Van drievoud tot computer

Ik zat nog eens te denken aan dingen die veranderd zijn, nieuwe uitvindingen die het oude vervingen en ik moest ineens denken aan de tijd dat ik op mijn werk wel eens rekeningen moest typen. Die moesten in drievoud. De bovenste was op het officiële briefpapier en die ging samen met het volgende velletje doorslagpapier waar door middel van een carbonpapier ertussen hetzelfde op stond.... en nummer 3 was voor ons zelf, ook op doorslagpapier en met een carbonnetje ertussen..... dat was de slechtste kopie, want de hamertjes van de typemachine moesten met kracht door al die lagen geslagen worden. De kopieermachine bestond toen nog niet of was nog zeldzaam....ik herinner mij de eerste fotokopieën nog wel, van dat gladde papier en het werd steeds minder goed leesbaar..... nu zie je soms geen verschil tussen het origineel en de kopie.

Na de ouderwetse typemachine kwam de elektrische typemachine....... dat was even wennen, want die aanslag was veel lichter en je moest meteen je vinger van de toets halen, anders stond die letter er vele keren, net als nu met de computer, maar nu zijn we daaraan gewend.
Edwin had altijd moeite met schrijven doordat zijn fijne motoriek niet goed was....hij had ooit therapie gehad en daar was zijn motoriek flink van opgeknapt, maar de fijne motoriek bleef nog wat achter en hij schreef niet alleen heel langzaam, het was ook slecht leesbaar.....daarom mocht hij al jong typelessen nemen van mij..... behoorlijk prijzig, maar voor hem erg goed. Het ging goed en nog steeds kan hij met 10 vingers typen en ondertussen een gesprek voeren, het was dus geen weggegooid geld. Alleen hadden we thuis nog geen elektrische typemachine....... we kochten er één die ook op batterijen kon.....ja echt...... handig toch? We wisten natuurlijk niet dat een paar jaar later de computers al in veel huizen stonden.
De eerste computer die ik kocht was overigens de miskoop van het millennium en dat terwijl ik er zoveel geld aan uitgegeven had.... (eigenlijk meer dan ik missen kon, maar ja, het was toch wel erg goed voor Edwin om een computer te hebben) ...... hij wilde niet op internet! Het was nog met inbellen, hij maakte even contact, maar langer dan 5 seconden duurde het nooit. Iedereen die iets van computers wist is er bij geweest, maar het lukte niet. Ondertussen kreeg ik een telefoonrekening waarvan ik behoorlijk schrok....zo hoog. Ik belde met de vraag of ik een uitdraai van de gesprekken kon krijgen..... dat bleek ik te moeten betalen per vel, maar toen ik de reden vertelde kreeg ik het gratis, heel aardig. Het was een heel pak..... niet normaal meer en vol met gesprekken van 5, 6 of 7 cent......  dat lijkt niet veel, maar honderden van die gesprekken loopt behoorlijk op.
De helpdesk werd gebeld en we moesten de hersteldiskette erin stoppen en dan..... nou ja, een hele uitleg die Edwin beter begreep dan ik, maar er was één probleem.... wij hadden er geen hersteldiskette bijgekregen. Nou, die moesten we dan maar bij downloaden en omdat wij dat natuurlijk niet konden zonder internet moesten we maar iemand zoeken met een computer.
Dat ging mij te ver..... hallo, overal aanbellen: "Heeft u een computer?" Echt niet! Na lang praten beloofde de man mij er ééntje op te sturen.
Dat gebeurde en geheel volgens de aanwijzingen stopte Edwin hem erin en het gevolg was een zwart scherm met in één hoek nog wat witte tekens en meer niet..... hij deed niks meer.
Het was 5 december, dan ben ik leukere cadeautjes gewend....ik belde weer met de helpdesk... de man kon maar één ding zeggen:"Als de klant de partities verwijderd kunnen wij er ook niks aan doen".
Hij herhaalde dat steeds, ik probeerde uit te leggen dat we de aanwijzingen van hun opgevolgd hadden, maar nee, als de klant.....etc.
Ik werd steeds kwader...... uiteindelijk mocht ik 's avonds terugbellen, want dan was er iemand die meer wist/mocht.
Er kwam uit dat ik een nieuwe moeder-cd moest kopen....... voor 75 gulden! En toen sprong ik echt uit mijn vel..... ik riep dat het kreng het nooit goed gedaan had, wij hun aanwijzingen opvolgden en nu weer 75 gulden moesten betalen..... dat ging niet gebeuren...ik had een mooie grijze container en daar zou ik de computer van boven uit het raam inmikken en ik wilde nooit meer wat met dat merk te maken hebben! Woest was ik!  Ik kreeg het toch gratis. Maar op internet wilde hij nog steeds niet.....het is wel eens gelukt, maar niet vaak, dus dat gaven we maar op.
Nog steeds als ik de naam van dat merk hoor moet ik daar aan denken en wordt ik weer nijdig......al kan ik er nu ook wel een klein beetje om lachen. Tot mijn verbazing schijnt dat merk nog steeds te bestaan..... nou, van mij zullen ze niet rijk worden, ik koop nog geen kabeltje van dat merk! (Ik ken meer mensen die er veel problemen mee hadden en dat merk niet meer willen kopen).
Later kocht Edwin een laptop en dat was natuurlijk een ander merk..... toen ik een meevaller had kocht ik ook een laptop en er volgden er meer, want die dingen gaan niet eeuwig mee...... maar dat ene merk komt mijn huis niet meer in!

De quote van de dag:

Zondag 12 juli 2020:

Sea sunday

Verschillende kleuren ogen-dag

Dag van de eenvoud

Big jump

Keverdag