Eerlijk! (08-07-2006 Punt)

Ik heb nog een gouwe ouwe van web-log:

Edwin was als kleuter wel zo verschrikkelijk eerlijk, dat was echt niet normaal meer. Ik zal niet beweren dat hij nu alles aan elkaar liegt, maar er zal nu echt wel eens een leugentje tussen zitten.
Toen Edwin 4 jaar was moest hij naar de logopediste omdat hij (vanwege zwakke mondspieren) altijd met zijn mond open liep. Wel handig als vliegenvanger natuurlijk, maar het scheen toch beter te zijn om zijn kaken wat beter op elkaar te houden.
Toen we daar voor het eerst kwamen moest hij allerlei zinnetjes zeggen, zodat ze kon horen waar evt. problemen mee waren.
Dat ging als volgt:
"Edwin, wil jij even zeggen 'onze poes zit voor het raam'?"
"We hebben geen poes"
"O nee? maar wil je wel even zeggen 'onze poes zit voor het raam'?"
"Nee, we hebben geen poes"
"Maar dan kan je het toch wel zeggen?"
"Nee, want we hebben geen poes".
We konden praten wat we wilden, maar hij vertikte het om te zeggen.
Gelukkig bedacht ik toen dat ik een keer van iemand een bloempot had gekregen in de vorm van een poes, die boven voor het raam stond, dus uiteindelijk hebben we Edwin zover gekregen dat hij bereid was om te zeggen: "Onze bloempotpoes zit voor het raam".

Hij was dus zo eerlijk dat hij niet kon zeggen dat we een poes hadden.

Ik kan mij nog herinneren dat hij voor het eerst loog (nou ja, ik denk dat dat zijn eerste leugen was), hij zou toen alleen uit school naar huis komen, maar bleef zo ontzettend lang weg, dat ik hem ben gaan zoeken. Halverwege kwam ik hem tegen en op mijn vraag waar hij zo lang gebleven was antwoordde hij: "Ja, ik begrijp er ook niks van, Juf hield ons zo lang in de klas". Omdat mij wel duidelijk was dat dit niet klopte, zei ik hem dat ik dan meteen naar Juf toe zou gaan om haar te vragen waarom ze dat gedaan had.
Geschrokken bekende hij toen dat hij op het schoolplein was blijven spelen. Hij zal toen een jaar of 8 geweest zijn, want hij zat in groep 4.
Vanaf dat moment was duidelijk dat hij de leugen en smoes ontdekt had, want hij loog toen juist aldoor. Maar nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat ik hem zo niet vertrouwen kon en hem dus ook niet zou geloven als hij wel de waarheid sprak, werd het beter. Natuurlijk heeft hij nog wel eens gelogen, maar niet zo vaak meer en dan ging het meestal om het bekende "leugentje om bestwil".