Eerlijk?

 Er is nu veel commotie rond Johan Derksen..... en terecht! Het is al erg dat het gebeurd is ooit, maar ook de manier waarop het vertelt werd en het gelach erbij..... alsof het een smakelijke grap was! 
Zijn tweede versie van het verhaal was echt anders, hij doet net of het verkeerd begrepen werd, maar als de tweede versie juist is denk ik dat hij door het gelach bij de eerste versie werd aangespoord het verhaal nog smeuïger te maken. Smeuïger..... zelf vind ik het absoluut niet smeuïg, maar ik vermoed dat de mannen daar het op dat moment wel vonden..... en als het min of meer 'smakelijk' gebracht wordt en er begint er één te lachen doen de anderen al snel mee.... als in een soort roes. Hij zei dat hij er niet trots op was, maar verder bracht hij het echt alsof het een smakelijk verhaal was. Hij noemde het een jeugdzonde..... nou, een zonde was het zeker, maar met jeugdzonde wordt meestal iets bedoeld dat niet mocht maar niet vreselijk was.... en dat was dit wel! Verder begreep ik dat hij begin 20 was (ik dacht dat hij 24 zei).... volwassen dus. En het waren de jaren 70 zei hij.... nou en? Toen mocht dat ook niet hoor! 
Het is verjaard waarschijnlijk (schijnt van de ernst af te hangen... in principe verjaard, maar soms....) .... en ik weet niet wat de juiste versie van het verhaal is, maar hoe dan ook was dit ronduit verkeerd! Wat hij deed was verkeerd, maar de manier waarop hij het vertelde ook.... en hoe erop gereageerd werd.
 Ik vind het een reden voor ontslag, echt! Dit gaat verder dan een foutje. Zelfs als het hele verhaal niet waar blijkt te zijn vind ik dat dit echt niet kan!
En hij zei al dat hij geen excuses wilde aanbieden de volgende dag..... de dag erop moest hij toch excuses aanbieden. Nou, dat heeft voor mij geen enkele waarde...... het zijn woorden waar hij blijkbaar niet achter staat. 
Hij is vaker grof.... ik ben het vaker niet met hem eens, maar ik mocht hem toch wel..... ik had altijd het gevoel dat hij graag een vuurtje wilde opstoken..... maar dat het eigenlijk een heel aardige man is. 
Nu is hij echt te ver gegaan........ dit valt mij heel erg tegen van hem.... en dan dat gedraai dat ze hem verkeerd begrepen hebben.... nee, hij was duidelijk genoeg, zijn eerste verhaal was echt anders! Als dat niet klopte zeg dat dan gewoon, maar geef niet anderen de schuld!  En geen excuus willen aanbieden en dat ook duidelijk zeggen..... nee, dan is een later excuus niks meer waard! Ik heb het excuus gehoord.....  hij heeft het niet begrepen, het sloeg nergens op! 
Maar........ hij stapt wel op! Terecht!

Iets opbiechten van wat je lang geleden deed kan dapper zijn..... kan goed zijn.... maar niet op deze manier! Je zal jezelf in het verhaal herkennen, het verhaal waar op tv zo smakelijk om gelachen werd. Het zijn geen verhalen die aangedikt moeten worden, ze zijn zo al erg genoeg. En op tv op deze manier kan echt niet..... ik snap dat er onderling wel eens verhalen verteld worden die te ver gaan.... maar als dat in besloten kring gebeurt dan horen anderen het in elk geval niet. Ook niet goed, maar wel beter! Het is natuurlijk iets wat te ernstig is om op een dergelijke manier te vertellen, ook in besloten kring, maar op tv vind ik veel en veel erger. In besloten kring worden wel meer dingen gezegd die eigenlijk niet kunnen, wordt er geroddeld, worden geheimen doorverteld en worden er ook foute verhalen en verkeerde moppen verteld. Vaak onder invloed van de blijkbaar broodnodige alcoholische versnaperingen. Ik denk dat daar nauwelijks aan te ontkomen valt..... dat dat niet uit te roeien is, maar hopelijk zien mensen ooit het licht en blijft het beperkt tot onschuldiger dingen. 

Ik denk dat vrijwel iedereen wel eens iets gedaan heeft wat niet hoorde..... maar het zijn (denk ik ) bij de meeste mensen geen ernstige dingen. Toch vind ik het wel eens wonderlijk als mensen trots vertellen over bijvoorbeeld de rolletjes drop die ze in hun jeugd gestolen hebben... vaak op een manier alsof het normaal is. Ik heb ook wel eens horen zeggen dat iedereen dat deed in zijn jeugd...... nou...IK NIET! 
En ik ken meer mensen waarvan ik heel zeker weet dat die dit niet deden! 
Het is geen zwaar delict..... maar echt niet goed! Ik vind dan ook dat dat niet verteld moet worden alsof het een heldendaad is en totaal onschuldig ..... er mag toch best wel wat schaamte bijkomen.
Het is dan misschien iets van weinig waarde wat er gestolen werd, maar vaak wel meerdere keren en als echt alle kinderen dat zouden doen..... dan zou ik mijn snoepwinkeltje sluiten (als ik dat had), want alles bij elkaar loopt dat nog flink op!  Het staat in geen verhouding tot het verhaal van Johan Derksen, maar ik bedoel hiermee dat mensen soms dingen normaal vinden die niet normaal zijn.... zowel kleine als grote dingen. 
Zo begrijp ik ook niet dat mensen het normaal vinden dat je mag houden wat je vindt en dat ook hun kinderen leren. Natuurlijk, een muntje van 20 cent mag je in je zak stoppen...... maar een jong kind ziet dat verschil niet, dat kent de waarde van het geld nog niet. 
Als Edwin toen hij heel klein was een kwartje of zoiets vond dan zei ik dat ik het politiebureau zou bellen (helaas kunnen we daar niet meer terecht voor gevonden en verloren voorwerpen)..... dat zou ik dan doen als hij sliep of buiten speelde of zo. En ik vertelde dan later dat ze het opgeschreven hadden en dat als er iemand kwam die het verloren had ze dat zouden doorgeven. Maar....... vaak merkten mensen niet eens dat ze het verloren hadden, dus hij mocht het zolang in zijn spaarpot gooien.... als er echt niemand kwam mocht hij het houden. Bij eventuele grotere vondsten zou ik het natuurlijk echt melden.... maar dit was natuurlijk te klein en op deze manier wilde ik hem duidelijk maken dat wat je vindt door een ander verloren is en dat die het misschien graag terug wil. Toen hij ouder werd wist hij natuurlijk ook wel dat een kwartje gewoonlijk niet gemist werd.
Ooit las ik in de Donald Duck een brief van een kind dat geld gevonden had.... best veel geld. Het antwoord van DD was "Wat een geluk heb jij"..... dat vond ik toen zo fout! Ik vind dat ze hadden moeten vragen of het kind het naar het politiebureau gebracht had of met de politie gebeld had. 
Ik weet dat veel mensen het heel normaal vinden.... mazzel als ze wat vinden... ik denk er anders over en dat geldt ook voor andere dingen, ik ben graag eerlijk. En als ik zelf wat verlies hoop ik ook dat ik het weer terugkrijg.... er zijn gelukkig meer eerlijke vinders! 

 Het is natuurlijk altijd leuk om iets op de kop te tikken voor weinig geld. Op rommelmarkten wil dat nog wel eens gebeuren. 
Toch wil ik het wel eerlijk houden...... als ik iets kan kopen voor 1 euro en ik weet dat het wel 3000 euro waard is of misschien nog wel veel meer, dan zal ik er zeker wat meer voor geven en zeggen dat het meer waard is..... en als het een kind is dat het verkoopt zal ik vragen of de ouders in de buurt zijn, want ik wil dan weten of dat kind dat echt wel verkopen mag. 
Als ik de waarde niet weet, maar het gewoon leuk vind en graag wil hebben is het anders..... als ik er ooit achter kom dat het veel waard is is dat misschien wel jaren later..... dan is het toeval en voel ik mij niet echt schuldig.
Misschien ben ik te eerlijk, maar het voelt gewoon niet goed om mijn slag te slaan op die manier en vooral als het een kind is, ik denk echt dat ik er dan niet van kan slapen. 
Ik behoor ook nog tot de mensen die het eerlijk zeggen als ze in een winkel teveel geld terug krijgen of als er per ongeluk een veel te lage prijs wordt aangeslagen (gebeurt niet veel meer, ze scannen nu vrijwel overal). 
Ik kan het natuurlijk wel eens niet doorhebben, maar bewust niks zeggen..... nee, dat is niks voor mij! 

Op een rommelmarkt worden zat dingen voor weinig aangeboden die meer waard zijn, maar bij het meeste blijft het prijsverschil binnen de perken en weet de verkoper wel dat het meer waard is. Vaak gaat het om gebruikte spullen waar de verkoper vanaf wil en dan is het leuk om er toch nog iets voor te krijgen..... dan heb ik er geen moeite mee..... dat is geen stiekem gedoe..... maar iets dat er onbenullig uitzit voor bijna niks kopen terwijl ik weet dat het een vermogen waard is is toch echt heel anders. 
Ik zal nooit rijk worden, ik weet het, maar ik ben liever eerlijk dan rijk! 
Ik wil zelf ook graag eerlijk behandeld worden.