Zondag kwamen de Arnhemmers

 Het werd een gezellige zondag, we vierden de verjaardagen van Wesley en Edwin bij mij thuis.
Toen ze vertrokken gingen de honden rustig liggen slapen

maar ze weten wanneer ze er bijna zijn 

en Laila gaat dan ook kijken....'zijn we er al?'

En Dinar komt ook weer tot leven..... we zijn er bijnaaaaa

Foto's van Geurtje

Ze hadden gebak mee en zelfs chips (en ik had natuurlijk ook al voor wat lekkers gezorgd), dus dat was meteen al feestelijk. Eindelijk kon ik de cadeautjes overhandigen..... en 1 van de jarigen liet vervolgens een deel liggen hahaha, dat krijgt hij dan wel met Kerst..... als het geen lockdown is of zo. 
De honden waren lekker rustig. 
Wesley houdt van quizspelletjes, hij wil altijd quizmaster zijn en komt met allerlei vragen die hij meestal van zijn smartphone haalt.
Ik heb blikjes met quizkaartjes...... ik vind het ook wel leuk. 

Vaak komen er verhalen boven van toen Edwin klein was en deze keer was dat het verhaal over zingen.... al zo vaak werd mij gevraagd  niet te zingen terwijl ik het zo graag doe...... Edwin was een jaar of 3 denk ik en ik zong mee met een pianist op tv.... Edwin was verderop in de kamer aan het spelen en kwam met een zorgelijk gezicht naar mij toe, legde een hand om mijn schouder en zei: "Stil maar hoor mamma, die meneer gaat zo wel zingen"..... tsja.... hij begon dus ook al. Er werd gelachen om het verhaal.
Later die middag kwam het over Sinterklaasliedjes.....ik zong... hond Dinar lag naast mij en ging er snel vandoor en zocht troost bij de baas. We keken elkaar aan en schoten natuurlijk in de lach...... maar ik vind mijzelf toch wel erg zielig! Als zelfs de hond al aangeeft dat ik mijn mond moet houden moet het toch wel heel erg zijn. 
Lekker gegeten 's avonds en daarna werd het stil in huis......  altijd vreemd als ze weer weg zijn.