Mijn familie deel 1 ..... de van der Horsten

 Mijn moeder heette Willemien van der Horst, maar werd Willy (later Wil) genoemd. De naam Willemien vind zij vreselijk. 

Zij was het 7de kind in hun gezin.... een broertje (Willem) was jong gestorven en toen zij geboren werd waren er nog 2 oudere zussen (Mie en Gé (Geertje) en 3 oudere broers (Jan, Piet en Cees), later kwam er nog een jonger zusje (Bep). 

Mijn moeder met haar oudere zus Geertje

Mijn moeder mocht altijd even met de groenteboer meerijden.

Schoolfoto Wil en Bep

Mijn moeder Wil met (opa) Kees van Dijk

Mijn moeders moeder heette Maria Kroonenburg (23-07-1886/29-05-1974) zij was één van de 2 dochters van Pieter Kroonenburg en Geertje Jansen 13-03-1864/05-08-1954). Beide kinderen waren gehandicapt, bij mijn opoe viel dat nog mee, zij had een flink beenlengteverschil waardoor zij erg mank liep. Haar jongere zus (22-07-1888/16-10-1970) liep mank door een heupafwijking en kon pas lopen toen zij al een kleuter was. 

Pieter Kroonenburg

Geertje Kroonenburg/van Dijk-Jansen (opoe Pad)

Haar trouwboekje met Kees van Dijk

Kees van Dijk (08-04-1861/23/05-1941)

Pieter Kroonenburg overleed jong, zijn ouders waren ook jong overleden. 
Hij en zijn broer Jaap werden naar een weeshuis gebracht en de familie zorgde voor de boerderij tot de kinderen volwassen waren. Het schijnt dat de vader van de beide jongens een rijke hereboer was in Wognum. 
Toen de jongens uit het weeshuis kwamen kregen zij ieder 1600 gulden en de mededeling "Meer is er niet en de koeien zijn doodgegaan". 
Geertje Kroonenburg-Jansen was dus al jong weduwe en met 2 jonge gehandicapte kinderen werkte zij daarom 's nachts in de vis, dan sliepen de kinderen en kon zij overdag voor ze zorgen. 
Later hertrouwde zij met Kees van Dijk in 1909, dat was een jaar nadat haar dochter Maria trouwde. Haar dochter Wum (Willempje) is altijd ongetrouwd gebleven. En bleef nadat haar moeder was overleden in 1954 alleen wonen in het huis waar ze opgroeide, Zuideinde 53. 

v.l.n.r Wum (Willempje) Kroonenburg, Geertje Kroonenburg/van Dijk-Jansen (opoe Pad voor de familie) en mijn opoe Maria van der Horst-Kroonenburg.(23-07-1886/29-05-1974)

de gezusters Kroonenburg


Mijn moeder  haar vader was Jan van der Horst (kolenboer en hulpsluiswachter) zoon van Jan van der Horst en Mietje Mol

Jan en Mietje van de Horst-Mol

Jan van der Horst (mijn opa...04-11-1885/17-06-1965

Opa de kolenboer

Hun trouwboekje

Ze gingen wonen in een huis dat ooit vastzat aan de Noordeinder poort. Deze stadspoort moest wijken voor de tram en later werd ook het huis gesloopt. 

Daarna verhuisden ze naar de NieuweZijds Burgwal waar ze een huis huurden, toen ze daar later ook uit moesten verhuisden ze nog een keer.... zij kochten een huis dat een paar huizen verderop stond, op nr. 67 ('t Singeltje). Die verhuizing kan ik mij nog herinneren.... vooral het behang krabben weet ik nog, ik was bijna 4 en ik mocht meehelpen.

Jan en Marie

Jan en Marie 25 jaar getrouwd

Marie was Nederlands Hervormd en Jan was Luthers. Marie was een trouwe kerkganger en verwachtte dat van haar man ook, elk naar hun eigen kerk. Toen Jan wat ouder werd zat hij niet lekker meer in die houten banken.... maar hij moest van Marie er toch naartoe en na afloop vroeg zij waar de preek over ging. 
Nou woonden wij aan het begin van de straat waar de Lutherse kerk staat en hij besloot lekker bij zijn dochter een kop koffie te gaan drinken. Ondertussen hield hij de straat in de gaten en zodra het "kerkvolk" langskwam ging opa naar buiten en liep met ze mee....ondertussen vragend waar de preek over ging zodat hij thuis verslag uit kon brengen. Geen idee of opoe het ooit doorgehad heeft. 
Het was een lieve man, heel tevreden en vrolijk. Hij stopte stiekem een reep chocola in onze jaszak en zei dan glunderend "Niks zeggen Toon".... want opoe mocht het niet weten. Hij verhuurde bootjes bij de sluis en had daar een paar woorden Engels opgepikt. "Spiek joe Inglies?" vroeg hij ons dan. 
Goede herinneringen aan hem!

De tv was een uitvinding die hem boven zijn pet ging..... 'als wij hun zien dan moeten zij ons ook zien' vond hij. De omroepster die altijd nog even zwaaide zei hij van: "Die heeft vast een keer een bootje bij mij gehuurd, want ze herkent mij nog, ze zwaait altijd naar mij!" en toen opoe een keer haar voeten in een bak water wilde doen mocht dat van hem niet voor de tv 'waar al die mensen bij waren'. Nou trok opoe zich daar niks van uit, maar opa zette de tv uit met de woorden 'Dan zal ik de wijste wel wezen! '

Opoe vond het prachtig als de dominee langskwam en dominee kreeg dan altijd een sigaar. Toen opoe jarig was kreeg ze van opa een doos sigaren...."Dan kan je je eigen sigaren weggeven, het is niet eens mijn dominee en jij geeft altijd maar mijn sigaren aan hem weg!" 

Opa was kolenboer en in dienst bij zijn oom. Die kwam 's avonds nog wel eens langs en bleef dan lang zitten praten. Opa moest de volgende dag weer vroeg op en als het hem te laat werd zei hij: "Wat jelui doen moet jelui weten, maar ik ga te bed!" Hij liet zijn broek zakken en kroop de bedstee in!

De broers en zussen van mijn moeder bleven niet allemaal in Monnickendam wonen...... de oudste zus ging naar Friesland en een broer ging naar Zeeland. Nog een andere broer was naar Zeeland verhuisd, maar kwam toch weer terug naar Monnickendam, waar hij verder altijd is blijven wonen. 

Samen zorgden de 7 broers en zussen voor heel wat nakomelingen, 26 totaal, waarvan er 2 (in ons gezin) niet op mochten groeien, de eerste werd 2 dagen en de laatste stikte tijdens de geboorte....  voor zover ik weet is iets dergelijks bij de andere gezinnen niet gebeurd, maar als 1 van de jongsten weet ik dat natuurlijk niet zo goed, ik heb dat niet meegemaakt. 

1 oom bleef kinderloos, maar hij en zijn vrouw hadden wel een pleegkind, wat voor ons natuurlijk gewoon nog steeds onze neef is (maar ik telde hem niet bij de nakomelingen van de ooms en tantes).
Van die 26 neven en nichten leven er nog 13 en met die pleegzoon erbij zijn we dus nog met 14 neven en nichten (de partners tel ik er niet bij, maar bij een reünie horen die er natuurlijk ook bij, voor zover zij nog leven).
Ik ben 1 van de jongsten, samen met mijn 1 maand jongere neef. Er was nog een jongere neef, maar die is al lang geleden overleden. 

Dit ben ik samen met mijn 1 maand jongere neef Marcel.

Met de neven en nichten van moeders kant hebben we een paar keer een reünie gehad.. ... erg leuk! Daarvoor was er al eens een lunch geregeld met een deel van het stel, dat was ook erg leuk. Sommigen hadden elkaar ruim 40 jaar niet gezien toen we de eerste reünie organiseerden. Ik kende ze allemaal omdat iedereen bij mijn ouders kwam..... vaak als ze naar onze oma (opoe) gingen kwamen ze ook bij ons langs. Soms logeerde er een neef of nicht, soms met hun gezin toen ze wat ouder werden. Als er wat te vieren was in de familie was het huis van mijn ouders vaak de 'uitvalsbasis'. Ook toen mijn moeder oud werd en alleen was kwam er af en toe nog wel eens een neef of nicht langs.
Niet iedereen woonde hier in de buurt, er woonden 7 neven en nichten in Zeeland en 4 in Friesland. Maar doordat iedereen bij ons kwam kende ik ze allemaal.... de één wat beter dan de ander, maar ik hoefde bij die eerste reünie niet te denken  "wie is dat ook alweer?", want voor mij waren het geen vreemden. 
De meeste neven en nichten waren aanwezig die keer, het was een succes en sinds die tijd is er toch wat meer contact tussen sommige familieleden. Die reünie was alleen voor mijn generatie bedoeld, met 'aanhang'. We gingen er vanuit dat als één van hun kinderen als chauffeur meekwam of een andere reden had om mee te (willen) komen dat ze er dan gewoon bij mochten zijn, maar in principe alleen mijn generatie. 
Soms hebben we een etentje met een groep.... dat is dan gewoonlijk als een nichtje dat verder weg woont een huisje in de buurt huurt voor een vakantie in haar geboortestreek.  Ik ben er vaak bij geweest, maar heb ook wel eens overgeslagen.... het komt niet altijd goed uit. We hebben ook een paar keer met de groep een lunch gedaan, dat vind ik eigenlijk nog leuker..... we hadden toen een keer het geluk dat we buiten konden zitten omdat het schitterend weer was. Daarna zijn we nog met een stel met een nichtje mee naar huis gegaan om nog verder bij te kletsen. Het voordeel van een lunch is dat het tijdstip gunstiger is. Dat lijkt mij ook handiger voor de mensen die verder weg wonen. Bovendien ben ik gek op lekkere broodjes en zijn de kosten lager dan bij een diner... dat is natuurlijk ook niet onbelangrijk. 
De oudste is een aangetrouwde neef uit Friesland die 90 is.
Ik denk dat het voor sommigen steeds moeilijker wordt om erbij te kunnen zijn, we worden allemaal ouder en de reis is voor een aantal van hen mogelijk te ver en misschien ook te duur.
Misschien moeten we het dan anders doen.... kleinere groepjes met enthousiastelingen die mobiel zijn die naar de  "úithoeken"  (😂) van Nederland gaan om met mensen die daar wonen ergens te gaan lunchen, zodat zij geen verre rit meer hebben. Dan zijn we niet allemaal bij elkaar, maar blijft er toch contact. Of dit ook gaat gebeuren weet ik nog niet, het zijn nog maar ideeën en in coronatijd zit dat er zeker niet in. Maar ook een groepje dat dichter bij elkaar woont kan natuurlijk wel eens iets samen doen, een lunch of koffie/thee met wat lekkers..... die kleine groepjes hebben als voordeel dat je dan juist wat meer contact hebt met elkaar, het is minder druk en eenvoudiger te organiseren. Alles heeft z'n voor en tegen en het één sluit het ander niet uit. 
We zien wel hoe het loopt en wat we gaan doen, maar het is leuk om over de mogelijkheden na te denken. Altijd leuk om een plannetje achter de hand te hebben! 
De nazaten van Jan en Maria zijn ondertussen verspreid over een groot deel van Nederland. De kinderen van mijn neven en nichten ken ik niet allemaal en van de kleinkinderen ken ik er nog veel minder. De oudste kleindochter van mijn oudste tante (mijn achternicht dus) is net zo oud als ik ben, we schelen nog geen jaar. Haar ken ik wel en haar broer en zussen ook, al zien we elkaar maar heel weinig, maar de familie is te groot en woont te ver uit elkaar om alle achterneven en nichten te kennen.