja'. 
Hij liet zich diagonaal op mijn bed vallen en sliep. Ik duwde wat aan hem om ook een plekje te vinden, maar er was geen beweging in te krijgen. Ik probeerde een hoekje te vinden om te kunnen slapen, er was niet veel ruimte en ik kroop in een hoekje waarbij ik voor een deel op de houten rand van het bed lag. 
Echt.... ik snap nog steeds niet waarom ik niet op zijn bed ben gaan liggen.... dat zou veel comfortabeler geweest zijn! 
Ik sliep niet lekker en de volgende ochtend stond ik stram en stijf op..... auwww. 
Edwin werd ook wakker en keek verbaasd om zich heen....."Hoe kom ik hier?" 
Tsja, slaapwandelen is raar..... hij heeft het niet vaak gehad gelukkig, want je kan rare dingen doen dan.