...en ik werkte in Purmerend. Er was avondverkoop en ik beloofde te werken, volgens mij ging er 's avonds nog een bus.
Die avond -het was al donker- stond ik bij de bushalte te wachten en te wachten. Het bushaltepaaltje stond aan de weg langs de rij bomen....... het bushokje stond veel verder naar achteren. Omdat het donker was stond ik bij het haltepaaltje, want stel je voor dat de buschauffeur mij anders te laat zou zien, overdag viel het wel op als ik net iets te laat bij het paaltje was, maar 's avonds.....
Het was donker bij die bomen, maar gelukkig was er nog wel een lantaarn die wat licht gaf.
Er kwam nog iemand..... dat gaf even hoop dat er toch nog een bus zou komen. Toch raar dat die man achter mij ging staan, dat doe je niet bij een donkere bushalte...... ik ging zo staan dat ik zijn schaduw in de gaten kon houden.
Ik besloot hem aan te spreken: "Weet u hoe laat de bus naar Monnickendam gaat?" "Volgens mij gaat er geen bus meer, maar verderop staat mijn auto, dus ik kan je wel brengen" "Waarom staat u bij de bushalte als uw auto verderop staat?" "Ach, ik zag je staan en ben ook wel eens in die situatie geweest en ik dacht wie goed doet goed ontmoet"
Hm, dat vond ik raar....niet te vertrouwen die man. Niet te erg laten merken, normaal doen, maar ik ga NIET mee met hem.
"Ik ga wel liften" "Dan kan je beter voorbij die zijweg staan, daar komen meer auto's langs" Daar had de man gelijk in...... en ik liep die kant op met het idee dat ik van hem af was. Er was thuis wel gezegd dat ik nooit moest liften, maar ik moest toch wat.
De eerste de beste auto stopte......ik had nooit eerder gelift en vroeg niet waar hij naartoe ging (wat natuurlijk beter is want als je het niet vertrouwd kan je dan zeggen dat je de andere kant op moet)...ik vroeg : "Gaat u naar Monnickendam?" Hij zei ja, dus ik stapte snel in...... we reden en hij zei: "Hé, hallo".....ik keek hem aan, grote griezels, het was diezelfde man! Hij zei naar Edam te moeten, maar wel even omreed via Monnickendam.
Even later legde hij zijn hand op mijn knieën......in een reflex trok ik mijn knieën op en zette mijn voeten stevig in zijn zij en gebruikte gelijk mijn paraplu als wapen. Hij begon rare vragen te stellen zoals "ben je dan nog nooit met een jongen naar bed geweest?" Ik zei hem duidelijk dat hem dat niks aan ging.
Hij bleef rustig en ik ging weer normaal zitten..... mijn hand ging naar de deur.....ik de hoop dat ik iets te pakken had waar de deur mee open ging.... wij hadden thuis geen auto, dus misschien had ik wel iets waar het raam mee open ging, maar ik gokte dat ik goed zat en zei dat ik er uit ging springen. "Nee, dat doe je niet". "Ja, dat doe ik wel!" en ik maakte aanstalten om de deur open te maken.
"Hand erop, ik doe je niks en ik breng je naar Monnickendam". Hij stak zijn hand uit en ik legde de mijne erin.....op hoop van zegen. Hij hield zich rustig en ik had tijd om te denken..... ik moet zijn nummerbord opnemen, maar zo dat het niet opvalt.
Bij Monnickendam, langs de weg zette hij zijn auto neer..... ik kon uitstappen, maar moest nog een stuk langs de weg lopen. Ik verwachtte dat hij linksaf naar Edam zou gaan, maar hij ging draaien...... dit was mijn kans, ik had nu wat langer de tijd om zijn nummer te bekijken en ik zwaaide naar hem om hem te bedanken zodat ik reden had om naar zijn auto te kijken...... ik prentte het nummer in mijn hoofd en pas toen hij uit zicht was schreef ik het ergens op...... als hij het had gezien kon ik geen kant op..... de huizen waren nog ver.
Thuis vertelde ik het meteen en mijn vader belde het politiebureau..... hij kreeg een bandje met een nummer dat hij moest bellen, een vrouw nam op en vertelde dat haar man wel dienst had, maar ziek was, we moesten Broek in Waterland maar bellen. Dat vond mijn vader te gek..... nu ook nog naar Broek na wat er gebeurd was.....hij keek in het telefoonboek en belde een agent thuis, hij legde het uit en we mochten komen. Een erg aardige man....ik kende hem wel, nou ja...ik wist wie het was.
Ik moest mijn verhaal doen en hij stelde vragen...... over het autonummer zei hij dat dat zelden goed doorgegeven werd, je vergist je snel..... een p met wat modder erop lijkt al snel op een f.....hij wist mij aan aan twijfelen te brengen, maar noteerde het nummer wel.
"Hoe oud schat je die man?" "O, ik kan slecht leeftijd schatten" Nou, hoe oud schat je mij?" Ik besloot aan de lage kant te schatten, ik geloof dat ik zei 'tussen de 35 en de 40', maar hij schoot in de lach en zei dat ik inderdaad niet kon schatten......ik begreep dat hij jonger was.
"Maar ik ben blij dat dit gebeurd is" zei hij.....niet-begrijpend keek ik hem aan...."want jij lift nu nooit meer en dit is goed afgelopen!"
Hij had gelijk!
De volgende dag was ik weer naar mijn werk en de agent belde naar mijn huis..... hij vroeg of ze mij wilden vertellen dat ik het autonummer wel goed had gehad en dat ze bij de man langs geweest waren. Hij was nooit eerder met de politie in aanraking geweest, maar ze hadden hem gezegd dat ze hem voortaan wisten te vinden als er iets met een meisje gebeurde in die omgeving (hij woonde overigens niet in Edam). "Zo'n klein kreng!" Had hij gezegd. Meer konden ze er niet mee doen omdat ik vrijwillig ingestapt was..... daar was ik het niet helemaal mee eens, want het was wel onder valse voorwendselen, maar goed......waarschijnlijk zou hij dit niet snel nog een keer doen nu hij ineens een bekende van de politie was.
Ik heb er geen trauma aan overgehouden, maar ik ben het nooit vergeten en zelfs het autonummer weet ik nog. Het had heel anders kunnen aflopen.....ik denk dat mijn kalmte mij geholpen heeft.
De agent heb ik later nog vaak gezien, want het werd een buurman, ik kwam een paar huizen van hem af te wonen. Het was inderdaad een aardige man en zijn vrouw was ook erg aardig. Nog altijd ben ik blij dat we op zijn vrije avond bij hem langs mochten komen.
Het is nu zo'n 50 jaar geleden....... ik vraag mij af of de man in de auto nog leeft...... en zo ja of hij er ook nog wel eens aan denkt en of hij inderdaad nooit meer zoiets geprobeerd had.
Thuis geen verwijten dat ik was gaan liften..... natuurlijk werd wel gezegd dat ze altijd zeiden dat ik nooit moest gaan liften, maar niet op een verwijtende manier, meer bezorgd en opgelucht dat het goed was afgelopen. Ze begrepen wel dat ik het in die situatie deed. Ik had moeten bellen (dat kon misschien wel in het ziekenhuis waar ik vlakbij was), dan had mijn vader mij wel opgehaald op de brommer, ik weet het.......of misschien had hij wel aan buren gevraagd of het met de auto kon...... maar ik stond daar en wilde van die man af.... het leek zo simpel.... even liften. Nooit meer!
Vrijdag 17 oktober 2020:
Dag(en) van de webshop
Ervaring leert het beste maar dit had inderdaad heel ander kunnen aflopen.
BeantwoordenVerwijderenHet zijn vreselijke lui die dit proberen. Goed dat je hem hebt kunnen aangeven, wie weet heb je een ander het een en ander bespaard!
Wel een toestand om het juiste bureau te bereiken.
Dus eigenlijk een goede ervaring, want er is uiteindelijk niks gebeurd en ik heb er van geleerd.
BeantwoordenVerwijderenJa, erg....... hij was dan nog netjes in zijn soort, hij gebruikte geen geweld of zo, maar toch....... ik ben altijd vrij nuchter geweest, dus ik heb er geen last van gehad daarna, maar dat zal niet met iedereen zo zijn. Blij dat ik zijn autonummer goed had.....ik kan het nog zo opnoemen.
Ja, dat politiebureau stelde niks voor, maar ja, nu hebben we niks meer. Als de dienstdoende agent ziek is zou je toch via het bandje al naar een ander verwezen moeten worden.
Hier ook geen politiebureau, al jaren niet meer. Loket is zo goed als altijd gesloten.
BeantwoordenVerwijderenWe kunnen naar Cuijk bellen, in geval van nood zou ik 112 draaien.
Sinds een paar jaar is het hier weg. Nu hebben we een 3d-loket..... het zal wel, ik ben er nog niet geweest.
BeantwoordenVerwijderenIn nood is 112 altijd goed.