Lang geleden keek ik in een etalage naar een poppenbedje en mijn moeder zei dat mijn vader er misschien wel eentje wilde maken. Aan de ene kant vond ik dat heel leuk, maar aan de andere kant..... ik verwachtte dat hij dan hetzelfde bedje zou maken als dat in de etalage en ik wilde iets bijzonders. Naar mijn idee had iedereen die een poppenbedje had een rood bedje met een uitgesneden hartje aan het hoofdeind..... erg leuk, maar te gewoon. (Ja, dat had ik als kind al..... als iedereen het al heeft koop ik het meestal niet 😂).
Het werd 5 december, de cadeautjes gooide Sint altijd in onze tobbe, maar voor mij lag er een briefje in dat ik naar de keuken moest.
Daar gaf ik een gil van blijdschap, daar stond het mooiste poppenledikant dat ik ooit gezien had! Lichtblauw met wit, een tweepersoonsbed met aan beide kanten een nachtkastje...... een dekentje met Ollie B. Bommel en Tom Poes erop en er lag zelfs een pop in. Blij riep ik: "Zo mooi!!!! Pap, het is maar goed dat jij er geen eentje gemaakt hebt, want zo mooi had jij het nooit gekund!!!!" Het heeft nog een paar jaar geduurd voor ik begreep waarom iedereen begon te lachen.... dat gebeurde trouwens wel vaker op 5 december 😂, vreemde mensen!
Mijn vader had het natuurlijk zelf gemaakt en zelf bedacht.... avonden was hij er mee bezig en er ging snel een laken overheen als ik weer eens naar beneden kwam om naar de wc te gaan of voor een glas water.
Donderdag 3 december 2020:
Enig, geen wonder dat er werd gelachen.😁
BeantwoordenVerwijderen