Nog het één en ander van Punt over Edwin

17-07-2006
Edwin moest gisterochtend om kwart over negen bij de tandarts zijn, maar had wat moeite zijn bed uit te komen. Hij had geluk, de telefoon ging, de assistente vertelde dat er een stroomstoring was en dat het dus niet door kon gaan.

Ze zou nog terugbellen voor een nieuwe afspraak, want de computer deed het natuurlijk ook niet. De afspraak is ondertussen verzet naar volgende week woensdag om vier uur.
Edwin had de telefoon ook gehoord en kwam toch maar zijn bed uit om te vragen of dat soms de tandarts was die zijn afspraak wilde afzeggen. Toen ik hem verbaasd aankeek zei hij droog: "Ja, daar had ik al een voorgevoel van, daarom bleef ik liggen".  RAAR!

15-08-2006

Maandag kreeg ik van Edwin de vraag of ik vrijdag van auto wilde ruilen.

Toch wel wat verbaasd zei ik dat dat goed was. Vreemd, Edwin zijn auto rijdt veel lekkerder dan dat ouwe ding van mij, hij heeft bijv. stuurbekrachtiging en ik niet. Maar direkt erachteraan werd het duidelijk: "En kan je mijn auto dan vrijdag naar de garage brengen voor de APK?" Slimmerik, hij was natuurlijk  bijna vergeten dat zijn auto gekeurd moest worden voor de 21ste en had nog snel een afspraak gemaakt. Dinsdag tot en met donderdag zijn ze in Monnickendam, maar het lukte niet meer om op één van die dagen een afspraak te maken. 

Nou, het is maar wat je ruilen noemt, dan heb ik dus zijn auto, maar die staat in de garage, hartelijk dank, hahaha. En dan maar hopen dat het droog is, want ik moet lopend naar huis en weer terug om hem op te halen. Toch wel 20 minuten lopen denk ik, genoeg om flink nat te worden. Eens even denken of niet iets leuks kan bedenken als tegenprestatie.

08-09-2006

Taal.

Edwin heeft altijd iets met taal gehad, al toen hij heel klein was. Hij is wel laat begonnen met praten, maar toen hij eenmaal begon riep hij bijv. de hele dag: "Inderdaad". En dat terwijl hij nog maar een paar woorden kon zeggen. Later ging hij nadenken over woorden.

Toen ik eens vertelde dat ik naar iemand toe moest die op de 2de verdieping woonde, zei hij terwijl hij mij nadenkend aankeek: "Ik weet wat je bedoeld hoor, maar 't moet de 2de verhoging zijn, want de 2de verdieping is eigenlijk de 2de kelder". Ja, hij heeft gelijk natuurlijk, daar had ik nog nooit aan gedacht. Wat later, hij was toen een jaar of 7, leerde hij op school rekenen met de dagen van de week. Verontwaardigd kwam hij thuis, want op school was de eerste dag de zondag en dat klopte niet!

Ik dacht dat hij bedoelde dat de 7de dag de rustdag was, maar hij had toch een iets andere verklaring: "Weet je, de zondag hoort bij het weekend en dat betekend weekEINDE en de zondag kan niet tegelijk het begin en het einde zijn". Ja, ook daar valt niet veel tegenin te brengen.

Hij vroeg mij ook een keer wat een spijp was. Na lang nadenken was ik er nog niet uit en vroeg hem hoe hij aan dat woord kwam: "Nou, van broek-spijp" was het antwoord!
Op ontkennende vragen geeft hij nog steeds een ander antwoord dan men verwacht, al houdt hij er nu wel rekening mee dat mensen hem misschien niet begrijpen.
Als ik hem dus vraag: "Jij hebt toch niet die deuk in de auto gemaakt?" en hij antwoord "Ja", dan weet ik dat hij het niet gedaan heeft, want hij bedoeld: "Ja, dat klopt, ik heb het niet gedaan".
Het is waar, er wordt dan gevraagd of hij het NIET gedaan heeft, dus hij heeft gelijk, maar 't is soms wel moeilijk.

Maar hoewel zijn woordenschat behoorlijk groot was, vond hij in groep 5 het maken van een boekverslag niet veel woorden waard. Hij schreef de namen van de hoofdpersonen op en in één zin wat ze gingen doen en schreef daaronder:

"En verder moet je het zelf maar lezen",  juf was hier niet tevreden mee.

Spreekbeurten en werkstukken vond hij wel heel leuk, hij kreeg daar ook altijd hoge cijfers voor, regelmatig zelfs een 10. 

Hij speelt nog steeds graag met woorden en maakt  weinig stijlfouten. 

Was hij met rekenen ook maar zo goed.

03-09-2006

ang geleden, toen Edwin nog een ukkie was, had ik als ik op zaterdag naar mijn werk was regelmatig een oppas voor Edwin. Yvonne nam meestal haar vriendin Manon mee en vaak kwam mijn neefje Ron ook nog even langs. Ik denk dus dat ze het zo'n dag best gezellig hadden met zijn allen.

Op een keer hadden ze bedacht dat ze maar eens met zijn allen bij mij moesten eten en er werd gelijk maar bij gezegd dat het fondue moest worden.

Ik vond dat eigenlijk best wel een goed idee, dus een datum werd afgesproken.

Ik ben altijd bang voor brand, dus ik had als extra beveiliging een vuurvast matje onder het fonduestel gelegd.

Het was erg gezellig en lekker, maar na een tijdje raakte de spiritus op.

Zoals het mij geleerd was vulde ik een andere spiritusbrander en haalde de lege eruit. Ik stak de volle aan en wilde hem op zijn plaats zetten (verkeerde volgorde, ik weet het, ik weet nog steeds niet waarom ik het zo deed, maar als je voorzichtig bent kan het wel), toen iemand mij vroeg waarom ik die andere niet bijgevuld had. Ik legde het uit en besloot mijn verhaal met: "Want je hebt zo brand!"  Terwijl ik dat zei keek ik de drie  tieners aan en dat had ik dus beter niet kunnen doen, want daardoor goot ik de brandende spiritus eruit.

Gelukkig bleef het op mijn vuurvaste matje liggen, maar het zag er toch wel indrukwekkend uit. Ik riep gelijk: "Ik heb een brandblusser" en pakte dat ding, maar wat ik ook probeerde, er kwam niets uit!

Terwijl ik nog met mijn brandblusser aan het stoeien was, ging Yvonne (blijkbaar de verstandigste van ons allemaal) naar de keuken, hield een theedoek onder de kraan en bluste daar heel kalm het vuur mee. Ron kreeg gelijk een lachbui omdat ik nog steeds met mijn brandblusser bezig was, maar toen we allemaal gekalmeerd waren zei iemand: "Moet je Edwin zien"

Gelijk lagen we met zijn allen in een deuk, want Edwin zat in zijn kinderstoel met bolle wangen richting fonduestel te blazen, alsof hij de kaarsjes op zijn verjaardagstaart wilde uitblazen.