Zoeken in deze blog

dinsdag 17 december 2019

Kerst met de zondagsschool

In mijn jeugd was er altijd een kerstfeest met de zondagsschool. Met z'n allen in de zaal, een grote kerstboom met echte kaarsjes op het toneel en natuurlijk het kerstverhaal. Ik herinner mij iemand die het kerstverhaal vertelde en steeds zei: "En ze waren op de weg hé en ze bleven op de weg hé" Naar mijn idee werd dat heel vaak gezegd, maar misschien lijkt dat maar zo omdat ik juist die zin onthouden heb.

Na afloop kregen we altijd een boek....vaak een boek van W.G. van der Hulst. Erbij een sinaasappel (of mandarijn?) en volgens mij ook een lekkere kerstkrans. Ik herinner mij  nog wat titels van die boeken:  "Van drie domme zusjes" , "Ik ben een oude juffrouw" (dat was een kat), "Jaap Holm en zijn vrienden" en toen ik net kon lezen (ik zat in de eerste klas, waar ik lezen leerde van juf Klaver, die ook al juf was van mijn moeder) kreeg ik het boek "Ko-tje en het Kerstfeest". Mijn pestkopbroers beweerden dat ik het verkeerd las, er stond Kotje en niet Kootje zoals ik zei. Witheet was ik, ik kon echt wel lezen....."Er staat KOOTJE!!!"  "Kotje, Kotje, Kotje" .....dat leverde driftbuien op......wat was ik kwaad! Ik ben er lang mee gepest.

De meeste boeken vond ik wel mooi..... niet allemaal, de ouwe juffrouwkat vond ik niks, maar dat boek van die domme zusjes vond ik geweldig..." O, als vader het wist.....als moeder het wist" .....spannend voor een ukkie!

Dit boek heb ik zoooo vaak gelezen.....toen ik nog niet kon lezen werd het natuurlijk voorgelezen...ik kon er geen genoeg van krijgen

5 jaar was ik toen ik het boek kreeg, ik kon nog niet lezen of schrijven....maar blijkbaar deed ik wel schrijfoefeningen.....toch knap!



Ik kleurde het ook in.
Zo spannend.... ze waren hun broertje kwijt..... door hun eigen schuld
(o, als vader het wist...als moeder het wist)






 Het laatste jaar was het altijd een dikker boek..... één van mijn broers kreeg "Jaap Holm en zijn vrienden" ...een boek dat ik heel wat keren gelezen heb. Het boek dat ik kreeg dat laatste jaar vond ik ook erg mooi: "Rondom de Westertoren" ....niet van W.G. van der Hulst.


Er was ook een boek (de titel weet ik niet meer) waarin een meisje ergens kwam te wonen waar de zondagsrust nog heel belangrijk was....voor mij was dat nieuw, voor mij was de zondag wel een speciale dag, dan trok je je zondagse kleren aan en ging bij de opa's en oma's langs, er was zondagsschool en mijn ouders gingen naar de kerk (dat werd geleidelijk aan wel minder), maar er waren geen verboden, fietsen mocht gewoon bijvoorbeeld.  In  dat boek mocht er weinig op zondag en het nieuwe meisje was dat ook niet gewend.....toen ze een ijsje kocht op zondag bleek dat daar niet te mogen! En toen kwam het....het meisje zei "G..........."  en toen was een ander meisje in het boek ontdaan, want ze vloekte! Ik snapte dat niet.....waarom zou je niet "G.......". mogen zeggen? Dat was toch geen vloek? Waarom al die puntjes er stonden begreep ik ook al niet........raar boek! Vele jaren later had ik het pas door....de vloek mocht natuurlijk niet voluit geschreven worden! 
Ik heb een hekel aan vloeken, ik zal niet beweren dat ik nooit gevloekt heb, maar dan moet ik wel verschrikkelijk kwaad zijn geweest, want het gebeurt/gebeurde echt niet vaak en ik schrik er dan zelf van. Voor mij is eigenlijk alleen het woord dat in het boek bedoeld word een echte vloek, de rest (wat ook vaak vloeken genoemd wordt) is voor mij schelden, lelijke dingen zeggen, ook dat vind ik niet nodig, maar voor mij is dat toch net iets anders, gevoelsmatig.

Dat boek begreep ik dus totaal niet, het verhaal ging over een wereld die ik totaal niet begreep.....ik zag geen kwaad in het eten van een ijsje op zondag en het vloeken had ik ook al niet begrepen. Nee, ik las liever over de drie domme zusjes en over Ko-tje.



6 opmerkingen:

  1. Mooie herinneringen. In die tijd waren er ook buurkinderen die naar de zondagsschol gingen, ze zullen nu aan hetzelfde terugdenken.
    Niet vloeken was een punt bij ons thuis, we mochten zelfs geen opdonderen zeggen, lazerop was verbodden en neer.
    Komen we in Brabant, horden we veel nondeju's. Niet door iedereen maar het werd wel geaccepteerd. ☻

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja....en ze kregen vast dezelfde boeken.
    Wij mochten ook niet vloeken, maar verbasteringen van een vloek waren minder erg....het moest niet te gek worden en te vaak gebeuren, maar er mocht wel wat. En we hebben thuis met z'n allen in een deuk gelegen toen iemand van de bond tegen het vloeken (denk ik) voorstelde om als je op je vinger sloeg met een hamer niet te vloeken maar rododendron te zeggen......dat vonden wij allemaal te ver gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bespottelijk en lachwekkend. Een vriendin leerde: gortvoordommejan, dat klonk echt als een vloek. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hahahah, die is tenminste nog leuk! Rododendron is idioot. Wij hebben het toen wel een tijdje gebruikt.....steeds: "O rododendron nog aan toe...."

    BeantwoordenVerwijderen
  5. leuk die herinneringen.vloeken heb ik eigenlijk niet zoveel gedaan. Doe ik nu eigenlijk nog niet. zie het nut er niet van in.Ik had vroeger twee lievelings boeken Buurkinderen en In de grijzen toren.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik hou ook niet van vloeken.....ik heb er altijd een hekel aan gehad. Maar toch heb ik het wel eens gedaan, maar dat komt echt zelden voor.
    Ik ken allebei de boeken niet, de tweede klinkt spannend.
    Ik had best al veel boeken als kind.....de mooiste boeken leen je uit en ik heb niet alle boeken teruggekregen. Van 2 boeken vind ik dat nog steeds jammer "Dubbele Lotje" en "Als je een negermeisje bent"

    BeantwoordenVerwijderen