Gisteren schreef ik over de streken van mijn broers, maar mijn vader kon er ook wat van!
Stiekem in ons kleine huisje voetballen met mijn broers als mijn moeder er niet was (want het mocht natuurlijk niet) en toen kwam de bal tegen de theepot die in grote stukken uit elkaar viel.
Pa zette hem netjes in elkaar en wachtte af. Daar kwam moeder Wil thuis......lekker even een pot thee zetten.....ze pakte de pot van de plank en hield alleen het oor in haar handen, de rest viel uit elkaar....reactie van Pa: "Nou Wil, kijk toch uit, nou is die mooie theepot stuk!" "Nee ouwe, jij zal wel weer gevoetbald hebben met de jongens!" Ja, ma was ook niet achterlijk.
Of die keer dat hij bij mijn broer door het keukenraam naar binnen kroop (ik heb hier al vaker over geschreven)....hij wilde eens leuk binnenkomen! Binnen schoof hij een kralengordijn opzij (dat had mijn broer niet, maar dat had hij niet door) en liep even later de huiskamer in......die zat vol, helemaal vol met mensen die hij niet kende en iemand vroeg hem: "Wat komt u hier doen?" mijn vader antwoordde droog: "Dat vraag ik mij ook af!" "Hoe bent u binnen gekomen?" "Door het keukenraam" "Nou, dan zou ik maar snel door de voordeur weer weggaan!" Hij legde natuurlijk even uit waar hij moest zijn en even later werd dat door de heer des huizes gecontroleerd bij mijn broer.
Later stond hij daar samen met nog iemand om 12 uur 's nachts voor de deur, weer in de war.....deze keer waren beide mannen in lederhosen......ze belden aan.....nee hé, niet weer verkeerd!Ja dus!
Ondertussen zaten wij het vanuit broers flat allemaal te bekijken, de flats stonden recht achter elkaar. 😂.
Mijn vader zat vol gekke invallen, het was altijd lachen bij ons thuis......maar Pa kon ook heel serieus zijn als dat moest, wist overal een oplossing voor, hielp anderen, gaf kinderen bijles in wiskunde, natuurkunde en scheikunde.....behalve zijn eigen kinderen, dat werkte niet want wij zeiden "Nee hoor Pa, dat hebben wij anders geleerd! Wel zat ik vaak tot diep in de nacht met hem te praten en meestal ging dat over schei- of natuurkunde. Wij begrepen elkaar al als we elkaar maar aankeken, hadden aan een half woord genoeg. Hij kon goed bemiddelen als er ergens problemen waren, alleen voor zichzelf kon hij minder goed opkomen. In de oorlog ging hij met een Jodenster op naar de Joodse raad.....hij had een donker uiterlijk, kon best voor een Jood doorgaan. Hij deed dat voor zijn baas die Jood was en zelf niet kon/durfde te gaan. Hij wist zo spullen voor die man te "redden". Daarna dook mijn vader zelf onder, na de oorlog beheerde hij 2 jaar een drogisterij en toen dat stopte wilde hij zijn oude werk als chemisch analist weer oppakken. Eerst naar zijn oude baas....die wilde hem alleen als leerling, maar mijn vader had ondertussen een gezin en had een echt salaris nodig. Ik vind nog altijd dat die baas hem wel iets verschuldigd was, maar die dacht daar blijkbaar anders over. Ergens anders lukte het ook niet omdat hij er te lang uit was geweest..... hij solliciteerde op alles, zonder succes. Hij kwam uiteindelijk in het 'waterwerk' terecht....schoeiingen maken e.d. ...de laboratoriumjassen maakten plaats voor lieslaarzen. Later werd hij ziekenfondsbode, eigenlijk vond hij dat helemaal geen leuk werk, maar ja, er moest eten op tafel komen. Hij bleef bij dat ziekenfonds werken, eerst dus als bode, daarna op kantoor en vervolgens kreeg hij een bijkantoor. Ook was hij muzikant, hij speelde piston (een soort trompet) en hij had zichzelf saxofoon geleerd omdat ze in Edam een saxofonist nodig hadden....hij heeft ze jarenlang geholpen in Edam.
Ik was vaak met mijn vader op stap....als het maar even kon ging ik met hem mee. Eind deze maand is het al 30 jaar geleden dat hij stierf, 69 jaar. Hij had al jaren Parkinson en kon niet veel meer, hij wist ook niet veel meer. Daarvoor had hij al eens een maagperforatie gehad.....in zijn jonge jaren nooit ziek en onvermoeibaar, maar ineens kreeg hij van alles. Zijn laatste jaren waren moeilijk.
Ik heb goede herinneringen aan hem, wat heb ik veel van hem geleerd en wat hebben we veel gelachen!
Stiekem in ons kleine huisje voetballen met mijn broers als mijn moeder er niet was (want het mocht natuurlijk niet) en toen kwam de bal tegen de theepot die in grote stukken uit elkaar viel.
Pa zette hem netjes in elkaar en wachtte af. Daar kwam moeder Wil thuis......lekker even een pot thee zetten.....ze pakte de pot van de plank en hield alleen het oor in haar handen, de rest viel uit elkaar....reactie van Pa: "Nou Wil, kijk toch uit, nou is die mooie theepot stuk!" "Nee ouwe, jij zal wel weer gevoetbald hebben met de jongens!" Ja, ma was ook niet achterlijk.
Of die keer dat hij bij mijn broer door het keukenraam naar binnen kroop (ik heb hier al vaker over geschreven)....hij wilde eens leuk binnenkomen! Binnen schoof hij een kralengordijn opzij (dat had mijn broer niet, maar dat had hij niet door) en liep even later de huiskamer in......die zat vol, helemaal vol met mensen die hij niet kende en iemand vroeg hem: "Wat komt u hier doen?" mijn vader antwoordde droog: "Dat vraag ik mij ook af!" "Hoe bent u binnen gekomen?" "Door het keukenraam" "Nou, dan zou ik maar snel door de voordeur weer weggaan!" Hij legde natuurlijk even uit waar hij moest zijn en even later werd dat door de heer des huizes gecontroleerd bij mijn broer.
Later stond hij daar samen met nog iemand om 12 uur 's nachts voor de deur, weer in de war.....deze keer waren beide mannen in lederhosen......ze belden aan.....nee hé, niet weer verkeerd!Ja dus!
Ondertussen zaten wij het vanuit broers flat allemaal te bekijken, de flats stonden recht achter elkaar. 😂.
Mijn vader zat vol gekke invallen, het was altijd lachen bij ons thuis......maar Pa kon ook heel serieus zijn als dat moest, wist overal een oplossing voor, hielp anderen, gaf kinderen bijles in wiskunde, natuurkunde en scheikunde.....behalve zijn eigen kinderen, dat werkte niet want wij zeiden "Nee hoor Pa, dat hebben wij anders geleerd! Wel zat ik vaak tot diep in de nacht met hem te praten en meestal ging dat over schei- of natuurkunde. Wij begrepen elkaar al als we elkaar maar aankeken, hadden aan een half woord genoeg. Hij kon goed bemiddelen als er ergens problemen waren, alleen voor zichzelf kon hij minder goed opkomen. In de oorlog ging hij met een Jodenster op naar de Joodse raad.....hij had een donker uiterlijk, kon best voor een Jood doorgaan. Hij deed dat voor zijn baas die Jood was en zelf niet kon/durfde te gaan. Hij wist zo spullen voor die man te "redden". Daarna dook mijn vader zelf onder, na de oorlog beheerde hij 2 jaar een drogisterij en toen dat stopte wilde hij zijn oude werk als chemisch analist weer oppakken. Eerst naar zijn oude baas....die wilde hem alleen als leerling, maar mijn vader had ondertussen een gezin en had een echt salaris nodig. Ik vind nog altijd dat die baas hem wel iets verschuldigd was, maar die dacht daar blijkbaar anders over. Ergens anders lukte het ook niet omdat hij er te lang uit was geweest..... hij solliciteerde op alles, zonder succes. Hij kwam uiteindelijk in het 'waterwerk' terecht....schoeiingen maken e.d. ...de laboratoriumjassen maakten plaats voor lieslaarzen. Later werd hij ziekenfondsbode, eigenlijk vond hij dat helemaal geen leuk werk, maar ja, er moest eten op tafel komen. Hij bleef bij dat ziekenfonds werken, eerst dus als bode, daarna op kantoor en vervolgens kreeg hij een bijkantoor. Ook was hij muzikant, hij speelde piston (een soort trompet) en hij had zichzelf saxofoon geleerd omdat ze in Edam een saxofonist nodig hadden....hij heeft ze jarenlang geholpen in Edam.
Ik was vaak met mijn vader op stap....als het maar even kon ging ik met hem mee. Eind deze maand is het al 30 jaar geleden dat hij stierf, 69 jaar. Hij had al jaren Parkinson en kon niet veel meer, hij wist ook niet veel meer. Daarvoor had hij al eens een maagperforatie gehad.....in zijn jonge jaren nooit ziek en onvermoeibaar, maar ineens kreeg hij van alles. Zijn laatste jaren waren moeilijk.
Ik heb goede herinneringen aan hem, wat heb ik veel van hem geleerd en wat hebben we veel gelachen!
Foto uit 1973 tijdens de herdenking van de Slag op de Zuiderzee.
De muziekvereniging liep in monnikspij (zoals mijn vader hier draagt, ik heb er ook nog één)
Een toerist vroeg mijn vader wat de knopen in het koord om zijn middel betekende....mijn vader wees de knopen aan....brandewijn....jenever.....Tip van Bootz...... de toerist was not amused.
En ik ben dat echt......"enkele" kilo's minder 😁😂😃
Zo zijn wij ook op tv geweest..... mijn vader in monnikpij, filmcamera in zijn hand en ik er natuurlijk weer naast...... de tekst onder dat beeld was "verslaggever van Brandpunt" 😂
18 januari
Dag van de sneeuwman (jaaaa, ik hoop dat het gaat sneeuwen!)
Tulpendag
Winnie de Poehdag
Women's march
De quote van de dag is:
Hahaha, leespret. 😂 Je moeder had een extra kind.
BeantwoordenVerwijderenMooi als iemand zoveel levensvreugde in zich heeft.
De foto is echt leuk, je staat er prachtig op.!
Ja echt een kwajongen, maar dan wel met de verantwoordelijkheid van een volwassene. Hij wist ook altijd alles, vond mijn moeder niet leuk. Ze had een keer van een neef wat beurstermen geleerd en schreef ze op...maar ze was zo dom om te zeggen "Nu weet ik iets dat jij niet weet, morgen vraag ik het je...ik heb het opgeschreven" ....hij ging op zoek toen ze sliep en vond het briefje in haar schort....leerde het uit zijn hoofd en ging er de volgende eens voor zitten: "Nou, kom maar op Wil, wat had je voor vragen?" Het briefje kwam tevoorschijn en achter elkaar gaf hij de goede antwoorden. Hij bekende wel achteraf wat hij gedaan had en dat hij de antwoorden echt niet had geweten!
BeantwoordenVerwijderenDank je......43 jaar geleden, onherkenbaar voor velen hahaha
Zulke leuke ondeugende dingen vergeet je nooit.Lijkt me heerlijk om zo'n vader gehad te hebben.Mijn vader was stug en nooit grappig of ondeugend.
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder had een kind extra hahaha....... echt vol gekke invallen. Ik was gek op hem..... ik kon prima met mijn moeder overweg, maar mijn vader was alles voor mij.
BeantwoordenVerwijderen