Remembranceday

 Vandaag was het dan Remembrance Day

Altijd doen we dat met een klein groepje muzikanten, meer is daar niet nodig, er staan geen hordes mensen, hoewel het er wel steeds meer worden. 
Ik doe niet altijd mee, want vaak is het in het weekend dat Edwin zijn verjaardag viert en dan ben ik in Arnhem. 

Ik had de mail goed gelezen, 11.15 aanwezig.  Ik zorg altijd dat ik ruim op tijd klaar ben...... ik wil mij niet moeten haasten en dan van alles vergeten. 
Schoenen aan, alvast wat in de auto zetten..... sax in elkaar zetten zodat hij zonder koffer mee kan.... voor zo'n klein stukje kan dat wel (het is een erg kwetsbaar instrument). Keurig mijn autopapieren mee.... phone kan ik wel thuislaten...... nou, alles zit in de auto, dan kan ik gaan!

Ik reed er naartoe en realiseerde mij dat ik beter wel mijn phone mee had kunnen nemen..... voor de tijd. Ik heb wel een klokje in mijn auto, maar die staat vaak niet goed. Er kwam een wandelaar aan die een horloge meehad en zo vriendelijk was even voor mij te kijken..... 10 over 10. "Nou dan ben ik perfect op tijd, ik moest er kwart over 10 zijn" reageerde ik.
De man liep door en ineens begon er iets te dagen in mijn trage ochtendbrein......  kwart over 10? NEE! Kwart over 11.  Het duurde mij natuurlijk te lang om te wachten......  dus ging ik toch maar naar huis en daar stopte ik meteen mijn phone in mijn tasje, misschien toch wel handig en dan kan ik eventueel ook foto's maken.. 
Wat een sukkel!
Maar goed, ik had een vol uur om helder te worden. 😂

Ik had wel het bord bij het parkeerterrein gezien, zo helder was ik wel en besloot dat ik er mocht staan, dit jaar hebben we geen zondag 15 november!

Ze hadden zeker borden van vorig jaar over..... kan nog best!

De tweede poging ging beter.... ik stond er weer op tijd, vouwde mijn lessenaar uit en liep met lessenaar, muziek en sax naar het monument. Ik was vroeg, maar dat is natuurlijk prima, op mijn gemak alles klaarzetten. 
Ik vind dit soort dingen wel mooi om te doen... het is natuurlijk niet vrolijk, maar net als op 4 mei geeft het mij een goed gevoel. En gisteren een rustdag, dus vandaag kon ik weer.
Het verliep allemaal prima, We speelden wat liederen, Land of Hope and Glory, God save the queen en het Wilhelmus. De 'Last Post' werd gespeeld, we hielden 2 minuten stilte, er werd een gedicht voorgedragen, toespraken en er werden bloemen/kransen bij het propellermonument gelegd.

In Flanders Fields

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

John McCrae

Foto van Ali Dekker.