Van de hak op de tak....met een omweg van zwemmen via medicijnen naar verre familie

 Vrijdag weer lekker naar het zwembad geweest, ook dat ging alweer beter dan vorige week. 
Er was koffiedrinken na afloop, met wat lekkers erbij, maar ik ging meteen weg..... daarom moest ik wat lekkers meenemen van degene die trakteerde. Erg lief.... en natuurlijk niet nodig, maar wel leuk!

Ik kon het ook niet helpen, ik zei dat het niet hoefde.... maar ik moest het meenemen..... dan moet ik het natuurlijk ook opeten.... wat een straf 😂!

Meteen door naar de apotheek. 
Daar bleek het medicijnverhaal nog niet afgelopen te zijn....... eerst lag het nog niet klaar, maar het kan best zijn dat er gezegd was dat dat 's middags pas was...... dat is dan niet doorgedrongen. Donderdagochtend was ik erover gebeld, dus ik nam gewoon aan dat het er lag.... maar dat zal mijn fout geweest zijn. 
Toen bleek dat dat middel er helemaal niet is met vertraagde afgifte 500 mg. Schiet mij maar lek........ 3 maanden geleden: "Die 750 mg is eruit....het is nu 500 of 1000 mg." en na overleg met arts en diabetesverpleegkundige werd besloten dat het dan 1000 werd. Donderdag de mededeling dat die niet leverbaar was en na overleg was besloten dat het dan 2x 500mg werd. Is het dan zo gek dat ik denk dat dat met vertraagde afgifte is? Nee..... die bleek niet te bestaan...(of in elk geval niet daar), nooit geweest ook. Toen die 750 (was een ander merk) eruit ging kwam daar 1000 mg. van dit merk voor in de plaats. Ondertussen weet ik dat het vorige merk echt niet meer in Nederland te koop is.
Ik voelde mij nijdig worden.... ik begreep dat het meisje dat mij hielp het ook niet kon helpen, die deed echt haar best en de anderen die erbij kwamen ook..... maar ik moest wel even kwijt dat ik dat allemaal heel vreemd vond. Ik zei ook nog "Hoe bedoel je medicijntrouw?" ..... dat was een frustratie van lang geleden.... toen was ik wat laat met medicijnen bestellen..... ik had nog.... ik gebruikte het toen al een jaar of 10 en in die 10 jaar heb ik het niet vaak vergeten, maar het is wel eens voorgekomen...... en ik heb wel eens een kuur gehad van 2 weken waarbij ik tijdelijk met mijn eigen medicijn moest stoppen.... misselijk geweest waardoor ik het even niet kon innemen..... ik had dus ondertussen wel een klein voorraadje en kon dus iets later bestellen..... toen kreeg ik een hele preek dat ik niet medicijntrouw zou zijn.... en dat kreeg ik ook nog mee op papier, dat moest ik goed doorlezen... ik voelde mij behandeld alsof ik een klein kind was.... en ik ben dan wel klein, maar de kinderleeftijd was ik toen ook al lang voorbij..... en nu krijg ik steeds een andere dosering van hun.... jaja, probeer dan maar medicijntrouw te zijn. 
Bovendien kan ik er slecht tegen en ik heb nog een leven naast mijn diabetes.... dus als zonder vertraagde afgifte problemen oplevert neem ik ze niet in! Ik ben het nu zat!!!! Ik heb ruim 3 jaar last gehad van die hoge dosering..... ik laat het niet weer gebeuren!
Maar goed, ik heb niet staan schelden en schreeuwen hoor, ik heb er begrip voor dat het voor hun ook vervelend is. Maar goed, ik had al verschillende medewerksters gezien die meedachten en -hielpen en ik kwam eigenlijk niet verder.... het was er gewoon niet en het kwam voorlopig niet. Toen kwam degene die mij eerst hielp voorbij (ik denk dat ze het niet meer aankon en aan koffie toe was) en zij riep tot mijn stomme verbazing: "Mijn collega maakt u af hoor".  Huh? Moest ik dekking zoeken? Het bleek dat haar collega het verder afhandelde en even later had ik 2 doosjes met pillen van 500 mg zonder vertraagde afgifte. Die ik eigenlijk moest hebben zijn in augustus pas leverbaar, maar ik mag af en toe langskomen of bellen om te vragen of ze er toch al eerder zijn, want dat schijnt wel eens te gebeuren. Ik zie wel..... ik kan even geen apotheek meer zien. Ze zeggen dit nu wel, maar als ik kom met die vraag zal ik wel net iemand hebben die niet begrijpt waarom ik het vraag omdat al lang bekend is dat het pas in augustus komt.... en dan ga ik het echt niet meer uitleggen! 
Naar huis, koffietijd! 

Vrijdagsmiddags moet ik altijd op de bel letten, dan komt er iemand langs en dat is niet op een vaste tijd, dus dan ben ik beneden bezig. Was ook wel nodig, eerst deed ik niks omdat ik ziek was en daarna beneden weinig omdat ik boven bezig was. Het stofzuigen sloeg ik nog even over.... de stofzuiger staat op zolder en daar heb ik hem ook nog nodig.... en om nou steeds met die stofzuiger de trappen op en af te gaan vind ik geen goed idee..... dat stof komt later wel, ik verwacht geen visite en ik doe gewoon alsof ik het niet zie. Met stoffer en blik (op een lange steel, ik hoefde niet op mijn knieën) haalde ik het ergste weg. 


's Avonds naar de kapel..... altijd leuk. We waren met een klein groepje, maar we hebben lekker gerepeteerd. 

's Middags had ik een vriendschapsverzoek gezien van iemand die ik niet kende..... niet op in gegaan.
Toen ik terugkwam van de kapel ontdekte ik dat ik een reactie had op mijn weblog op een stukje van 2 jaar geleden...... een stukje over mijn overgrootvader...... het was ook de overgrootvader van degene die reageerde en dat was weer dezelfde die een vriendschapsverzoek stuurde. Nu accepteerde ik het natuurlijk wel....... en ik kreeg een pb waarin ze uitlegde wie ze was.... van wie van de kinderen van onze overgrootouders. Nu was het mij helemaal duidelijk! Zij is een kleinkind van een zus van mijn opa. Die zus heb ik nooit gekend, wel 2 andere zussen en 1 daarvan woonde in Monnickendam. 
Ik heb haar wat foto's gestuurd van het trouwboekje van onze overgrootouders, want dat heb ik. Binnenkort stuurt zij mij ook wat foto's...... leuk eind van de dag! 

UPDATE: Vanmorgen om 8 uur waren we al foto's aan het uitwisselen en verhalen. 

Iedereen een leuk en gezellig Pinksterweekend!