Soms....

 Soms lukt het even niet... 's morgens flink aan het sjouwen geweest.... daarvoor was het al een paar dagen druk....... en 's middags kreeg ik het koud...... verwarming hoger....  en nog wat hoger..... dat is raar, want ik heb het zelden koud.  
Nog gezellig zitten praten met vriendin, maar daarna viel het mij op hoe slaperig ik was...... nou ja, gaat wel over. 
Na het eten zette ik mijn spullen voor de muziek in de gang en werd duizelig toen ik bukte..... dat is ook ongewoon voor mij.... beetje pootje over.... oeps.... niet van de alcohol, want dat drink ik niet!
Ik besloot thuis te blijven en mij dus af te melden...... het is waarschijnlijk even teveel geweest. Ik heb nooit onbeperkt door kunnen gaan..... afgelopen jaren ging het duidelijk minder goed, maar hoewel ik weer opknap ben ik blijkbaar nu toch te overmoedig geweest. 
Waarschijnlijk niks aan de hand verder, ik moest gewoon even mijn gemak houden.... story of my life.... en dat soort dingen wordt gewoonlijk niet beter bij het ouder worden, zeker niet na een paar jaar gekwakkel..... dat is dan niet ineens over. De lockdowns deden mij goed..... ik hoefde helemaal niks..... ondanks dat ik ook wel dingen miste voelde ik mij er prima bij..... rust! Nu ben ik weer met alles begonnen en ben ik ook in huis flink bezig...... ja, dat kan dan even teveel worden. Even op het verkeerde moment, maar ja...... het is beter om er aan toe te geven als het zo overduidelijk even niet gaat. Toch had ik de week ervoor al dingen overgeslagen, zoals het zwemmen en een bezoekje aan vriendin.... en EHBO, maar dat laatste moest ik nu deze week inhalen.
Ik had verwacht dat dat voldoende zou zijn om de drukte door te komen, maar niet dus. 
Meestal kan ik wel de dingen doen die van mij verwacht worden, die min of meer moeten, zoals mijn muziekavonden, die volgende dag heb ik gewoonlijk tijd om bij te komen..... maar als ik van tevoren al zo gammel ben houdt het even op.... ik ga ervan uit dat ze dan ook niet veel aan mij hebben, dan komt er niet veel geluid uit en zal ik veel fouten maken omdat ik er met mijn hoofd niet bij ben. 
Ik trok mijn pyjama aan en kroop onder een dekbed...... heel even tv kijken en daarna internetradio aan, kopje thee drinken...... niet dus, ik werd pas midden in de nacht weer even wakker..... thee was koud. 
Ik had dorst.... dan maar koude thee.....het was warm in huis, thermostaat mocht weer lager.....  en weer verder slapen. Tussendoor was ik heel even 'wakker' geweest toen mijn telefoon luid en duidelijk aangaf dat er een berichtje binnenkwam. Nou spring ik dan niet meteen op om het te lezen, maar ik dacht er daardoor wel aan dat ik beter even de wekker kon zetten zodat ik op een fatsoenlijke tijd wakker zou worden. Ik werd die ochtend nog ver voor de wekker wakker voor een sanitaire stop...... ik bleef even wakker, maar besloot na een tijdje toch weer te gaan liggen.... en toen de wekker ging bleef ik nog een uurtje snoozen..... maar na die slaapmarathon was ik er weer helemaal.... en ik voelde mij goed (alleen nog wat moe)!
Dat zegt wel wat, want als ik ziek ben ben ik altijd 's morgens het beroerdst. 's Avonds knap ik dan weer op, dus als ik mij 's morgens al goed voel (alleen wat duf, maar dat is normaal voor mij) dan ben ik niet ziek! Ik weet het, het is raar, de meeste mensen zijn 's morgens fit en knappen dan af, maar ik ben nou eenmaal dwars.
Maar het was dus zoals ik dacht.... gewoon even teveel gedaan! Ik ken mijn lichaam zo ondertussen wel, het geeft duidelijk aan wanneer het teveel is. Doorgaan werkt niet..... dan kan heel even, maar niet te lang want dan wordt het alleen maar erger. Hoe eerder ik mijn rust pak hoe sneller het over is. 
Vaak krijg ik ook koorts als ik moe ben.... dat heb ik minder snel sinds ik de griepprik krijg.... mijn verklaring is dat sinds ik nog maar zelden griep heb mijn weerstand meer kans kreeg om op te bouwen.
De rest van de week dus maar wat rustiger aan doen..... even wat beter doseren. 

Heel toevallig dat dit op 5 april was.... de sterfdag van Ed. Dat had er niks mee te maken verder, het is daarna al zo vaak 5 april geweest, het hoort er gewoon bij. Wel een dag dat ik toch wat meer aan hem denk omdat die datum nou eenmaal herinneringen oproept, maar verder een dag als alle andere dagen. Het is een dag dat alles gewoon doorgaat, alleen zou ik zelf nooit een feestje op die dag organiseren ...... maar als ik uitgenodigd wordt voor een feest dan ga ik gewoon, want het is niet zo dat ik die dag in een hoekje ga zitten huilen en verder niks wil. Nooit gedaan ook. Nou ja, in de eerste jaren zal er misschien wel vaker een huilbui geweest zijn, maar dat had/heb ik op andere dagen ook wel eens. 
Wel steeds minder, want het is ondertussen min of meer gewoon..... het hoort bij mij, ik ben al veel langer alleen (36 jaar) dan dat wij samen waren (7 1/2 jaar)...... dus de scherpe kantjes zijn er wel af. Over gaat het nooit, maar het is zoals het is..... zo is mijn leven nou eenmaal gelopen..... ik heb een mooie tijd om op terug te kijken en ook na die tijd is het leven gewoon doorgegaan, met mooie en moeilijke momenten.... zoals een leven nu eenmaal is. Er zullen niet veel mensen zijn waarbij alles volgens de planning verloopt, iedereen heeft tegenslagen, groot of klein! Daar kan je moeilijk over doen, maar dat helpt gewoonlijk niet veel, zeker niet als het iets is waar je verder niets aan kan doen, wat je overkomt. Mijn ervaring is dat het beter is om 'gewoon' door te gaan en de mooie dingen extra te waarderen. Proberen het beste er van te maken. 
Het is mij gelukt...... ik ben gelukkig, maar wel met een deukje. Dat deukje valt meestal niet op, maar zo heel af en toe stoort het mij..... dat mag, maar het moet niet te lang duren. Er zijn ondertussen nog wat kleinere deukjes bijgekomen, maar dat is normaal..... iedereen krijgt zo af en toe een deukje en naarmate je ouder wordt komen er deukjes bij omdat je steeds meer mensen moet missen.  Ik zeg altijd dat verdriet niet weggestopt moet worden, maar het moet ook niet je leven beheersen! Het mag er zijn, maar niet de overhand krijgen. Daarom ben ik zo blij dat ik vrolijk kan worden van alles wat mooi is ..... een madeliefje in het gras, een mooie opmerking van een kind, muziek, spelende kinderen, de geur van vers gemaaid gras, lieve mensen, vrolijkheid, gezelligheid, lammetjes in de wei, een goed gevulde fruitschaal, mijn uitzicht en natuurlijk Edwin..... er is zoveel moois.....  het geluk heeft daardoor nog steeds de overhand... dus ja.... ik ben gelukkig, het is geen 10.... maar toch wel een dikke 9! 

Ondertussen zit ik te twijfelen over wat ik mee wil geven aan het grofvuil.... ik heb een bank die slecht wordt (het ding staat er al een jaar of 30, dus die heeft zijn geld wel opgebracht). Twee banken is wel lekker en dat de bekleding stuk gaat stoort mij niet zo, maar aan alles komt een eind en het geeft wel ruimte als hij weg is..... later komt er dan wel weer wat anders (misschien weer op de rommelmarkt van de kerk, daar heb ik al eens een superbank gehaald voor weinig geld). Ik zet wel een paar stoelen neer zolang, die zijn sneller opzij te halen als  de 'glasmensen' erbij moeten. Ik heb nog even tijd om te twijfelen, volgende week moet ik het opgeven en komen ze het halen!