Een lach en een traan.

Helaas kwam ik een triest bericht tegen vandaag..... een overlijdensbericht.... jarenlang mijn baas, het werd ook mijn buurman (2 huizen verder)..... wat heb ik altijd veel met hem gelachen. 

Hij was op leeftijd, hij was niet meer zo gezond.... dan kan het gebeuren, maar ik schrok toch! 
Zo'n goede baas aan hem gehad. Zijn humor, zijn rust..... heel goede herinneringen. 
Die keer dat ik mij verslapen had en net te laat aan kwam rennen en hij mijn plek al ingenomen had: "Doe maar rustig aan, je bent nu toch al te laat...... dan heeft haasten geen zin en raak je alleen maar van slag!" ... en precies een week later versliep ik mij weer..... terwijl dat eigenlijk nooit gebeurde, maar nu 2 weken achter elkaar..... en daarna plaagde hij vaak..."Denk je erom, zet je wekker, het is morgen vrijdag!"  Hij kwam meteen bij mij langs toen hij hoorde dat mijn nichtje van 13 onverwachts overleden was. Later zaten we in hetzelfde zwemuurtje en daar zorgde hij ook vaak voor een lach met een gekke opmerking of kwajongensgedrag. 

Hier helpt hij Edwin na het afzwemmen met aankleden (in de personeelskamer).

Ik herinner mij zijn verhalen over zijn eerste dag in Monnickendam toen er een school uit Volendam binnenkwam. Zelf afkomstig uit Haarlem was de Volendammer taal hem totaal onbekend, dus toen er een jongetje naar hem toekwam met de woorden: "Ée.....kepmezwembroekstrooid en ik moet 'm vrom hè" vroeg hij ondertiteling aan iemand, want hij had alleen het woord zwembroek verstaan. Vervolgens kwam de volgende hem vragen: "Ée....èj ok slik?" .....  hij moet zich afgevraagd hebben waar hij terecht gekomen was. Later kon hij het aardig nadoen en behoorlijk verstaan. 
Tijdens zijn eerste jaren in Monnickendam woonde hij in een caravan..... er was nog geen huis voor hem, maar later ging hij boven een garage wonen en nog later werden we buren. 
Hele stukken cabaret kende hij uit zijn hoofd.  Hij deed in de kassa vaak alsof hij op een knopje drukte en met een lift naar beneden ging..... hij vond het prachtig als kinderen die lift probeerden te ontdekken.... of de trap, want hij kon ook goed doen alsof hij de trap afging (die er niet was). 
Als iemand de deur opendeed net doen alsof de deur tegen zijn hoofd kwam...... gekke opmerkingen, een plantje voor mij meenemen toen ik extra moest werken omdat er even niemand anders was (vakantietijd), maar dat eigenlijk teveel voor mij was: "Hou het nog even vol". 
Zijn wonderlijke achternaam waarvan velen dachten dat het eerste deel zijn voornaam was. 
Wel handig, want er waren nog wel eens mensen die hem thuis wilden bellen als ze ergens ontevreden over waren of iets wilden weten..... ik vond dat altijd wat raar, zo zou hij nooit vrij hebben.... ze vroegen dan vaak zijn telefoonnummer aan mij, maar ik zei dat ik dat niet uit mijn hoofd wist, maar dat hij in het telefooonboek stond..... meestal zeiden ze dan dat ze dat al geprobeerd hadden, maar het niet vinden konden. "Hij staat er echt in!" zei ik dan.... wetende dat ze op het tweede deel van zijn naam gezocht hadden.... bij de W...... terwijl hij bij de A stond.... het eerste deel van zijn achternaam.... maar dat zei ik natuurlijk niet. Ik vind het niet nodig om mensen thuis te bellen als het over het werk gaat, dan moet het wel heel belangrijk zijn! Zelf ben ik op een zaterdag wel eens vroeg mijn bed uitgebeld met de vraag of er vrijzwemmen was..."Ik had het zwembad al gebeld, maar daar nemen ze niet op!" "Ja, omdat ze nog niet open zijn!" Ik denk dat mijn antwoord niet vriendelijk klonk.  
Er waren klanten die altijd wat te klagen hadden..... echt om de meest onzinnige dingen. Als ik hem vertelde dat zo iemand hem een klacht zou sturen antwoordde hij steevast:  "Je hebt toch wel gezegd dat het in drievoud moet hè? en op ruitjespapier!" Natuurlijk handelde hij serieuze klachten goed af, maar die onzindingen kon hij wel om lachen. 
Zelf heb ik eens de telefoon erop gegooid, ik verloor mijn geduld bij iemand die hier net was komen wonen en een kind op zwemles wilde..... helaas hadden we in die tijd een wachtlijst. Waren we zelf ook niet blij mee, maar ze kwamen uit de wijde omtrek en dat werden er zoveel dat we een keer zelfs een inschrijfstop hadden. 
Aan de telefoon iemand die het maar niet begreep, kind moest op zwemles en wel meteen ... het was een schande dat het niet kon.... etc etc.  Ik bleef lang geduldig, ik heb het diverse keren uitgelegd, maar ze bleef kwaad en roepen dat het een schande was, waarop ik ineens riep: "Vol is vol, we kunnen ze moeilijk in de Pierenbaan gooien!" En gooide de hoorn op de haak. (De Pierenbaan is een buitenwater dat langs het zwembad loopt). Ik schrok er zelf eigenlijk wel van en ging het mijn baas meteen vertellen.... hij maakte er geen probleem van.... hij wist dat dit mijn gewoonte niet was. Even later ging de telefoon... dezelfde mevrouw...... zij had er even over nagedacht en begreep het nu... zij bood haar excuses aan. Toch netjes!  
Ik heb een mooie tijd gehad daar en dat kwam voor een heel groot deel door hem!

Ik zal hem nooit vergeten. 

Blij dat ik hem gekend heb!