Respect

 We zijn allemaal anders, anders van karakter, anders van gezondheid, anders in wat we meemaken en in nog veel meer zijn we allemaal anders en al die dingen hebben invloed op elkaar. Zo zal ons karakter voor een deel ontwikkeld worden door de dingen die we meemaken. Er is een basis, maar omstandigheden vormen het verder. 
We hebben onszelf niet gemaakt, maar kunnen wel meewerken aan hoe we zijn, maar ook dat ligt voor iedereen anders en de mogelijkheden zijn niet onbeperkt.
Onze gezondheid kunnen we beïnvloeden door gezond te leven, maar gezond leven geeft geen garantie op gezondheid.
Dat is ook zo met geestelijke gezondheid...... de één zit bij een kleinigheid al diep in de put terwijl een ander de vreselijkste dingen aankan... .... de één probeert het leven toch weer op te pakken en de ander niet. 
Ik vind het jammer als mensen niet eens willen proberen uit die put te komen, niet willen zien dat het leven ook nog mooie dingen heeft. Ik snap dat sommige mensen er hulp bij nodig hebben, maar sommigen willen zelfs die hulp niet..... zo jammer en voor mij soms moeilijk te begrijpen. 
Dat het niet altijd lukt snap ik heel goed, maar niet willen proberen snap ik minder. Niemand komt ongeschonden aan zijn eind, iedereen maakt nare dingen mee, de één vroeg, de ander laat.... de één veel, de ander weinig.... maar we komen allemaal een keer aan de beurt! Hoe je er mee omgaat bepaalt of het leven daarna toch nog mooi kan zijn..... mooi met een beschadiging! 

Soms zie ik mensen die veel meegemaakt hebben en die toch nog het beste er van maken. 
Een paar weken geleden sprak ik iemand die zo is. Hij sprak en liep moeilijk na een herseninfarct, toch wandelt hij regelmatig om in beweging te blijven..... voetje voor voetje zie ik hem vaak voorbij schuifelen. Zijn spraak is moeilijk, maar hij probeert het. 
Een jaar of 40 geleden kwam hij met zijn gezin uit een ver land, gevlucht. Ze pakten hier de draad weer op.... ik weet niet wat ze voor die tijd allemaal meegemaakt hebben, maar je vlucht niet zomaar! Het was ook geen eenvoudige vlucht.... onder moeilijke omstandigheden vertrokken ze.... het onbekende tegemoet.
Het lijkt mij vreselijk je land te moeten ontvluchten..... met de wetenschap dat je er misschien nooit meer terugkeert. Dat is toch wat anders dan 'gewoon' emigreren (wat ook moeilijk kan zijn, maar anders)..... dat is vooral vrijwillig (soms voelt het als noodzaak en soms zullen niet alle gezinsleden geheel vrijwillig meegaan) en dan is er gewoonlijk nog wel contact met het thuisfront, gaan mensen nog wel eens terug of komen familieleden een tijdje logeren. Ook wordt niet alles achter gelaten. Bij het vluchten is alles veel onzekerder..... waar komen we terecht, kunnen we ooit nog terug, zullen we familie en vrienden ooit nog zien..... vreselijk!
 
Ze werkten er hard aan om hier een bestaan op te bouwen........ ze spraken al snel de taal goed genoeg om zich te kunnen redden.... het ging goed. Het waren ook erg aardige mensen.
 Toen stierf één van de kinderen op een tragische manier. 
Ik herinner het mij nog goed hoe ik dat hoorde..... er kwam hier een jongetje aan de deur dat ik kende als een beetje verlegen..... hij kwam geld ophalen voor bloemen...... hij vertelde wat er was gebeurd.... huilend pakte ik mijn portemonnee, natuurlijk wilde ik meebetalen aan bloemen. 
Het onverwachte...... juist bij die mensen ....  de manier waarop..... de verlegen jongen die zich over zijn verlegenheid heenzette om dit te doen..... die combinatie maakte  dat het mij zo aangreep.
Toen ik de man tegenkwam een paar weken geleden hadden we het ook even over zijn verongelukte kind en we spraken over zijn vrouw die gestorven was zo kort na zijn pensionering (na 3 maanden) en daarna zijn herseninfarct. Hij vertelde lachend hoelang hij deed over het stukje lopen naar ons stadhuis.... en dan weer terug. 

Triest allemaal, heel triest. Hij heeft het natuurlijk moeilijk, dat kan niet anders.....
... maar hij gaat door...... voetje voor voetje, hij gaat door!
Hij gaat het gesprek aan, ook al kost het spreken hem moeite en kan hij regelmatig niet op woorden komen en is het ook nog eens niet zijn moedertaal.
Voor deze man heb ik diep respect!