Vorig jaar was ik voor het eerst niet bij de dodenherdenking, ik was ziek......zolang als ik saxofoon speel ben ik erbij als muzikant en voor zover ik mij herinneren kan was ik daarvoor meestal ook aanwezig.
Vooraf is hier altijd een herdenkingsbijeenkomst. Lang geleden werd dat niet druk bezocht en speelden we met een klein groepje muzikanten tijdens die herdenking die toen in het Verenigingsgebouw was (helaas afgebroken).
Na afloop liepen we naar buiten waar wij (de muzikanten) zich aansloten bij de rest van de vereniging en liepen dan met de andere mensen erachter naar het monument waar de last post/taptoe werd geblazen en de kranslegging was. Wij speelden daar het Wilhelmus gevolgd door koralen tot alle bloemen er lagen.
Geleidelijk aan werd het drukker..... het werd verplaatst naar de Grote kerk en alle blazers waren daarbij aanwezig. Die kerk ligt tegenover het monument, we hoeven alleen maar over te steken. Wij mogen altijd als eerste de kerk verlaten om keurig in het gelid te staan achter de wachtende tamboers en gaan vervolgens met stille trom naar het monument waar het net als alle voorgaande jaren ging.
Toch ging het een keer anders.... de kerk werd gerestaureerd en we weken uit naar een andere kerk....de sprekers waren wat lang bezig....is wel eens meer gebeurd, maar nu moesten we ook veel verder lopen.
Voorop liepen twee jonge tamboers met erg lange benen...... er achter 2 altsaxofonistes met erg korte benen.....daar achter volgden in rijen van drie de anderen.
De tamboers hadden aan elkaar doorgegeven dat ze tempo moesten maken, anders zouden we te laat zijn...... met die lange benen lukte dat prima..... maar wij (de saxofonistes) zagen met rode hoofden van inspanning de afstand steeds groter worden. We hoefden niet te spelen, maar moesten natuurlijk wel in de maat lopen (dat zit ingebakken bij ons, we kunnen bijna niet anders meer) ......maar mijn stappen waren hooguit de helft van die twee lange kerels.
Toen er eentje achterom keek zag hij tot zijn verbazing dat de afstand wel erg groot werd en ze hielden iets in..... maar adem om te blazen had ik de eerste 10 minuten niet meer.
Ik vond het altijd mooi om te doen......het gaf mij elke keer weer een goed gevoel om hieraan te mogen meewerken. Het was dan ook raar om vorig jaar thuis te zijn.
Dit jaar gaat het niet door.......maar ik herdenk bij de tv (net als vorig jaar). Ook dat is anders.....een koning die spreekt op de Dam in Amsterdam zonder publiek...... een lege Dam verder.
Als de taptoe gespeeld wordt speel ik mee op mijn sax....ik heb de muziek en kan dus gewoon meeblazen in de juiste toonsoort.
Het is niet gebruikelijk, het wordt altijd gespeeld op een trompet of een bugel, maar dit jaar doen door heel Nederland heel veel mensen mee op andere instrumenten. Ik doe het binnen, dan kan ik gelijk blijven met de tv, anders is de kans op ongelijkheden te groot.
Es-instrumenten (o.a. Altsax)
Bes-instrumenten (o.a. Trompet)
75 jaar....... een hele tijd geleden, maar ik vind dat we moeten blijven herdenken....we moeten nooit vergeten wat er is gebeurd en we moeten blijven beseffen dat dit nooit meer mag gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten