Vandaag vier ik dat ik 36 jaar moeder ben! Edwin is jarig en dat vier ik mee op afstand! Proost!
Gisteren was Wesley jarig, hij werd 17..... maar hij is nog niet 17 jaar mijn (bonus-)kleinzoon..... ik leerde hem kennen toen hij 11 was.
Ondertussen is ook hij mij boven het hoofd gegroeid...... nou is daar niet veel voor nodig, maar hij is iedereen boven het hoofd gegroeid. Er moet eens een foto van ons tweeën gemaakt worden, waarbij het lengteverschil tussen Wesley en mij duidelijk zichtbaar is 😂
Nog altijd veel verjaardagen in deze tijd van het jaar, maar vroeger was het nog erger. Bij ons thuis alleen al...ik 9 oktober, mijn vader 19 oktober en mijn oudste broer 29 oktober...... nou, dat is leuk verdeeld over de maan! Daar tussenin o.a. een tante op de 17de, mijn opa en een oom op de 26ste, mijn andere opa op 4 november. Ed kwam erbij op 7 september, een maandje eerder. Er waren kennissen die ook in september en oktober jarig waren en dat werden er steeds meer.... de familie breidde zich uit en er kwamen er meer in deze periode, maar er vielen er ook af. Mijn schoonvader was 25 oktober jarig, een vriendje van Edwin de 24ste. Zelf was ik gelijk jarig met een tante van Ed (en ik was al gewend dat er 2 klasgenoten van mij op die dag ook jarig waren.... en een overbuurman en een buurmeisje...geliefde dag die 9de oktober).
Veel verjaardagen van klasgenoten heb ik onthouden, vooral die van oktober. En van juffen en meesters..... een meester was op 1 oktober jarig, een juf op 12 oktober....gelijk met een klasgenote.
Vroeger kende ik vrijwel alle verjaardagen uit mijn hoofd en van die oude verjaardagen weet ik de meeste nog wel, maar de nieuwe verjaardagen onthoud ik niet meer. Ik denk dat het voor een groot deel komt omdat bijna niemand het meer op de dag zelf viert..... er is dus geen reden meer om het te onthouden, ik moet toch afwachten totdat ze mij laten weten wanneer ze het vieren. Vroeger zat zo'n datum zo in mijn hoofd dat ik meteen wist: "O, dan kan ik niet, dan heb ik een verjaardag!" Nu kan ik daar geen rekening meer mee houden omdat ik meestal pas laat weet wanneer het gevierd wordt en daarom moet ik mij wel eens afmelden voor een verjaardag. Bovendien zijn andere festiviteiten ook vaak in het weekend en dat samen met alle verjaardagen.... er zijn vaak weekends tekort! Vooral als een verjaardag niet de hele dag gevierd wordt red ik het niet altijd. Ik snap wel dat sommige mensen het gewoon niet kunnen vieren op de dag zelf, maar toch vind ik dat nog steeds het leukste..... jarig zijn op de dag dat je echt jarig bent.
Zelf vier ik het nog steeds op de dag zelf en wie dan niet kan mag op een andere dag komen. Ik ben ook altijd de hele dag jarig, maar omdat er de laatste jaren nooit meer iemand 's morgens komt heb ik graag dat iemand dat even meldt als het plan er is om vroeg te komen. Alleen dit jaar was het natuurlijk allemaal anders, maar ja....dat is de schuld van corona. Ik heb nooit tijden willen aangeven wanneer er mensen mogen komen (tenzij er een heel goede reden voor is, zoals een coronaverjaardag).... ik vind dat ik daar geen eisen aan mag stellen (misschien overdreven, maar zo voelt het voor mij)..... de mensen komen voor mij, om mij te verrassen en dan voelt het voor mij niet goed als ik moet zeggen dat ze alleen tussen 2 en 4 mogen komen of zoiets. Cadeaus zijn altijd leuk, maar ik vind de aandacht het belangrijkste en dat geldt ook voor de cadeaus. Liever een cadeau van 1 euro dat met zorg uitgekozen is dan een cadeau van 100 euro dat gegeven wordt omdat het er nu eenmaal bij hoort. Ik ben heel blij met die 100 euro hoor, dat wel..... maar het gaat mij meer om de manier waarop het gegeven word. Zelf probeer ik een cadeautje ook vaak leuk in te pakken, dat is ook aandacht. Ik besteed er tegenwoordig vaak minder aandacht aan omdat ik merk dat het veel mensen niet interesseert, het nauwelijks zien. Veel mensen willen alleen geld of bonnen.... wel praktisch..... maar minder verrassend. Soms doe ik het ook, als ik het echt niet weet en als ik weet dat ze dat liever hebben. Edwin en Geurtje geef ik ook altijd geld..... zij krijgen toch wat meer (en dan moet dat wel goed besteed worden) en ik vind het moeilijk om iets voor ze te kopen.... bij Edwin wordt het al snel iets waar ik zelf geen verstand van heb en dan kan hij het beter zelf kopen. Maar ik doe er wel altijd nog iets bij..... een echt cadeautje.
Ach, we zijn allemaal anders...... als een ander het anders doet is het natuurlijk ook goed, maar voor mij is het toch een dag met aandacht voor de jarige. Bij mij hoort er ook gebak bij..... dat vind ik feestelijk! Een koek vind ik niet feestelijk.... (ik ben bovendien niet zo'n koeketer...... maar met een verjaardag helemaal niet)..... ik ben waarschijnlijk ouderwets..... en ik weet dat er vaak over is omdat het niet precies te plannen is..... maar dat maakt mij niet uit.... ik heb altijd gebak met mijn verjaardag. Dat hoeft niet duur te zijn..... je kan het zo duur maken als je zelf wil.... er is goedkoop gebak wat ook lekker is. Vaak koop ik voor een deel diepvriesgebak (of ik vries het zelf in nadat ik het gesneden heb)........ dan haal ik niet alles tegelijk uit de vriezer, ik kijk het even aan.... als er veel gebak gegeten wordt haal ik tussendoor weer wat uit de vriezer om te ontdooien. Zelf bakken doe ik niet meer..... vroeger deed ik dat wel, maar ik heb er geen zin meer in..... het kost veel tijd en meestal heb ik het al druk van tevoren en dan werkt dat niet. Bovendien werd er altijd gemopperd dat mijn appeltaartpunten zo groot waren...... als ik appeltaart maak is hij rijk gevuld en hoog! Ik ben bij sommige mensen beroemd om mijn appeltaarten, maar meer mensen vonden ze alleen maar groot en ik had er geen zin meer in. Ik maakte ze altijd een dag eerder en zette ze in de koelkast om op de dag zelf pas in de oven te doen.... het voordeel was dat het huis heerlijk naar verse appeltaart rook..... het deeg was lekker stevig en bleef daarom mooi in model (het oog wil ook wat.... een kartelrandje bleef een kartelrandje, als het deeg niet flink koud de oven ingaat loopt het uit). Misschien ga ik het ooit weer doen, ik weet het niet.
Behalve op mijn grote appeltaart werd er ook gemopperd op mijn kop en schotels. Die koppen zouden ook zo groot zijn ('Nee, geen tweede kop, die grote koppen van jou, één is wel genoeg'). Ik heb het wel eens uitgemeten, maar ze leken groter dan ze waren.... het was onzin. Tegenwoordig hoor ik het niet meer.... mensen zijn gewend uit mokken te drinken en die zijn echt veel groter... misschien vinden ze ze nu wel te klein, maar dat zeggen ze niet.... laten ze het ook niet wagen! 😂
Ik herinner mij van vroeger dat het eerst al in de klas groot feest was omdat we met z'n drieën jarig waren, dan tussen de middag naar huis en dan zat daar al visite..... vaak opa's en oma's en soms een oom of tante....... meteen cadeaus uitpakken..... eten en weer naar school. En als ik daarna weer thuiskwam was er weer visite en 's avonds kwam de rest....ik mocht dan wat langer opblijven...... dat gaf een echt jarig gevoel!
Ik wil mijn verjaardag niet verschuiven naar het weekend, dat is alleen voor de mensen die door de week niet kunnen. Ik voel mij nog steeds jarig op de dag zelf...... die andere dagen dat er mensen komen zijn heel gezellig, maar wel anders.
Verjaardagen worden vaak uit noodzaak naar het weekend verschoven, maar ook vaak omdat de mensen dan langer kunnen blijven....... en dat vind ik zelf minder belangrijk...... wel heel gezellig en daarom is het heel leuk als ik echt in het weekend jarig ben, maar als ze wat minder lang blijven kan het ook een leuke verjaardag zijn. Met al die verjaardagen in het weekend is het vaak best moeilijk om een vrij weekend te hebben.... er is altijd wel wat. Nu even niet..... corona..... ook wel lekker rustig soms.
Tsja...ik heb zo mijn eigen ideeën over verjaardagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten