Tandarts wel en wee

 Zo, mijn kroon zit er weer in, ik ben weer toonbaar. 
Nu extra voorzichtig...... dat was ik al, maar ik durf nu even geen broodje meer af te happen, alles gaat in hapklare brokken naar binnen. 
Het kan zijn dat het gewoon pech was en dat hij nu langer blijft zitten, maar het kan ook het begin van het einde zijn...... dus we hebben al over alternatieven gesproken en ik ga vast sparen. 
Een implantaat ziet ze als goede oplossing maar dat kan ik niet betalen, dus die valt voorlopig af. 
Een brug is ook heel duur en dat vind ze eigenlijk zonde omdat de tanden ernaast nog te goed zijn.
En dan is er nog een plakbrug....... dat schijnt goedkoper te zijn en toch een mooie oplossing. 
Het zal evengoed prijzig zijn, maar waarschijnlijk wel het minst dure alternatief. 
Het laatste alternatief hebben we niet besproken...... die kan ik zelf wel bedenken..... rondlopen met een tand minder...... ik vind het geen goed alternatief!

Maar goed, voorlopig zit hij weer op zn plek. Ik heb weer flink gelachen daar..... echt, ik heb een heel leuke tandarts met ook nog een leuke assistente. Altijd een dolle boel daar. Ik zie er ook nooit tegenop. 
Met eerdere tandartsen had ik ook geen probleem..... behalve dan de tandarts uit mijn jeugd.... en de schooltandarts. De schooltandarts was niet altijd dezelfde en ik herinner mij een vrouw die helemaal niet aardig was, maar ook een erg aardige man, die maakte grapjes en mopperde niet....dat was al een hele verbetering, maar toch.... tandartsen waren eng!

Daar kwam nog bij dat je bij de schooltandarts nooit wist wanneer je aan de beurt was en dat voerde de spanning behoorlijk op..... zou het vandaag zijn? Morgen? Volgende week? Elke dag weer de spanning of mijn klas al aan de beurt was. 
De eerste jaren was het in de gang van de school..... naast de eerste klas en ik herinner mij dat er eentje flink aan het gillen was..... daar wordt je ook niet vrolijk van. Later gingen we naar een bus.
Wat dat betreft vond ik de 'gewone' tandarts (waar ik ook kwam) beter, ik wist wanneer ik er naartoe moest. Voor controle ging je gewoon naar het spreekuur en in de volle wachtkamer wachten op je beurt en voor behandeling kreeg je een afspraak. De behandelingen waren toen ook minder geslaagd en de stoelen zat je nou ook niet bepaald comfortabel in, maar het ergst was de tandarts zelf..... ik vond het een engerd.  Met altijd dezelfde niet-leuke grapjes. "Meiden, wat heb ik een hekel aan meiden!" en dan kreeg ik een stomp tegen mijn schouder. En als er een vulling in moest zei hij altijd: "Daar komt tante Riekie met een kruiwagentje cement"..... dat was dus de assistente. Het was elke keer hetzelfde dus dat wist ik zo ondertussen wel. In die tijd werd je alleen verdoofd bij het trekken van tanden en kiezen, niet bij boren.... dat maakte het natuurlijk ook niet beter. Nu het wel kan wil ik het meestal niet.....ik vind het niet nodig. Ik wil geen 'rommel' die ik niet nodig heb...... een beetje pijn moet ik tegen kunnen, ik neem ook niet meteen een pijnstiller als ik wat hoofdpijn of zo heb, dat bewaar ik voor als het echt erg is.
Met een verdoving is het bij mij net zo..... als de tandarts zegt dat het nodig is dan is het goed.... ze weet dat ik het niet wil als het wel meevalt. Zij kan goed inschatten wanneer het echt beter is om de verdoving wel te nemen. 

Ik kreeg een beugel en de orthodontist vertelde mij dat ik met mijn 18de aan een kunstgebit toe zou zijn. Hij gaf daar ook een hele uitleg over, mijn gebit was gewoon niet sterk, daar kon ik verder niets aan doen. 
Ik ging werken en het werd weer tijd voor de halfjaarlijkse controle....... dan moest ik vrij vragen en ik werkte er net. 'Nou ja, over 2 jaar moet ik toch een kunstgebit, wat maakt het uit?'  en ik ging dus niet. 
Ik wilde wel naar een ander, maar dat viel niet mee..... mijn moeder heeft nog geprobeerd of ik bij een vroegere klasgenoot van haar kon komen..... die was tandarts en erg aardig vertelde ze, maar hij zat vol, zoals alle tandartsen in de buurt. 
Na 2 jaar kwam er hier een tandarts bij, ik hing gelijk aan de telefoon. Ik kon daar komen en wat een verademing..... aardige man, lekkere stoel...... alles op afspraak, dus geen overvolle wachtkamer, een gezellig zitje in de wachtkamer..... het beviel mij prima. Ik weet dat niet iedereen hem zo geslaagd vond, maar ik kon prima met hem opschieten en Edwin later ook. Alleen de manier waarop hij gestopt was vond ik niet zo geslaagd. Mijn afspraak was afgezegd en daarna bleef het stil.... hij was onbereikbaar. Na vaak bellen kon ik toch een keer een afspraak maken voor Edwin en mijzelf, maar toen kregen we een ander..... de man kan best aardig geweest zijn, maar ik verstond hem niet! Zijn Nederlands was nog niet zo goed. Tot mijn verbazing leek Edwin hem wel te verstaan....... die man vroeg iets.... ik had geen idee wat....... en Edwin gaf keurig antwoord. 
Later hoorde ik van Edwin dat hij het ook niet had verstaan, maar hij wist dat het over de fluorbehandeling ging..... dan werd altijd gevraagd welke smaak hij wilde en er was altijd keus uit dezelfde smaken..... dus hij gaf gewoon op goed geluk antwoord. 
Dat was de laatste keer daar..... het lukte weer niet om contact te krijgen en uiteindelijk stond er een advertentie in een huis-aan-huisblad dat hij er mee stopte. Dat moet je ook maar net zien! Dus toch maar een ander....... daar kwam ik op de wachtlijst, maar uiteindelijk lukte dat. Geen problemen daar, er waren meerdere tandartsen en nadat er eentje wegging kreeg ik de tandarts die ik nu nog steeds heb, alleen heeft ze nu haar eigen praktijk. Bij deze ga ik alleen weg als het niet anders kan! Ik hoop dat ze het nog wel een jaar of 20/30 blijft doen......  daarna verwacht ik geen tandarts meer nodig te hebben. 

Ik heb mij er vaak over verbaasd dat kunstgebitten zo abnormaal recht zijn, alle tanden keurig op een rij, even groot...... onnatuurlijk! Misschien zijn ze ondertussen beter, ik zie steeds minder kunstgebitten (of het valt mij niet meer op), maar ik vond het altijd duidelijk te zien dat het een kunstgebit was. Als ik ooit een kunstgebit moet vraag ik of ze 1 tand een beetje scheef willen zetten! 

Nu zie ik vaak te witte gebitten! Eng! Een geel gebit vind ik niet mooi, maar nog altijd beter dan die lichtgevend witte gebitten die ik nu vaak zie. Ik begrijp best dat iemand met een geel gebit ze wil laten bleken, maar dat hoeft toch niet witter dan wit te zijn? Ik vraag mij trouwens af of dat bleken wel goed is voor een gebit....... ik kan het mij nauwelijks voorstellen. Vooral op tv zie ik erg veel van die witte gebitten en ik wordt helemaal blij als ik dan iemand zie met een normale kleur. Veel mooier! 

Bij een schots en scheef gebit kan een beugel helpen..... Edwin had het ook, onder en boven...... jaren een beugel gehad en toen hij klaar was stond het al snel weer schots en scheef...... het heeft een hoop geld gekost .... voor niks dus! Zelf heb ik ook een beugel gehad.... hij viel niet op, ik had hem voor mijn hoektanden..... die konden er niet tussen en dus moesten er 2 kiezen getrokken worden om die hoektanden ertussen te kunnen krijgen. Die beugel kwam niet verder dan mijn hoektanden. 
Ook dat kostte toen een vermogen, maar die staan tenminste nog op de goede plaats. 
Dat was toen in Amsterdam...... een overvolle grote wachtkamer, zelfs de hal was vol wachtenden. 
Houten banken, ook van die smalle houten bankjes die tegen de muur stonden en waar je dus akelig rechtop op moest zitten. 
Dan werden er 10 namen geroepen...... die moesten naar binnen en daar zaten meer orthodontisten. 
Die eerste keer had ik een vrouw, zij wierp een blik in mijn mond en riep heel hard: "Zijn er in Monnickendam geen tandenborstels te koop?" Ik schaamde mij dood, ik was al zo verlegen en dan dit. 
Ik was juist een fanatieke poetser...... misschien niet op de goede manier, maar ik kan mij niet voorstellen dat dat verschil niet te zien is..... iemand die niet poetst of iemand die de juiste methode niet gebruikt.
Echt, ik werd wel eens uitgelachen door mijn grote broers omdat ik alweer aan het poetsen was...... en zij hadden nooit wat aan hun gebit, maar ik wel.... ik had al heel wat vullingen. 
Als een broer 's avonds als verrassing met een zak kroketten thuiskwam (waar ik gek op was) dan kwam ik er mijn bed niet voor uit.... want ik had mijn tanden al gepoetst. 
En dan kreeg ik dus die opmerking.... ik wilde er niet meer naartoe. 

Het is gelukt (met moeite) om op een andere dag te komen, een dag waarop zij er niet was...... kwam ook beter uit met school. De andere orthodontisten waren wel aardig, maar ik had gezien dat er boven op mijn kaart stond 'Mondhygiëne zeer slecht' ...... bovenaan, dat zag dus iedereen! Gelukkig heeft een andere orthodonist toen aan mijn moeder uitgelegd wat er met mijn gebit aan de hand was en dat hij echt wel door had dat ik goed poetste. Hij was het ook die 2 knobbels onder mijn tong ontdekte........ kiezen waar geen plaats voor leek, die zouden er ooit uitgehaald moeten worden (jaren later kwamen ze omhoog onder andere kiezen en moest de kaakchirurg ze eruit 'hakken'). Dat hij dacht dat ik op mijn 18de aan een kunstgebit toe zou zijn had hij beter niet kunnen zeggen, maar goed, dat was wel een aardige man!