Ineens dacht ik er weer aan..... de geweldige boterkoekjes van buurvrouw S. Het moet tientallen jaren geleden zijn dat ik ze voor het laatst proefde. Buurvrouw S is nooit mijn buurvrouw geweest, maar wel de buurvrouw van mijn moeder. Buurvrouw had geen kinderen, maar er speelden wel eens buurkinderen, ook mijn moeder en die vond het altijd heerlijk om daar te zijn, want er mocht veel! Soms logeerde er een jongere zus van buurvrouw, dat was tante Ans en zij was nogal een kwajongen, dus dan was het helemaal feest. Ooit heb ik mijn naamgenote mogen ontmoeten en ik begrijp helemaal wat mijn moeder bedoelde..... tante Ans straalde nog steeds iets ondeugends uit en lachtte veel. De zussen kwamen uit Rotterdam en dat was te horen.... bij buurvrouw nog maar een beetje, want ze woonde hier al vele jaren, maar als zij praatte leek het door dat lichte accent nog vrolijker te klinken.
Als mijn moeder jarig was kreeg zij een trommeltje zelfgebakken boterkoekjes van buurvrouw, vaak bracht haar man dat en één van ons bracht dan later het lege, schone trommeltje weer terug. Later kwam ze vaak gezellig even op visite als mijn moeder jarig was. Wij waren allemaal gek op haar boterkoek! Wat zou ik graag het recept hebben..... de zachte boterkoek met knapperige korst, keurig in ruitjes gesneden.... ik zie ze nog voor mij en het water loopt mij al in de mond. Het enige dat ik weet is dat het niet in de oven gebakken was, want zij had geen oven.
Het was zo'n leuk mens, altijd lief en vrolijk. Ze was heel klein en had haar witte haar altijd in een soort knotje, maar dan niet met strak naar achteren getrokken haar, nee, het zat leuk! Ze droeg ook leuke kleren, wel altijd een jurk of rok, dat was in die tijd gebruikelijk, maar het was altijd vlot! Een leuke rits of een zakje maakten het soms net even leuker en het paste altijd perfect. Ze maakte het allemaal zelf, ze was heel handig met naald en draad. Ze had altijd potlood en papier bij zich en zag ze in een etalage een leuk kledingstuk dat schetste ze dat even op een papiertje en maakte het thuis na, vaak van een oude jas of zoiets. Geweldig!!! Als ik dan denk aan mijn opoe.... altijd donkere kleding, altijd een knot, een mond waar nog maar één tand in zat, groot en geel, maar een kunstgebit begon zij niet aan..... opa wilde dat wel, maar mocht het niet van haar. Wat een verschil met buurvrouw S, die altijd met haar tijd meeging en zich overal voor interesseerde.
Zij was al behoorlijk op leeftijd toen zij een keer binnenkwam in lange broek en haar haar kort met krullen! Zij vond een lange broek heerlijk in de winter en dat knotje had zij genoeg van gehad, het was tijd voor een leuk permanentje! Ze bleef vlot, heerlijk!
Toen haar man stierf vond zij dat zij zichzelf niet mocht verwaarlozen en dekte daarom altijd keurig de tafel als zij ging eten.... niet alleen een hoekje van de tafel, niet in de keuken opscheppen, maar keurig de aardappelen en groente in schalen op een compleet gedekte tafel. Zij vond dat als je daarmee stopte dat het dan van kwaad tot erger ging.
Zij zat eens te genieten van mooie muziek en ineens zei zij: "Wat heerlijk voor mijn man dat hij nu elke dag zulke mooie muziek kan horen in de hemel." Wat heerlijk om dat zo te kunnen voelen!
Buurvrouw S volgde ook de voetbalwedstrijden en dan vooral Feijenoord. Niet alleen omdat zij uit Rotterdam kwam, maar een bekende voetballer van Feijenoord was haar neef, dat was natuurlijk een extra reden om het allemaal te volgen.
Een heerlijk mens en haar boterkoek was de beste die ik ooit proefde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten