Door het ijs gezakt..... opoe vertelt...

 

Altijd ben ik voorzichtig geweest, nooit was ik als eerste op het ijs.... toch ben ik er een keer doorheen gegaan Ik dacht weer aan het verhaal doordat er een waarschuwing van de burgemeester was voor slecht ijs en ik mensen op de Pierebaan had zien schaatsen. 

 
Edwin was 5.... en ik dus 35...... het vroor flink. Edwin had nog nooit geschaatst en ik zou Friese doorlopers voor hem gaan halen, maar eerst even het ijs op. Op de Pierebaan werd druk geschaatst, ook op het deel dat wat dichter bij mijn huis is. Dat moest dus sterk zijn. De wallekant liep een beetje schuin.... voorzichtig liep ik er naartoe, Edwin hield mijn hand vast en ik zette voorzichtig 1 voet op het ijs en dreigde gelijk mijn evenwicht te verliezen, want dat ene been ging er meteen doorheen en ik stond op de bodem..... tot mijn lies in het koude water, nog steeds wankelend.... Edwin trok geschrokken aan mijn arm : "Mamma, mamma!" ......  het was nog moeilijk om eruit te komen, dat ene been op de bodem, het andere been op de schuine kant en het leverde mij een gigantische blauwe plek op op mijn bovenbeen. Het is mij gelukt en met één nat been liep ik naar huis.... één schoen vol modder.... dat maakte een raar geluid bij het lopen. Ik kreeg de slappe lach...... ik, die altijd zo voorzichtig was.... door het ijs gezakt! Daar had ik 35 jaar over gedaan... 35 jaar voorzichtig om er toch een keer doorheen te gaan! Edwin was snel gekalmeerd na de eerste schrik.... hij is niet snel in paniek, maar hij was toch wel geschrokken op dat moment. Ik was blij dat ik mijn evenwicht niet had verloren.... dat was niet alleen heel koud geweest, maar dan had ik Edwin ook meegetrokken. Hij had nog niet genoeg kracht om mij op de kant te trekken, maar toch hielp het dat hij mij vasthield, soms is dat kleine beetje steun goed genoeg. 
Ik weet zelfs nog welke schoenen ik toen aanhad..... blauwe schoenen.
Schaatsen op zijn doorlopers gebeurde toch maar op het slootje achter ons huis.... waar we elk jaar pas opgingen als de buurman met de buurmeisje erop waren.... niet eerder!

Edwin hield wel van sneeuw en ijs..... hij is nooit een goede schaatser geworden, maar hij vond het wel leuk. Hij stond wel keurig recht op zijn schaatsen, zijn bewegingen waren goed, maar hij kwam niet vooruit. Met school hadden ze een keer een 'elfstedentocht' ...... zijn meester was een goede schaatser en kon ook aanwijzingen geven, maar hij wist niet wat hij hiermee moest, want Edwin deed niks fout.... hij kwam alleen niet vooruit. Uiteindelijk heeft hij Edwin maar op sleeptouw genomen, want het was wel de bedoeling om voor donker thuis te zijn 😂. 
Zelf ben ik ook nooit goed geweest..... een beetje heen en weer schaatsen op mijn kunstschaatsen was leuk, ik kon ook achteruit schaatsen en iets wat voor een langzame pirouette moest doorgaan (een poging tot), maar toertochten waren aan mij niet besteed!  Leek mij wel leuk, maar daar schaatste ik gewoon niet goed genoeg voor. Edwin had het dus van geen vreemd hahaha. 

Jawel, met deze blauwe schoen zakte ik door het ijs!

Kruiend ijs richting Marken