Trouwen

 Nee, ik ga niet trouwen, maar doordat ik zoveel hoor over kappersbezoeken moest ik ineens denken aan de dag dat ik trouwde en via dat verhaal dacht ik aan de bruiloft van mijn ouders.

Mijn vader zou mij naar mijn vaste kapper in Edam brengen met zijn Kever....... hij startte nog net, maar stopte er meteen mee...... we hebben hem aan de kant geduwd en pa bleef proberen, maar het lukte niet. 
Uiteindelijk is mijn jongste broer zijn bed uitgebeld, hij was die nacht net teruggekomen van vakantie om bij onze bruiloft te kunnen zijn en had gehoopt daar uitgeslapen bij aanwezig te kunnen zijn..... maar dat lukte dus niet, hij moest mij naar de kapper brengen! En de kever? Mijn vader had vergeten te tanken! 

Nou had mijn vader zijn eigen trouwdag al flink uit laten lopen doordat hij zijn sokken en de ringen e.d.  niet kon vinden (die had hij goed opgeborgen in zijn broekzak, zodat hij ze niet kon kwijtraken, maar dat was hij vergeten).... mijn moeder maar wachten en geplaagd worden door haar familie dat hij niet meer wilde. Veel te laat kwam hij dan toch..... maar ja, toen liep alles uit... de burgemeester wilde bij het huwelijk zijn, maar had zijn auto aan mijn ouders uitgeleend, zodat hij zelf met de tram naar een vergadering in Amsterdam moest. Mijn moeder werkte bij de burgemeester, vandaar dat ze zijn auto mochten lenen en hij aanwezig wilde zijn op het stadhuis. De burgemeester zat ook in het bestuur van de tram en besloot dat de volle tram dan maar voor het stadhuis moest wachten tot mijn ouders getrouwd waren. Toen kon dat nog, al zullen er vast wel mensen gemopperd hebben.

Overigens hadden ze ook de auto's geleend van de dokter en de directeur van het postkantoor! Het was 1945, er was niet veel, maar het was een bruiloft met veel bijzondere herinneringen. Ook omdat de bloemen die besteld waren niet geleverd konden worden. Er waren lelietjes van dalen besteld.... voor het bruidsboeket, maar vooral voor in mijn moeders haar..... aan de sluier zou een rand met lelietjes van dalen komen, de bloemist had gezegd dat hij kon leveren, maar kwam op de avond van tevoren zeggen dat het niet lukte, hij verzon wat anders. 
Het werden witte herfstchrysanten.

Voor het boeket was het nog wel redelijk, niet echt mooi maar acceptabel, maar voor in haar haar waren die dingen wel erg groot en mijn moeder had sinds die dag een hekel aan chrysanten. Voor zomaar een bloemetje vond ze ze nog wel goed, maar bij een feestelijke gelegenheid vond ze het niks. Toch kreeg zij met haar verjaardag nog wel eens chrysanten..... ze was in januari jarig en dan zijn er niet zoveel bloemen. 
Toen kwam er een periode dat de bloemstukjes in raakte.... zij vond dat zelf prachtig, veel mooier en feestelijker dan een boeket en zij gaf dat regelmatig aan een jarige. Haar verjaardag kwam eraan en zij dacht dat mijn vader haar een bloemstukje zou geven...... hij wist dat ze dat mooi vond..... eigenlijk dacht ze het wel zeker te weten..... zij kreeg nu zelf ook eens zo'n mooi bloemstukje!
Maar ja.... dromen zijn bedrog..... pa onthield dat soort dingen niet. Goedbedoeld kwam hij met..... een bos chrysanten! Door de teleurstelling barstte de bom..... nijdig riep zij: "Alweer chrysanten? Ik krijg altijd van die lelijke chrysanten als ik jarig bent!" Mijn vader.... rustig als altijd pakte de bos chrysanten en zei droog: "O, vind je ze niet mooi? Dan gaan ze weg!" en hij gooide ze in de vuilnisbak. 
Dat vond mijn moeder dan ook weer te ver gaan "Zonde van die bloemen" en ze viste ze weer uit de vuilnisbak en zette ze in een vaas op tafel. 
Uiteindelijk konden ze er toch wel om lachen, maar wij hebben haar daarna nooit meer een bos chrysanten voor haar verjaardag gegeven. 
Pa bleef bijna altijd rustig. Voor hun trouwen waren ze in hun huis bezig, daar hoorde een winkel bij en voor die winkel  waren spullen aangekomen die mijn vader uitgepakt had...... overal lag houtwol (het was goed ingepakt) en dat gebeurde regelmatig.
Mijn moeder probeerde met de weinige spullen die ze had de boel een beetje gezellig te maken en bleef maar steeds de rommel van mijn vader opruimen..... op een dag werd haar dat teveel: "Alweer troep, ik ben het zat, ik ga weg!" en zij pakte een koffertje waar zij een paar spullen inpakte...... ook toen bleef pa rustig...... hij wist dat hun bruiloft echt wel door zou gaan.... ze kenden elkaar al zo lang, ze hadden samen ondergedoken gezeten, veel meegemaakt samen, die ging echt niet weg. Hij besloot te helpen, pakte een beeldje van de schoorsteen en zei rustig: "Hier Wil, dit is ook nog van jou" ..... even dreigde mijn moeder nog kwaaier te worden, maar ineens schoot zij in de lach. De boze bui was over! 
Zo ging het vaker met die twee..... ze waren heel verschillend.... mijn vader een kwajongen, maar als het nodig was kon hij heel serieus zijn en vond alles wat mijn moeder deed goed, mijn moeder was wat serieuzer en heel gastvrij.... maar ze waren wel een eenheid! Gek op elkaar! 

Nog 6 dagen, dan begint de lente

Nog 14 dagen, dan is de zomertijd ingegaan en is het 's avonds weer een stuk langer licht. 

Nog 21 dagen, dan is het eerste paasdag. 

Nog 286 dagen, dan is het Kerst.

Nog 293 dagen, dan is 2022 begonnen.