De paasdagen

 Soms verstuur ik paaskaarten, meestal maar heel weinig, vorig jaar wat meer...... we zaten toen net in de eerste lockdown en ik vond het leuk om de boel wat op te vrolijken met een zelfgemaakte paaskaart. Ik had het mijzelf niet moeilijk gemaakt, ik had leuke stickers die prima voor dat doel geschikt waren. 
Het werd toch nog een klein stapeltje, niet te vergelijken met de berg kerstkaarten die ik altijd verstuur, maar ik had er toch nog een heel stel. 
Dit jaar is de lockdown niet bijzonder meer, we zijn er min of meer aan gewend. Vorig jaar voelde het allemaal wat onwerkelijk, nu is dat heel anders.  
Dit jaar was ik het ook van plan, maar dan veel minder, een stuk of 3.....maar het kwam er niet van....... ik was van de week een paar dagen een beetje ziek (nee, geen coronaverschijnselen) en de fut was er even niet. Het was mijn bedoeling geweest om ze donderdag weg te brengen en ik had ondertussen zelf al een paaskaart in de brievenbus gevonden, maar zelf had ik nog niks.
Het werd zaterdagavond..... nou ja, net op tijd voor Pasen. 
Ik had het weer simpel gehouden, ik had mooie gele kaarten waar ik wat op plakte en in schreef........ en toen bleken er geen enveloppen bij te zitten. In een gewone envelop paste het niet........ dus het werden wat rare enveloppen..... veel te groot en eentje was te klein, maar hij kon er wel in als ik de flap met een plakbandje vastmaakte. Gelukkig maar dat ze niet met de post mee moesten. 

Eerste paasdag was rustig, ik was alleen en al een paar dagen niet helemaal fit (maar wel aan het opknappen, dus ik heb er een echte pyjamadag van gemaakt. Beetje computeren, beetje tv-kijken en toch ook wel wat opruimen e.d., want dat was gewoon weer hard nodig. Ik ben nogal van 'ik zet het daar wel zolang neer' en dat loopt wel eens uit de hand, vooral als ik niet fit ben, het druk heb en/of er toch niemand langs komt..... en dat is natuurlijk al ruim een jaar, op een enkel keertje na. Ik had het eerst zelf niet door, maar na een tijdje merkte ik het zelf...... doordat er niemand komt duurt het langer voor ik vind dat er wat aan gedaan moet worden. 
Nou hoeft het niet perfect te zijn, maar sommige dingen moesten echt even opgeruimd worden. 
Maar alles bij elkaar een lekker rustig en lui dagje. 

Tweede paasdag kreeg ik Edwin op bezoek...... eerder die week werd het twijfelachtig omdat ik niet in orde was, maar ik knapte op tijd voldoende op gelukkig. Ik had het wel al bijtijds gemeld: "Hou er rekening mee dat....." , want ik voelde mij even helemaal niet goed en dan is het niks om visite te ontvangen, ook al is het mijn eigen zoon. 
Bovendien moest hij het ook aandurven, want ook al had ik geen coronaverschijnselen, ik kan mij voorstellen dat hij het toch niet vertrouwd en ik vind dat hij in dat geval ook niet moet komen. 
Maar ik was niet verkouden, hoestte niet, geen keelpijn, nieste niet (normaal nies ik regelmatig, maar toen juist niet!), rook alles nog, mijn smaak was er nog..... dus zelf ging ik er in elk geval niet vanuit dat het iets met corona te maken had. Bovendien ontmoet ik weinig mensen, dus de kans is erg klein, maar nooit onmogelijk natuurlijk. Deze klachten leken meer op wat veel mensen hebben van het medicijn dat ik gebruik, maar ik had dat niet eerder, terwijl ik het al sinds afgelopen zomer gebruik. Mijn bijwerkingen stelden niks voor, maar nu ineens...... misschien toch. 
Geen probleem, ik knapte weer op en al was ik niet helemaal fit, ik was fit genoeg om er een gezellige tweede paasdag van te maken!
Edwin had van eerste paasdag gourmetvlees over en nam dat mee. Ik had al het plan om kleine stukjes vlees neer te zetten, gebraden, niet om te gourmetten. Gewoon allerlei soorten, dan is er keuze, en als het kleine stukjes zijn is het eenvoudiger als je niet zoveel wil of juist wel veel......  dus dit kon ik mooi in de pan knikkeren. En nu had ik kippenvleugeltjes over, dus dan mocht hij weer meenemen. 
Het werd een heerlijke dag, veel gekletst. Edwin en ik denken over veel dingen in grote lijnen hetzelfde, we begrijpen elkaar daardoor ook erg goed. 
Hij kwam al voor de lunch en ging na het avondeten weer naar huis. De honden waren lui en lieten zich alleen horen als ze naar buiten wilden.....ik moet altijd lachen om de verwachtingsvolle blik van Dinar als hij uit wil, zo'n blik van: "Baas.... toe nou.....je weet toch wat ik wil?" 
En Laila, die er altijd bij is als er wat te eten is....... maar al blij is met een sperzieboon of een worteltje.
Een heerlijk dagje! 

Van het weer moesten we het niet hebben.....veel (natte) sneeuw, stevige wind, wat hagel, zon en nu giet het van de regen!