Duimelotje

Toen ik heel klein was liep ik altijd met een molton onderlegger rond..... een gigantische lap stof voor zo'n klein ukkie. Daarbij zoog ik ook nog op mijn duim en die lap stof hoorde erbij, anders kon ik niet slapen. Het was mijn 'doekie'!
Er is geprobeerd mij een kleiner stuk stof aan te smeren, maar er was niks dat ik goed genoeg vond....dat komt omdat ze het geheim van de onderlegger niet wisten en ik zei het niet (en in het begin kon ik het nog niet eens zeggen). Waarom ik het niet zei? Geen idee, ik verzweeg het volgens mij niet bewust, ik denk dat ik zelf niet doorhad waarom 'mijn doekie' veel fijner was dan alle andere doekies bij elkaar.  Natuurlijk was het wel lekker dat ik hem ook om mij heen kon slaan, maar dat was niet de reden, het zat hem niet in het formaat, het zat hem in de zoom!
De rand was omgeslagen en vastgezet met de festonsteek, dan krijg je allemaal kleine 'vakjes' ..... en daar kon ik met mijn vingernagels heerlijk tussen, ik bewoog ze dan heel langzaam heen en weer.... voor elke nagel een ander vakje......duim in mijn mond. 
Dat duimen vond ik moeilijk af te leren.....ik wilde er wel vanaf, ik schaamde mij er een beetje voor toen ik wat ouder werd. Ik probeerde het niet meer te doen waar anderen bij waren, maar soms moest het gewoon, ik probeerde het dan zo te doen dat niemand het zag..... maar dat was dan weer niet zo lekker...... het lekkerste was het toch op de gewone manier, die ik gewend was.
Een klasgenootje was een nagelbijter en zij had nagellak met een vieze smaak om het af te leren...... zij smeerde het er bij mij ook op (volgens mij zei zij pas achteraf wat voor nagellak het was).
Het hielp niet, ik deed mijn best om het er zo snel mogelijk af te krijgen en dat lukte door extra veel te duimen 😂... geen succes dus.  Toen ik 11 was is het mij gelukt....eindelijk!
Het ging vaak vanzelf, ik had het soms niet eens door......die duim had ik natuurlijk altijd mee. De duim waar ik op zoog was ook dunner dan die andere. De doek was al eerder afgeschaft, want die kon ik echt niet meer overal mee naartoe nemen!

Vreemde gewoonte! Toen Edwin geboren was leek het er even op dat hij op 2 vingers zou zuigen..... hij heeft het twee dagen gedaan, toen was het alweer over!
Een fopspeen heb ik hem nooit gegeven, volgens de richtlijnen hoorde ik die in huis te hebben, maar ik vertikte het. Als het echt nodig zou zijn is zo'n ding snel gekocht. Als er één ligt zal hij toch sneller gebruikt worden, maar als een kind er eenmaal aan gewend is is het weer moeilijk af te leren.
Er zijn natuurlijk kinderen die het echt nodig hebben, maar ik denk dat veel kinderen heel goed zonder fopspeen kunnen.  Ik probeerde het zonder bij Edwin en dat ging prima!

Quote van de dag:

Maandag 29 juni 2020:
Dag van de camera

(Internationale) Modderdag

Internationale dag van de tropen

Wereld sclerodermiedag

Internationale Donau-dag