Ver-oordelen.

Mensen kunnen soms vragen stellen waar ik mij over verbaas...... het hangt er natuurlijk wel vanaf wie het vraagt, maar sommige dingen zijn te privé om zomaar aan iemand te vragen, zeker als het onbekenden zijn en er geen of nauwelijks aanleiding is. 
Mensen hebben ook altijd overal een mening over..... en verkondigen die mening ook. 
Zelf denk ik ook overal wel wat van, maar over het algemeen laat ik niet alleen mijn gevoel spreken en mag mijn verstand ook meedoen. Als ik iets van de andere kant bekijk begrijp ik veel dingen beter. 
Bijvoorbeeld..... de man is er vandoor gegaan met een ander en tot verbazing van velen komt hij terug en mag hij weer bij zijn vrouw wonen. "Belachelijk, zou ik nooit doen" roepen velen en mijn eerste gedachte is ook zo, maar denk ik na dan stel ik mij voor wat ik zou doen als hij vol spijt met een bundeltje kleren onder zijn arm voor de deur staat...... zou ik dan zeggen "Zoek maar een brug om onder te slapen" ? Ik denk het niet. Er zou wel gepraat moeten worden, voorwaarden gesteld etc. .... het zou bij mij niet van het ene op het andere moment 'vergeten en vergeven' zijn. Als het een man was waar ik al veel narigheid mee gehad had ligt het ook anders..... misschien zou hij dan in de schuur mogen. 😂 
Van een ander ken ik de omstandigheden meestal niet en kan ik er ook niet over oordelen. 
Ook dingen die fout lijken zijn soms begrijpelijker als je alle achtergronden kent. 

Maar ook de vragen...... ooit raakte ik aan de praat met een oude man die vertelde dat hij het jammer vond dat hij geen kinderen had...... hij vond Edwin erg leuk en praatte met hem, Edwin was nog erg klein. Hij vroeg na een tijdje ook of ik nog meer kinderen wilde, maar hoewel ik hem niet kende was die vraag op dat moment niet raar of onlogisch..... hij had al veel over zichzelf verteld en hield duidelijk van kinderen. Een andere keer was er een vrouw, ik wist wie zij was maar kende haar verder niet..... zonder aanleiding wees zij op Edwin: "Lief hè, wil je er nog meer?"  Dat vond ik toen wel heel raar..... dat zou ik zelf nooit zomaar aan iemand vragen en ik reageerde met: "Dat zal moeilijk gaan, mijn man is dood!" Geschrokken liep zij door. 

Waar ik mij ook over verbaas is de vele keren dat ik te horen heb gekregen: "Dat je niet naar een andere man op zoek gaat!" .... Hm..... het zoeken ligt mij niet, maar ik vind toch echt dat ik dat zelf mag bepalen . Het hangt er natuurlijk weer vanaf wie het zegt en hoe, of er aanleiding voor is, maar vaak werd het gezegd op een manier die overkwam alsof het heel raar was dat ik nog geen ander had. 
Als iemand 6 kinderen van 4 mannen heeft wordt daar ook van alles over gezegd.... en natuurlijk heb ik daar ook een mening over, maar ik snap ook dat het soms gewoon zo loopt. Als het een bewuste keuze is wordt het al anders ()maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat iemand dat van tevoren bedenkt), maar dan nog.... als de kinderen er niet onder lijden dan is het geen groot probleem, als de mannen er vrede mee hebben is er helemaal geen probleem. Moet je je dan wat aantrekken van wat 'de mensen' zeggen? 

Ik was nog jong toen ik tegen mijn moeder zei: "Ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit een kind krijg van iemand met wie ik niet verder wil, maar als het zo is, dan trouw ik niet!" Het was in een tijd dat je nog 'moest' trouwen, dat 'hokken' een schande was en een ongehuwde moeder deugde niet.... toen bestonden er nog 'gevallen vrouwen'...... allemaal termen die nu niet meer gebruikt worden. 
Mijn moeder sprak toen de wijze woorden: "Dat komt wel goed, het kind komt evengoed wel groot". 
Natuurlijk zou zij het liever anders zien, maar zij begreep het.... het kan soms anders lopen en dan moet je er het beste van zien te maken en dat is niet altijd wat "de mensen' willen. Moet je je dan maar in een rothuwelijk storten? Is dat goed voor het kind? Het is mij nooit overkomen, ik verwachtte dat ook niet, maar ook toen al begreep ik dat het niet altijd volgens de verwachting gaat. 
We weten niet altijd waarom iemand gaat scheiden, waarom iemand vreemdgaat of waarom iemand keuzes maakt die niet gebruikelijk of wenselijk zijn. We kunnen niet achter de voordeur kijken en zelfs al kennen we ze, niet iedereen vertelt alles! Heel begrijpelijk..... als je (om maar meteen met een heel extreem voorbeeld te komen) mishandeld wordt door je man vertel je dat niet zo snel.... vaak is de liefde er nog wel en heeft hij spijt en duurt het een tijd voordat iemand doorheeft dat het niet stopt. Als dat je overkomt weet je heel goed dat als je het vertelt dat je als antwoord krijgt dat je weg moet gaan..... maar als je zover nog niet bent hou je dus liever je mond. 

Mensen denken ook vaak alles te weten...... ga je niet vaak op vakantie dan weten ze dat je er niet van houdt (terwijl er heel veel andere redenen kunnen zijn), als je weinig eet ben je dus aan de lijn, als je wat lekkers neemt vreet je maar raak, terwijl je gewoon ook wel eens geen trek kunt hebben of die ene keer juist wel......  mensen weten het allemaal beter dan de persoon om wie het gaat, ze zien wat ze willen zien! 
 Mensen hebben mij wel eens verteld wat ik dacht..... en dat was niet uit hun hoofd te praten, dat snap ik nog steeds niet. 

Behalve oordelen en veroordelen zijn er ook wel eens opmerkingen die vreemd zijn, die blijven hangen. 
Zo kwam een vrouw die ik een beetje kende er achter dat ik weduwe was en haar reactie was: "O, je ziet er niet uit als een weduwe!". Het is al zeker 30 jaar geleden, maar nog altijd vraag ik mij af hoe een weduwe eruit ziet. Ik denk dat zij niet goed wist wat zij zeggen moest en daardoor deze vreemde opmerking plaatste..... niet erg, wel gek. 
Mensen geven wel eens te snel hun mening, zonder na te denken en op social media staat het dan meteen te lezen voor heel veel mensen.... die daar ook weer een mening over hebben. Natuurlijk heb ik ook wel een mening en soms zeg of schrijf ik dat, maar meestal is dat van 2 kanten bekeken en zeker op social media ben ik over het algemeen voorzichtig..... niet te snel plaatsen, geen scheldwoorden etc.  
Natuurlijk ben ik ook wel eens te snel.... niet vaak en niet te gek.... de scheldwoorden zal niet je vinden, die gebruik ik niet vaak. Mondeling soms wel, maar dan moet ik wel heel erg kwaad zijn.  Over het algemeen hou ik het netjes en zeker op social media probeer ik dat...... simpelweg door als ik kwaad ben toch mijzelf te dwingen het nog eens te lezen. 

We hoeven niet allemaal dezelfde mening te hebben, maar het is vaak de manier waarop iemand die mening verkondigd...... van de week zag ik deze reactie van iemand:  "Als je niets leuks weet te zeggen, zeg dan niets, zei een wijsgeer (Stampertje) ooit" 

Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn..... niet dat je je mening niet mag geven, maar het kan ook op een aardige manier. Soms zeggen mensen: "Ja, maar ik ben gewoon eerlijk" ..... dat valt te prijzen, ik hou van eerlijkheid, maar dat is niet hetzelfde als bot zijn.  
Als iemand mij vol trots een nieuwe jas laat zien die ik lelijk vind dan zal ik niet zeggen dat ik hem afschuwelijk vind. Wel dat het mijn smaak niet is..... misschien dat ik zeg dat ik kan zien dat die ander er blij mee is (en als iemand er blij mee is dan staat het vaak beter), maar ik ga niet alle synoniemen voor lelijk opnoemen! Soms is het iets dat mij niet zou staan, maar de ander wel.... dat zeg ik dan ook. 
Ik ga niet zeggen dat ik het prachtig vind, dat vind ik niet netjes, maar afkraken is ook niet nodig! Er is altijd een tussenweg!  

Ik kom zo vaak felle reacties tegen op de social media, te fel! Dat kan beter en je hoeft ook niet overal op te reageren. Leven en laten leven.