Ze hadden de honden al en ik logeerde er. Ik sliep op een groot luchtbed in de huiskamer en dat was even rechtop gezet om de kamer te kunnen stofzuigen e.d.
Het was vlak voor Kerst en de boom werd neergezet op een laag vierkant tafeltje. Ineens gebeurde het........ het luchtbed gleed weg! Geen probleem zou je denken, maar hond Dinar schrok zo ontzettend dat hij rondjes bleef rennen in de kamer, helemaal in paniek (de held)....... hij gleed daarbij steeds uit op het laminaat en knalde daarbij ook tegen het tafeltje waar de kerstboom op stond.... er brak een poot af en Karin pakte snel het tafeltje........"De boom kan niet vallen, ik heb het tafeltje vast" ...... alleen steunde zij het op de plek waar nog wel een poot zat........ de kant zonder poot had geen steun, dus nog een geluk dat niet alles instortte. Dat zag er allemaal zo raar uit dat ik bijna in mijn broek pieste van het lachen....... het duurde even voor Dinar kalmeerde en de rest was snel geregeld..... ja, aan Dinar heb je wat in moeilijke tijden, een echte mensenredder! 😂😂😂
Een erg lief beest hoor, maar wel een beetje een angsthaas, zeker toen hij jonger was. Hoewel vuurwerk dan weer geen probleem is. Heel in het begin vond hij dat wel eng, maar het was snel over...... soms legt hij zijn kop op de vensterbank om naar buiten te kunnen kijken als er vuurwerk is. De mensen moeten alleen niet voorbij het raam lopen.... dat is zijn terrein, daar moet een ander wegblijven, loop maar om! Alleen de bovenbuurman mag dat.....die kent hij ondertussen, maar verder moet iedereen op afstand blijven. En die grote witte geleidehond van verderop moet ook wegblijven...... woef, wegwezen. Stoer doen achter het raam!
Voorheen als ik daar sliep dan waren de honden 's nachts niet in de kamer.....maar als dan 's morgens de deur open ging dan werden de honden gelanceerd...... zij renden naar de bank, waarbij Dinar gewoon over de rugleuning sprong om bovenop mij te landen en Laila benaderde mij van de andere kant..... niet tot bedaren te brengen en ik dook dan maar even helemaal onder het dekbed om niet onder de schrammen uit de strijd te komen. Dat was over toen de deur gewoon open bleef....... dan waren ze soms 's nachts ook bij mij en deden ze normaal..... dan was ik 's morgens geen verrassing meer voor ze.
Nu doen ze het nog wel een beetje als Edwin ze 's morgens uitlaat als ik nog lig te slapen..... bij terugkomst wordt ik dan ook weer uitbundig begroet, maar iets minder heftig dan voorheen.
Het was vlak voor Kerst en de boom werd neergezet op een laag vierkant tafeltje. Ineens gebeurde het........ het luchtbed gleed weg! Geen probleem zou je denken, maar hond Dinar schrok zo ontzettend dat hij rondjes bleef rennen in de kamer, helemaal in paniek (de held)....... hij gleed daarbij steeds uit op het laminaat en knalde daarbij ook tegen het tafeltje waar de kerstboom op stond.... er brak een poot af en Karin pakte snel het tafeltje........"De boom kan niet vallen, ik heb het tafeltje vast" ...... alleen steunde zij het op de plek waar nog wel een poot zat........ de kant zonder poot had geen steun, dus nog een geluk dat niet alles instortte. Dat zag er allemaal zo raar uit dat ik bijna in mijn broek pieste van het lachen....... het duurde even voor Dinar kalmeerde en de rest was snel geregeld..... ja, aan Dinar heb je wat in moeilijke tijden, een echte mensenredder! 😂😂😂
Een erg lief beest hoor, maar wel een beetje een angsthaas, zeker toen hij jonger was. Hoewel vuurwerk dan weer geen probleem is. Heel in het begin vond hij dat wel eng, maar het was snel over...... soms legt hij zijn kop op de vensterbank om naar buiten te kunnen kijken als er vuurwerk is. De mensen moeten alleen niet voorbij het raam lopen.... dat is zijn terrein, daar moet een ander wegblijven, loop maar om! Alleen de bovenbuurman mag dat.....die kent hij ondertussen, maar verder moet iedereen op afstand blijven. En die grote witte geleidehond van verderop moet ook wegblijven...... woef, wegwezen. Stoer doen achter het raam!
Voorheen als ik daar sliep dan waren de honden 's nachts niet in de kamer.....maar als dan 's morgens de deur open ging dan werden de honden gelanceerd...... zij renden naar de bank, waarbij Dinar gewoon over de rugleuning sprong om bovenop mij te landen en Laila benaderde mij van de andere kant..... niet tot bedaren te brengen en ik dook dan maar even helemaal onder het dekbed om niet onder de schrammen uit de strijd te komen. Dat was over toen de deur gewoon open bleef....... dan waren ze soms 's nachts ook bij mij en deden ze normaal..... dan was ik 's morgens geen verrassing meer voor ze.
Nu doen ze het nog wel een beetje als Edwin ze 's morgens uitlaat als ik nog lig te slapen..... bij terugkomst wordt ik dan ook weer uitbundig begroet, maar iets minder heftig dan voorheen.
😂
BeantwoordenVerwijderenEcht een hondenverhaal: flink doen en toch bang en schrikachtig, ik zie het voor me. Meestal is het de kat die een kerstboom omhaalt maar dit kan dus ook.
Je moet wel veel van ze houden wanneer je op deze manie wakker wordt gekust. ☻
...manier..
BeantwoordenVerwijderenHet was zo gek, die hond die maar bleef rennen en Karin die maar bleef roepen dat ze de tafel vast had..... de kleine Laila begreep het ook niet en rende ook maar een beetje mee.....echt lachen.
BeantwoordenVerwijderenEn niks aan de hand, het luchtbed gleed weg en kwam echt niet met een grote klap op de grond.
Nou, die begroeting was toen wel steeds erg heftig hahaha, ietsje minder mocht wel. Nu is het beter.....ze lopen 's nachts een paar keer heen en weer ..... kijken of iedereen er nog is.