Zoeken in deze blog

woensdag 26 februari 2020

Daar ben ik weer


Dinsdagochtend kon ik rustig aan doen, ik hoefde pas 's middags weer mijn tijdelijke werkplek op te zoeken. Deze keer maar niet op de fiets....het weer was wel een stuk beter, maar ik vertrouwde het niet. Ik zette de auto niet in de buurt, zodat ik nog een lekker stukje te lopen had.....stormparaplu mee..... het was niet echt ver, net even lekker!
Het was rustig die middag, tot 4 uur had ik maar 2 keer telefoon.
Ik zou wat eerder weg gaan, want 's avonds had ik weer muziek en daar ga ik al om een uur of 6 naartoe om koffie te zetten e.d. , dat moet klaar zijn voor het opleidingsorkest begint, want vanaf dat moment heb ik er geen tijd meer voor en even snel koffie en thee zetten in de pauze is niet handig, dat duurt net even te lang, de pauze is maar kort. Als ik dan om 5 uur pas naar huis ga en nog moet eten gaat het mij iets te snel achter elkaar door. Ik ben wel aardig opgeknapt.... (het recept....meer eten! Handig hoor, medicijnen waardoor je veel moet eten wil je op de been blijven! Meer eten en ik voel mij stukken beter en mijn 'suiker' daalde! Een extra reden om volgende week te vragen het zonder medicijnen te mogen proberen)....ik heb toch wel even tijd nodig tussen de verschillende dingen door.
Het was 4 uur geweest, nog steeds stil daar.....ik ging maar alvast mijn spullen bij elkaar zoeken.....en toen kwam er iemand binnen. Dat duurde lang en ondertussen kreeg ik telefoon...... en daarna weer verder praten. Niet ongezellig of vervelend, maar de klok tikte door en ik ga echt niet zeggen dat ik weg moet!
Ik kon weg...... pakte mijn spullen (vergat mijn paraplu) en wilde weggaan.....o ja, het licht moet nog uit..... nou, deur op slot....o nee, de rolgordijnen moeten nog dicht, weer deur van het slot.....ja, haastige spoed....
Uiteindelijk was ik thuis tegen vijf uur. Maar even iets makkelijks te eten klaarmaken......
Ook toen ik wilde vertrekken was ik wat chaotisch bezig...... kon niks vinden en ik was wat later in ons clubgebouw dan gewoonlijk. Niet erg, want ik heb altijd tijd genoeg, maar ik vind het fijn om rustig aan te kunnen doen. Alles was op tijd klaar en we begonnen met het opleidingsorkest.
Voor het eerst sinds weken ging het lekker, ik hoefde niet zo vaak te stoppen.....voorgaande weken had ik snel adem tekort en moest ik regelmatig mijn kaken even ontspannen....het lukte gewoon niet.

Ook daarna met het 'grote' orkest lukte het..... pas tegen het eind werd het moeizaam, maar ja, ik had ook erg veel gespeeld! Na afloop ben ik nog even gebleven, even napraten..... ik voelde mij vrij fit....pas om een uur of half 12 ging ik naar huis!

26 februari

Aswoensdag
Vastentijd
Pistachenotendag
Vertel een sprookje-dag

Quote van de dag:




4 opmerkingen:

  1. Fijn als een medicijn goed werkt, maar moet moet je daar niet geduld mee hebben? Een maandje uitproberen of het blijvend is?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het werkt TE goed, dus denk ik dat ik zonder beter af ben. Maar ik moet toch dinsdag naar de huisarts, dus ik overleg het met hem Ik gebruikte 3 maanden een lagere dosering en bij het verdubbelen daarvan vorige maand sliep ik meerder keren per dag enkele uren en stond ik te wiebelen op mijn benen.....heb dingen moeten afzeggen omdat ik het niet redde......meer eten hielp.......dan lijkt mij dat het medicijn zeker in deze dosering niet geschikt is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik raad ook maar wat hoor. Natuurlijk weet ik het niet maar denk terug aan de pillen van echtgenoot, die meteen conclusies trok terwijl de neuroloog nog even afwachtte.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, ik snap het. Ik wacht het gewoonlijk ook wel af hoor, maar ik gebruik nu al ruim 15 jaar diabetesmedicijnen en bij elke pil meer gaat het beroerder. deze gebruik ik al sinds oktober en sinds een week of 4 de hogere dosering...... volgens mij heb ik het wel een kans gegeven....ik geloof er niet meer in. Nu maar hopen dat de huisarts dat begrijpt.
    Maar ik begrijp jouw reactie ook heel goed hoor, ik heb heel lang braaf alles geslikt, maar toen ik vorig jaar van een medicijn steeds meer kreeg en ik er steeds beroerder van werd (terwijl al bekend was dat ik er niet goed tegen kon) ben ik kritischer geworden...... nog steeds niet op het niveau van voor die tijd, maar het ging steeds beter, al leek het wel een tijdje stil te staan.....maar na die verhoging van de dosis kostte ineens mij elke stap weer moeite.

    BeantwoordenVerwijderen