We blijven blunderen

30-08-2006

Heel lang geleden, toen ik nog heel verlegen was,  zat ik eens ergens een lekker broodje kroket te eten, mijn portemonnee had ik zo in mijn boodschappen tas gelegd dat ik hem kon zien. Nadat twee mensen voorbijgelopen waren keek ik weer...........en zag mijn portemonnee niet meer.

 Keihard riep ik: "Mijn portemonnee is gestolen!!!!!!" en paniekerig begon ik in mijn tas te zoeken. Even later vond ik hem, hij was gewoon naar beneden gegleden! Een stuk zachter en met rood hoofd zei ik: "O nee, toch niet".

Nu zorg ik wel dat ik mijn portemonnee op een betere plaats heb

Ik was ook een keer aan het frituren en hoorde een raar zoemend geluid,

ik vroeg mij af of dat van de frituurpan afkomstig was en ging dus wat dichter naar de pan toe, nog steeds was ik niet zeker, "is dat de frituurpan? Maakt de frituurpan dat geluid?" Nog even dichterbij dan, "AU!". Ja, het was dus de frituurpan, een paar dagen heb ik rondgelopen met een rode streep vlak bij mijn oor.

Natuurlijk heb ik ook regelmatig dat ik sta te duwen aan een deur waar je aan trekken moet of andersom, maar één keer heb ik het wel heel erg lang volgehouden: Ik moest iets brengen bij een drukkerij en die deur zat volgens mij op slot, want ik kreeg hem niet open.

Binnen stonden ze te gebaren, maar ik gebaarde terug dat ze de deur maar voor mij open moesten doen. De aanhouder wint en dat was ik dus!

Iemand kwam van achter zijn bureau vandaan, liep naar de deur en deed hem vervolgens naar buiten open, terwijl ik natuurlijk die deur steeds naar binnen wilde duwen. Ik heb mijn spullen afgegeven en wist niet hoe snel ik moest wegkomen.

Ook presteerde ik het een keer om tijdens een kraambezoek uit te roepen: "Wat is deze donker zeg, na die twee andere blondjes!"  Gelijk wilde ik het liefst door de grond zakken, want ik wist dat dit kind waarschijnlijk van een ander was en ik wist zelfs ook van wie!