Soms hoor ik mensen wel eens zeggen: "Ik zou nooit meer trouwen" ..... ik snap dat bij mensen met een slecht huwelijk, maar ook mensen die het samen goed hebben zeggen dat soms.
Zelf weet ik het niet..... ik heb daar niet zo'n duidelijke mening over.
Vroeger was het duidelijk: Je ging niet samenwonen als je niet ging trouwen.... stel je voor, de schande! Gelukkig is die tijd voorbij, we mogen lekker zelf kiezen.
Gevolg is wel dat (jonge) mensen wel eens erg snel gaan samenwonen, naar mijn idee soms te snel. Het kan heel leuk zijn, maar als je niet bij elkaar blijkt te passen brengt dat toch een hoop problemen met zich mee als je al een tijdje samenwoont!
Mensenkennis is belangrijk, maar zelfs al heb je die dan kan je je toch nog behoorlijk in iemand vergissen! Als je jong bent sta je daar over het algemeen wat minder bij stil, maar op latere leeftijd zou dat toch wel duidelijk moeten zijn......maar helaas is dat niet altijd zo..... ook voor ouderen geldt dat liefde blind maakt. En sommige mensen kunnen zich natuurlijk ook anders voordoen dan ze zijn, dus voorzichtigheid is belangrijk.
Ik denk dat als ik gek op iemand zou zijn en het gevoel zou hebben dat het echt is, van beide kanten..... dan zou ik misschien wel weer trouwen, ik weet het niet. Ik moet dan in elk geval wel echt gek op de ander zijn, ik begin er niet aan om maar niet meer alleen te hoeven zijn.
Maar niet te snel! Het is allemaal zoveel eenvoudiger dan vroeger..... samenwonen zonder te trouwen, latten.... het is allemaal normaal geworden. 'Wat een ander er van vindt' is voor mij minder belangrijk, maar ik snap wel dat dat vroeger minder simpel was....... als je door iedereen met de nek aangekeken wordt dan is het leven gewoon minder leuk.
Toch vind ik andere dingen belangrijker. Ik was nog jong toen ik tegen mijn moeder zei: "Mam, ik kan mij niet voorstellen dat ik zwanger zou worden van een man waarmee ik niet verder wil, maar als het mij gebeurt, als ik mij vergist heb of het niet zeker weet dan trouw ik NIET! Het was in de tijd dat de term "moeten trouwen" nog gangbaar was.
Mijn moeder was het met mij eens: "Dat kind komt evengoed wel groot!"
Toch goed om te weten dat ik niet verstoten zou worden of zoiets. Mijn ouders maakten altijd overal het beste van..... en niet bij alles vroegen ze zich als eerste af wat de buren er wel van zouden zeggen.. Natuurlijk vonden ze niet alles goed, maar fouten zijn er om van te leren en een gemaakte fout hoeft niet levenslang bestraft te worden. Wat de buren ervan vonden was minder belangrijk dan ons geluk. Natuurlijk waren er wel eens dingen waarbij gezegd werd dat we een beetje om de buren moesten denken..... niet al te opvallend je eigen gang gaan.... maar dat vind ik normaal.... je hoeft niet te provoceren.
Mijn ouders kwamen uit een heel andere tijd.... mijn vader was van 1920 en mijn moeder van 1924 ..... mijn moeder was het 7de kind, dus geen heel jonge ouders en vooral haar moeder was zeker niet jeugdig.... dat heeft invloed op de opvoeding die ouderwets was en ongetwijfeld heeft zij daar ook weer dingen van meegenomen....maar zij bleef niet hangen in de gewoontes van toen, de ideeën van toen.
Samenwonen was misschien in mijn tijd nog een stap te ver voor haar..... dat weet ik niet, maar dat wilde ik zelf niet, dus daar heb ik het toen nooit over gehad met haar (het begon toen net een beetje te komen, het "hokken" ).
In mijn jonge jaren waren er geen homo's..... natuurlijk waren ze er wel, maar er werd niet over gepraat. Ik had er zelfs nog nooit van gehoord, in elk geval niet toen ik nog op de lagere school zat.
Ik kende in die tijd wel een jongen die ik 'anders' vond. Ik kende hem niet heel goed, maar goed genoeg om door te hebben dat hij niet was als andere jongens. Later bleek dat hij homo was en toen was het mij duidelijk.... dat was het! Niet bij iedereen is het natuurlijk zo duidelijk zichtbaar en vooral zo jong nog niet, maar bij hem (achteraf gezien) wel. Mijn moeder vond dat hij nu niet ineens minder was, dus hij hoorde er gewoon bij! Het was in het tijdperk dat er misschien wel al iets meer over gepraat werd, het werd minder onbekend, maar geaccepteerd werd het nog nauwelijks. Maar zo waren mijn ouders...... het was nou eenmaal zo....nou en? Ik vond het toen allemaal heel normaal, maar pas later besefte ik dat ik geluk had met zulke ouders!
Er kon ook veel bij ons vroeger..... maar er waren grenzen natuurlijk! Er kon overal over gepraat worden, wat dat betreft waren er geen taboes!
Ondertussen zijn er steeds meer dingen voor veel mensen normaal en dus ook voor mij. Soms is het even wennen aan het idee..... transgenders bijvoorbeeld...... toen ik er voor het eerst van hoorde leek het mij vreselijk om in het verkeerde lichaam te zitten en ik vond het geweldig dat er operaties kwamen om dat lichaam passend bij hun gevoel te maken...... maar diep in mijn hart vond ik het toen nog vreemd en dat was toch wel iets waarvan ik hoopte dat mijn kind zo niet was.....maar, als het zo zou zijn zou ik hem op alle mogelijke manieren steunen besloot ik toen al. Het is zoals het is, hij zou er mij niet minder om zijn!
Maar ook daar raak ik aan gewend, ik ken er steeds meer! Natuurlijk zou ik nog steeds niet graag willen dat mijn kind zo was..... het is een stuk eenvoudiger als je in het goede lichaam zit! Maar ik vind het steeds gewoner, ik kijk er niet meer van op. Maar ik heb toch wel wat van mijn ouders meegekregen...... zelfs als ik het wel vreemd vind is het voor mij geen probleem, het gaat erom hoe de persoon is, niet of hij man of vrouw is en of hij/zij in het juiste lichaam zit. Zo langzamerhand weet ik er ook steeds meer vanaf.... ik weet dat het vaak wat minder simpel is dan het verkeerde lichaam en dat er variaties zijn..... heel interessant om daar meer over te lezen.
Ik snap best dat sommige mensen er wat moeite mee hebben, maar ik snap niet dat er mensen zijn die mensen die 'anders' zijn achterstellen, in elkaar slaan, uitschelden of wat dan ook!
Diep in je hart mag je het vreemd vinden, maar behandel iedereen hetzelfde! Als ze jou geen kwaad doen doe dat hun dan ook niet!
Dat geldt voor alles dat anders is dan jezelf bent. Je kan er niks aan doen als je nog niet aan het idee gewend bent, maar doe normaal!
Ik moet ineens weer denken aan mijn moeder..... zij was bang voor erg donkere mensen en dat vond zij zelf erg. In die tijd zagen wij die hier niet vaak, maar als zij bijvoorbeeld op tv zo iemand zag dan zei zij: "Ik kan er niks aan doen, maar wat zou ik bang zijn als ik die in het donker tegenkwam". Zij zou zo iemand niets aandoen op wat voor manier dan ook, het was gewoon een gevoel van haar dat zij niet zomaar kon uitschakelen. Het was ook een beetje het onbekende denk ik.
Ik zal een jaar of 4 geweest zijn toen er toeristen voorbij liepen en daar was ook iemand met een heel donkere huidskleur bij..... ik kende dat alleen uit boekjes (tv hadden wij nog niet) en ik riep enthousiast: "Kijk, kijk.... een nikker!" . Meteen werd ik terechtgewezen....nikker was een scheldwoord..... ik wist het niet! (Maar ik ben dit voorval nooit vergeten). Maar dat bedoel ik...... uitschelden mocht niet (ook al deed ik dat onbewust).... ook al was hij anders dan wij gewend waren hier..... het was een mens! Ondanks de verschillen een mens als iedereen en die moet je ook zo behandelen!
Plagen moet kunnen, pesten is nooit goed. Plagen gaat gewoonlijk over en weer en dat is prima..... maar als iemand op die manier onbewust toch de ander kwetst moet dat gezegd kunnen worden. Sommige dingen liggen nou eenmaal gevoeliger..... maar dat wil niet zeggen dat je altijd en overal met iedereen rekening kan houden! Als je constant op je tenen moet lopen om toch vooral maar niemand te storen.... als je elk woord wikt en weegt voordat je het uitspreekt en als er van je verwacht wordt dat je zelf wel incasseert dan is er toch iets niet goed! Normaal doen geldt natuurlijk voor iedereen!
Maar er is echt veel veranderd sinds mijn jeugd. De techniek natuurlijk, er bestaan nu apparaten waarvan ik vroeger nooit gedacht had dat dat mogelijk was. Maar ook het leven zelf..... we leven meer ons eigen leven, maar helaas vaak wel met minder aandacht voor elkaar. Anders zijn wordt nog niet altijd geaccepteerd, maar we verstoppen het niet meer.
Nederland is een mengelmoes van vele rassen en nationaliteiten geworden..... dat heeft voor en nadelen. We kunnen veel van elkaar leren, maar we moeten elkaar geen dingen opdringen...... als mensen willen leven zoals ze in hun vorige land gewend waren is dat prima, zolang ze daar een ander geen kwaad mee doen en het niet tegen onze normen en waarden ingaat. Als je bijvoorbeeld gewend was dat te laat komen op je werk of school normaal is..... ja, dan zal je je moeten aanpassen, want hier moet je op tijd zijn! Zo zijn er veel grote en kleine dingen...... het één belangrijker dan het ander..... maar in sommige dingen zal je je echt moeten aanpassen.
Als ik naast een kroeg ga wonen mag ik niet klagen dat ik 's avonds nog mensen hoor lopen op straat die soms wat luidruchtig zijn, die kroeg was er eerder, dat had ik kunnen verwachten. Als ik er al woon en er komt een kroeg naast dan mag ik evt. klagen!
Wat ook veranderd is: Formulieren! Overal zijn formulieren voor nodig.... en als ik ergens een hekel aan heb dan is dat het invullen van formulieren.
Soms is het simpel, maar soms denk ik: "Hoe kan ik dat nou weten?" Soms kom ik dingen tegen die niet kloppen.....kan iets op meerdere manieren opgevat worden...... maar ik het gemerkt dat veel mensen dat niet doorhebben..... bijna iedereen snapt wat er bedoeld wordt..... behalve ik. Ik moet iemand bellen om te vragen welke mogelijkheid er bedoeld wordt. Dat maakt dat ik steeds meer hekel aan formulieren krijg.
Ook moet je meer dingen zelf oplossen..... doet de telefoon of tv het niet? Vroeger kwam er een monteur doe het oploste, nu wordt je van kastje naar de muur gestuurd, moet je dingen resetten en nog eens en nog eens en na een week blijkt de storing ergens anders te zitten.
Het is natuurlijk wel eens handig dat er op afstand een oplossing bedacht wordt die je zelf kan proberen...... alleen gaat het wel eens wat ver!
Er zullen altijd dingen veranderen en veel veranderingen zijn prima, maar niet elke verandering is een verbetering.
Woensdag 9 september 2020:
Nationale dag van de geboorte
We leven in een compleet andere tijd
BeantwoordenVerwijderenJe kunt je voorstellen dat het voor sommige mensen haast niet te bevatten is, degenen die strak in vroegere waarden blijven geloven zullen het er moeilijk mee hebben.
Mijn vader - toch redelijk meegaand - zei wel eens: alles wat wij fatsoenlijk noemden gaat overboord.
Daarbij gooide hij allerlei op één hoop. Seksualiteit, criminaliteit,gewoontes, kleren, godsdienst, noem maar op.
Ik ben nieuwsgierig naar de volgende veranderingen al zou ik niet weten in welke richting die moet gaan.
Er zijn zoveel dingen waarvan ik vroeger geen idee had dat dat zou veranderen. Dat dat zelfs zou kunnen!
BeantwoordenVerwijderenAls ik mij vroeger bezeerde dan werd er vaak gezegd: "Dat gaat wel over voor je een jongetje bent"..... wie had kunnen bedenken dat dat ooit zou kunnen... een jongetje worden!
Ik kan ook niet in alles mee hoor, er zijn best dingen die ik vroeger beter vond. En sommige dingen hebben even tijd nodig.
Dat er meer keuzes zijn vind ik wel goed.... we zijn nou eenmaal niet allemaal hetzelfde, dus moet je je leven zo kunnen indelen dat je je er goed bij voelt.... uiteraard zolang dat niet ten koste van anderen gaat!