Op school kreeg ik boekhouden.....ik snapte er geen bal van. Als ik de zakelijke en persoonlijke kosten moest splitsen was ik volledig de kluts kwijt. Want waarom moest de koffie bij de persoonlijke kosten? Op kantoor werd toch ook koffie gedronken? En plakband bij de zakelijke kosten vond ik net zo raar....je moet eens weten hoeveel plakband ik gebruik en ik heb niet eens een kantoor, winkel of wat voor bedrijf dan ook! Hetzelfde met paperclips, elastiekjes, schrijfblokken etc. .....voor mij stond het niet vast waarvoor het was....hoe kon ik dan weten waar het bij hoorde? Een kasboek en kwitanties begreep ik nog wel, het meest waarschijnlijke is dat dat op het werk gebruikt wordt.....bingo, ik had eens iets goed!
Nee echt, ik ben een administratieve ramp.....ik weet thuis ook nooit welke papieren ik bewaren of weggooien moet. Post van verzekeringen vermeldt vaak dat ik het bij mijn polis moet bewaren, maar er staat zelden dat de oudere post weg kan.....dus bewaar ik alles maar. Mijn plan is altijd om alles direct keurig op datum en alfabet te bewaren, maar ineens zie ik dan dat er een gigantische stapel ligt te wachten om opgeborgen te worden....... dan volgt er een heel saaie dag van sorteren, perforeren en opbergen.....tot ik geen papier meer kan zien! Het is dan wel op alfabeth, maar wat minder nauwkeurig op datum.....per jaar kan ook. Over belastingaangifte zal ik het maar helemaal niet hebben...... daar heb ik een broer voor!
Het was op het kantoor van mijn broer, hij gaat elk jaar met carnaval naar zuidelijk Zuid-Limburg en stort zich in het carnavalsgedruis. Hij speelt daar in een carnavalsband en is even bijna een echte Limburger. Hij kwam in een ander jaargetijde eens in die buurt in een café en raakte aan de praat....en kreeg te horen: "U zou hier eens met carnaval moeten zijn!" waarop zijn antwoord was: "Afgelopen carnaval stond ik hier op tafel!" 😂😂😂
Het regende flink toen ik er naartoe ging..... deur open, snel natte jas uit, post oprapen, licht aan en eerst maar eens thee zetten.
En nog eens thee en nog meer thee.
Af en toe eens op een andere stoel zitten....beetje rondlopen om niet al te stijf te worden.....een paar kniebuigingen, wat rek- en strekoefeningen..... en snel weer overeind als de deur openging 😂
Na alle rek en strek oefeningen werd het nu tijd om de sirtaki te dansen...... ik moest toch een beetje in beweging blijven.
Ik was mijn bril vergeten.....meestal heb ik hem niet nodig, maar toch.....
.....geen probleem, er lagen er genoeg!
Ik nam op en het bleek broer te zijn...... ondertussen kwam er weer iemand binnen, iemand die ik goed kende. Gezellig even mee gepraat en hij ging weer. Tijdens een nieuw telefoongesprek kwam er nog een gesprek binnen.....dat redde ik niet, één tegelijk graag.... de telefoons staan niet naast elkaar, dus het werd mij te ingewikkeld. Die ander belt vast nog wel een keer.
11 uur, tijd voor een appeltje
Natuurlijk ging de telefoon toen ik naar de wc ging, dat heb ik thuis ook altijd.
Lunchtijd.....ik had net mijn mond vol toen de telefoon weer ging.... dat begint op pesten te lijken!
Dan maar wat sterkers....cup a soup:
En een banaantje
Er kwam iemand binnenwaaien.....met een paraplu die de storm niet overleefd had.
De laatste anderhalf uur gingen traaaaaaag.......
Maar ineens was het tijd.....ik sloot de boel af en vertrok......ik was al nat voor ik mijn fiets van het slot had. Bij de grote kerk stapte ik af, de wind blies mij een andere kant op dan ik wilde en dat vond ik niet zo veilig. Het waait daar altijd, ook als er geen wind staat......en de wind draait daar altijd zo raar.....zo heb je tegenwind en zo word je naar voren geblazen. Er stond iemand op een ladder de dakgoot schoon te maken.....eng in die wind....gelukkig was het niet hoog.
Verderop stapte ik weer op. Thuis meteen mijn jas aan de verwarming gehangen...... even zitten en luisteren naar mijn favoriete radioprogramma......een uurtje.......maar ik haalde het eind net niet, ik viel in slaap.
Ach, als ik broer Jan zo simpel kan helpen dan doe ik dat.....broer is er ook altijd voor mij als ik hem nodig heb. Sterker nog, vaak is hij al komen helpen voor ik wist dat ik hulp nodig had!
Dinsdag zit ik er weer, maar dan korter....niet de hele dag, een paar uur maar. Dan heb ik wel weer genoeg gelezen denk ik 😁😂😃
Kantoorwerk is niet echt mijn baan.....toen ik bij het zwembad werkte had ik er ook wat administratie bij, maar dat was te overzien...... geen bijzondere dingen. Ik zat daar in mijn hokje kaartjes te verkopen en de telefoon aan te nemen. Ik zag daar heel veel mensen, dat maakte het gezellig. Heel diep in mijn hart was het niet mijn favoriete baan, ik vond mijn vorige baan in de drogisterij leuker, maar mijn gezondheid liet het niet toe om daarmee door te gaan. In het zwembad werkte ik halve dagen, het was rustiger werk..... dat redde ik toen wel. Leuke collega's, leuke baas.....veel gelachen daar.
Toen ik trouwde waren die halve dagen al snel toch teveel voor mij..... ik minderde en nog eens.....uiteindelijk werkte ik nog jaren één dag in de week. Er kwam een moment dat ook dat niet meer ging......ik was toen al een paar jaar alleen met Edwin, Edwin was toen veel ziek, ik ging elke dag naar mijn ouders omdat het daar ook niet goed mee ging.....ik zat te huilen op mijn werk....het ging niet meer. Ik stopte......ik had toch mijn weduwe-uitkering, daar was van rond te komen..... het werk was een extraatje..... later veranderde dat..... het bedrag werd bevroren en werd inkomensafhankelijk, maar ik had toen al geen "inkomen uit arbeid" meer....... een tijdelijk baantje zou ik zo nu en dan misschien wel gekund hebben, als het niet te lang en te veel was...... maar dan werd dat in mindering op mijn weduwe-uitkering gebracht....en als het heel weinig was mocht ik het houden, maar dan gingen mijn toeslagen natuurlijk omlaag. Dan moest alles geregeld worden voor korte tijd en dan weer terug.....een hele papierwinkel....en maar hopen dat alles weer op tijd geregeld zou zijn! (en daar heb ik geen goede ervaringen mee). Bijverzekeren kon niet meer, ik zat al in die situatie...tussen wal en schip. Ik heb het maar zo gelaten..... op die manier is de lol van een klein tijdelijk baantje er al af voor ik begonnen ben....en het is toch maar afwachten of ik het red. Nog een jaar of zo,, dan krijg ik AOW. Doordat ik al lang weinig inkomen heb wordt het steeds moeilijker, want steeds vaker zijn er dingen aan vervanging toe. Maar ik ben niet veeleisend..... spullen hoeven niet nieuw en perfect te zijn, ik vind met vakantie gaan leuk maar zonder vakantie ben ik ook tevreden.....en zo zijn er wel meer dingen die ik best leuk, maar niet noodzakelijk vind, uit eten is voor mij een broodje bij de Hema....ook leuk en een enkel keertje op een terrasje wat drinken. Mijn enige "uitspatting" is mijn museum(jaar)kaart....o ja... en mijn autootje, maar geen abonnementen op kranten of bladen en de verwarming hoeft van mij niet hoog te staan. Ik ben best tevreden zo (meestal 😂)
Ik heb mijn handen al vol aan mijn eigen huis en alles wat er bij hoort...... en dat wordt steeds moeilijker.....nee, dan maar geen werk. Nu kan ik mij zo nu en dan op een andere manier verdienstelijk maken door anderen te helpen.....door te EHBO-en bijv. .....alleen als het kan, niets voor vast. En maandag was dat dus door een dagje op kantoor te zitten! Ik werk al een tijdje op "halve kracht", maar het dieptepunt heb ik gehad, het gaat wat beter, ik slaap (bijna) niet meer overdag. Donderdag bloed prikken, dinsdag daarna naar de huisarts.
Een jammerlijke arbeidsperiode dus.
BeantwoordenVerwijderenOverigens staan die brillen je goed. :-)
Ik was juist gek op dat soort werk en heb het enige jaren met plezier gedaan. Loonadministratie, debiteuren. Sorteer ook mijn eigen papieren maar voor aangifte bestel ik iemand die beter op de hoogte is met nieuwe regels en zo. Voor het gemak, bang dat ik iets vergeet.
Ja, er veranderen vaak dingen, dat maakt het lastig. Mij ligt het echt niet. Maar telefoon opnemen kan ik nog wel.
BeantwoordenVerwijderen