Jeugdherinneringen

 

Vandaag zag ik een filmpje op facebook met allemaal foto's uit de jaren 60 en 70...... allemaal o ja-momentjes voor mij. De kolenkit, de zeepklopper, het lavet, de speldjesverzameling, de rookstoel, het houten wasrekje om de kolenkachel...... zoveel dingen die ik mij nog zo goed herinner. 
Ook het verkeersdiploma kwam voorbij.... dat heb ik ook. Maar ik dacht dat ik gezakt was. 
Ik fietsje volgens de pijl op de weg een straat in en bij het tweede deel van die straat stond ineens een bord dat ik daar niet in mocht rijden. Er was een zijweg, maar ik vond dat ik rechtdoor moest, ..... en ondanks dat iemand mij waarschuwde dat ik rechtsaf moest stapte ik keurig af en liep door de straat waar ik niet fietsen mocht.... lopen mocht wel! Ja, stel dat ik daar woonde... dan zou dat toch heel logisch zijn!  Bij de volgende straat stapte ik weer op en het duurde een tijdje voor ik weer pijlen tegenkwam. Op school hoorde ik dat ik toch rechtsaf had gemoeten. Natuurlijk dacht ik meteen dat ik gezakt was, maar mijn meester dacht dat het misschien wel mee zou vallen. 
De dag van de uitslag kwam en als één van de laatsten was ik aan de beurt om mijn diploma op te halen..... huh? Echt? Dolgelukkig ging ik met mijn diploma naar huis. Ondertussen weet ik hoe dat mogelijk was.....  mensen keken of er verkeersfouten gemaakt werden..... niet of ik voorbij kwam...... dus op het stuk dat ik oversloeg had ik natuurlijkgeen fouten gemaakt. Ik kwam vanzelf weer op de juiste route, dus begin en eind was goed en niemand had mij waarschijnlijk gemist. 
Het ging mis op een plek die ik heel goed kende...... ik woonde in dezelfde wijk en later was er op die plek links een inrit naar het zwembad waar ik jaren gewerkt heb. Nu is dat deel waar ik lopend doorheen ging voor auto's eenrichtingverkeer, maar fietsers mogen er wel in. 
Ik herinner mij ineens dat ik bij de verkeerslessen ooit een teken geleerd heb dat ik af wilde stappen..... dat was hand uitsteken en een paar keer die arm op en neer doen...... 😂... dat zie ik nooit meer iemand doen! Die regel is denk ik al heel lang geleden afgeschaft. Ons was wel geleerd eerst even over onze schouder te kijken, net als bij het arm uitsteken bij de bocht.... want stel je voor dat je iemand een knal voor zijn kop gaf!!! Dus eerst kijken of er iemand aankwam!

Veel dingen zijn veranderd sinds die tijd..... ik zag nieuwe apparaten komen en weer gaan. Mode kwam en ging en kwam vaak weer terug.  Soms veranderden de dingen wel eens te snel naar mijn zin.... was ik net aan het ene apparaat gewend en dan kwam er weer iets nieuws. Met andere veranderingen was ik juist blij. 
De zeepklopper heb ik nog lang gebruikt voor de afwas.... het werd steeds moeilijker een nieuwe te vinden als ik daar aan toe was.... ook de zeep was steeds moeilijker te krijgen.... de zeep werd groter waardoor die niet meer in de klopper paste.... er werden geuren aan toegevoegd die ik niet fijn vond voor de afwas.
Er is in het huishouden natuurlijk een hoop verbeterd, zoveel apparaten om het werk een stuk eenvoudiger te maken..... we kunnen niet meer zonder, hoewel ik nooit een afwasmachine heb gehad...ik kan dus zonder en ik kan ook zonder elektrische eierkoker (hoewel zo'n ding best handig is). 
Op de hand wassen vind ik ook geen probleem.... maar niet voor een heel gezin. Voor één persoon is dat wel te doen. 
De centrale verwarming i.p.v. de kolenkachel vind ik een behoorlijke verbetering. Ook al heb ik niet overal de radiatoren open staan, het is toch wel erg fijn. Niet meer kolenscheppen! 
Ik herinner mij de kolenkachel nog goed.... later kregen we 'oliestook' en nog later een gaskachel. ... het werd steeds eenvoudiger. De warmtepomp is nu in opkomst. 
De geiser is vrijwel overal verdwenen, de combiketel zorgt voor warm water..... werkt goed, maar ik vind het wel lang duren voordat ik warm water in mijn keuken heb. 
Ik weet nog dat we alleen een koudwaterkraan hadden.... eerst keteltjes water koken voordat we ons met warm water konden wassen..... en als ik in de tobbe ging moesten daar heel wat keteltjes warm water in. 
Wie heeft er nog een fluitketel? Toch vond ik dat wel erg leuk!  Zouden ze nog te koop zijn? Toen ik klein was had mijn oma al een elektrische waterkoker! En zij had een oven.... die hadden wij thuis niet. Oma kon lekkere cakes bakken en ik herinner mij dat zij ook wel eens taart bakte.
Toen wij verhuisden naar een nieuwbouwwijk veranderde er veel..... daar hadden we een geiser en een lavet..... wat vonden we dat heerlijk! 
Toen we later elektrisch gingen koken kregen wij ook een oven en mijn moeder had er een hobby bij.... bakken. Eierkoeken, cakes, tulbanden..... vooral tulbanden.... er was altijd een reden om een tulband voor iemand te bakken. Voor Kerst bakte zij die voor de hele familie. 
In het begin waren het nog allemaal probeersels en ik herinner mij dat zij voor het eerst soezen bakte..... die dingen werden groot.....ze keek er met verbazing naar. Mijn vader en broers waren in de tuin bezig, nu had ze wat lekkers voor ze na het harde werken..... de soezen waren klaar en ze haalde ze meteen uit de oven om aan de mannen te laten zien.... de achterdeur ging open "Jongens.... kijk eens!!!" Vol trots toonde zij de gigantische soezen die vanuit de hete oven te snel de kou ingingen.... en voor haar ogen in elkaar klapten.... platte soezen.... wat hebben ze haar daar mee geplaagd. 
Elektrisch koken.... ik wilde dat ook. Toen ik trouwde en in een flat in Purmerend zou gaan wonen bleek dat niet zo simpel..... er werd mij verteld dat er nieuwe draden getrokken moesten worden ... van beneden naar vierhoog waar ik zou komen wonen. Daar hing een prijskaartje aan, maar er zat ook kans in dat er andere bedrading stukgetrokken zou worden....... ik zou voor die kosten opdraaien...... laat maar. Dan maar een gasfornuis met elektrische oven. Die heb ik nog steeds. Ik heb ook een periode gehad dat ik veel bakte..... nu niet meer.... ik heb er geen zin meer in en bovendien komt het niet op. Lange tijd bakte ik nog wel appeltaarten met onze verjaardagen, maar daar ben ik ook mee gestopt. Misschien komt het ooit weer, misschien niet. 

BLIJ dat ik zoveel goede jeugdherinneringen heb!